Eastbound

Eastbound, geschreven in opdracht van het Siena Wind Orchestra uit Tokio, kan worden beluisterd als een soort verkenning van een grote stad. Het werk begint met een massieve akkoordenprogressie die overgaat in een compacte, groove-gedreven expositie van een basismotief en verder wordt verkend, maar dan virtuozer, hier en daar zelfs hectisch, waarmee de altijd aanwezige bedrijvigheid van de straten in een megalopolis wordt weerspiegeld. De daaropvolgende langzamere sectie creëert een paradijselijke sfeer. Enkele solisten spelen expressieve melodielijnen voordat de muziek toewerkt naar een korte climax met een bluestintje. Na nog wat serene momenten keert de snelle muziek van het begin terug. De massieve akkoorden van de opening zijn tegen het slot weer te horen, als pilaren van de muzikale brug die het complete werk overspant. Een laatste versnelling mondt daarna uit in een turbulent slot.