Solo/ Ensemble

Met een betoverende eenvoud en een melancholische schoonheid behoort She Moved Through the Fair tot de meest geliefde traditionele Ierse liederen. De melodie, etherisch en tijdloos, ademt een sfeer van verlangen en mysterie. In deze nieuwe, expressieve flugelhorn-arrangement van Alma Muller krijgt het lied een verstilde gloed die de luisteraar uitnodigt tot bezinning.

De warme, ronde klank van de flugelhorn benadrukt het intieme karakter van de melodie, en laat de emotionele diepgang van het stuk volledig tot zijn recht laat komen. Het resultaat is een solistische vertolking die even breekbaar als krachtig is, een eerbetoon aan een lied dat door generaties heen resoneert.

In opdracht van Philip Cobb & The New York Staff Band van het Leger des Heils. Een klassieke trompetsolo vol spannende tempowisselingen en technische hoogstandjes. Een uitdaging voor elke moderne trompettist!

Andrew Pearce heeft goede herinneringen aanzijn jeugd bij de lokale Brass Band waar hij zijn eerste positieve muzikale ervaringen had . Na zijn compositie “Maestro”voor Pilipp Cobb besloot hij een meer warm en grdragen stuke voor hem te schrijven wat een homage is geworden voor zijn in het orkest van het Leger des Heils.” Interlude” is perfect voor een bedreven Solo cornet, melodieus, reflecterend en elegisch met veel expressie.

Eindelijk een interessant maar goed speelbaar soloconcert voor dit ondergewaardeerde instrument. Het concert werd geschreven voor, en opgedragen aan de Portugese tubaïst Adélio Carneiro. De componist Carlos Marques, die al enkele succesvolle werken zoals ‘Cassiopeia' en ‘Transit of Venus' voor Molenaar Edition schreef, staat garant voor toegankelijkheid en een uitstekende instrumentatie.

Het stuk 'Romantic Mood' is een ballade voor solo-hoorn. Na een orkestrale inleiding volgt een bijzonder mooi en dromerig thema door de solist. Na het tweede thema met ondersteuning van de houten blaasinstrumenten, volgt een compleeet orkest dat door onderbrekingen van de solo-hoorn luchtiger gemaakt wordt. In dit stuk kan een solist zich helemaal ontplooien.

Funny Mallets is een vrolijke compositie voor xylofoon en orkest. Johan Nijs heeft het geschreven en opgedragen aan Luk Artois.

Morning Song features the horn quartet mostly in a soloistic role - indeed there is an accompanied cadenza towards the end of the piece - but there are moments where the horns assume their conventional concert band role as harmonic support or playing the counter melody. This expressive composition shows all the versatility of the horn quartet and gives them the chance to be in the spotlight.

The Green Hills of Tyrol is in 2019 geschreven in opdracht van Jrena en Beat Knüsel ter gelegenheid van de twintigste verjaardag van hun zoon, de Zwitserse euphoniumspeler Joel Knüsel. Ze verzochten Philip Sparke een werk te creëren dat geschikt zou zijn voor gebruik in een solowedstrijd, eventueel op basis van een Schotse of Ierse melodie. De componist opperde dat een ‘ouderwetse’ air varié misschien een bruikbaar idee kon zijn. Het werk volgt de gangbare formule van een thema met daarop vier variaties.

De geschiedenis van de originele melodie is fascinerend, en hoewel deze nu bekend is als doedelzaklied, ligt de oorsprong eerder in Oostenrijk of Italië dan in Schotland. De melodie verschijnt als koor van Zwitserse soldaten in Rossini’s opera Willem Tell uit 1829, maar was daarvoor mogelijk een al bestaand Tirools volkswijsje. In 1854, tijdens de Krimoorlog, hoorde Pipe Major John MacLeod van het regiment 93rd Highlanders een band van het Sardinische contingent delen van de opera spelen in het kamp voor de Belegering van Sebastopol. Hij werd er aangenaam door getroffen en maakte een arrangement voor zijn doedelzakspelers dat hij The Green Hills of Tyrol doopte – als verwijzing naar Tells bezoek aan de Oostenrijkse streek Tirol in de opera. Sindsdien is het stuk wereldwijd populair geworden bij pipe bands, die het meestal A Scottish Soldier noemen. In 1961 werd het met de toevoeging van een songtekst een hit voor Andy Stewart.

Omaggio is geschreven in opdracht van Steven Mead ter gelegenheid van zijn 60e verjaardag en ter nagedachtenis aan zijn vader, Rex. In maart 2022 vond in Rome de première van de brassbandversie plaats. Daarbij werd Mead begeleid door de ‘Italian Brass Band’ onder leiding van Filippo Cangiamilla.

De première voor harmonieorkest vond plaats op 6 juli als onderdeel van de Spaanse International Tuba ¬Euphonium Conference van 2022 en werd begeleid door de ‘Banda municipal de música de Málaga’. Het concerto bestaat uit drie doorlopende delen, die met elkaar worden verbonden door een terugkerende gesyncopeerde kwint.

Het eerste deel, FANTASIA, opent met dit motief als begeleiding van een uitvoerige monoloog voor de solist. Dit wordt gevolgd door een lange brugpassage door de band (piano), waarbij de solist uiteindelijk weer aansluit om de muziek terug te leiden naar de openingssolo en een energiek middendeel. Dit ontwikkelt zich verder totdat het openingsmateriaal terugkeert en de inleiding vormt naar het tweede deel, BALLAD. Dat draait om een expressieve melodie voor solist die wordt afgewisseld met begeleidende cadensen. Het derde deel, THE KING TRIUMPHANT, is een eerbetoon aan Stevens overleden vader, Rex. De titel verwijst zowel naar de naam Rex (rex is Latijn voor koning) als naar Meads liefde voor Eric Balls meesterwerk voor het Leger des Heils, The Kingdom Triumphant. De finale is een energieke tour-de-force met een acrobatische 6/8 melodie, die twee keer wordt onderbroken door de prachtige hymne Helmsley, die Ball zo effectief gebruikt in The Kingdom Triumphant. Een “galopperend” coda sluit het werk af.

Skin and BonesSkin and Bones werd geschreven in opdracht van Brett Baker, ter herinnering aan trombonist Julian Smith en ter ere van Garry Reeds twintigjarig lidmaatschap van de Black Dyke Band, die in juni 2023 de première verzorgde. Na een inleiding door de band brengen de trombones het hoofdthema van het werk naar voren. Er volgt een korte bridgepassage, waarop de band het thema overneemt en de solisten een tegenmelodie toevoegen. Een modulatie kondigt een legato triomelodie in de band aan, die wordt herhaald door de trombones. Daarna treedt het drumstel voor het voetlicht om de solisten te begeleiden in een virtuoze cadensachtige passage met tussenvoegingen door de band. Dit gedeelte mondt uit in een bloemrijke herhaling van het openingsthema, waarmee het werk in stijl wordt afgesloten.

Erin's Isle is geschreven in opdracht van eufoniumspeler Micah Parsons, die het werk in juni 2024 in première bracht. Het idee was om een langzame melodie met een Iers tintje te schrijven, en de titel is een romantische 19e eeuwse term die vaak wordt gebruikt als naam voor het eiland Ierland.

Het werk opent met gedempte tremolo’s in de kornetten, waaronder een voorzichtig thema tevoorschijn komt. Dit leidt naar een begeleide cadens voor de solist, waaruit het hoofdthema ontstaat. Dit is een lange, fraai uitgesponnen melodie, die zich door verschillende frasen met een folkachtig tintje weeft. Een modulatie kondigt fragmenten van het thema in de complete band aan, met tussenstukjes door de solist, waarop een tweede cadens volgt. Uiteindelijk pakt de band het hoofdthema weer op, waarover het eufonium een uitgebreide tegenmelodie ten gehore brengt. De gedempte tremolo’s van de kornetten keren terug, waarna de solist het werk afsluit met een kort en rijkelijk versierd coda.

Kindred Souls werd geschreven voor Klaas-Jan van der Veen en Erik Vegter, ter gelegenheid van het afscheid van Klaas-Jan van de Gereformeerde Brassband Groningen. Het werk verklankt op lyrische en warme wijze hun verbondenheid en verwantschap als mens en als musicus. Een muzikale dialoog, die gaat over verbondenheid en kameraadschap. De compositie is op wens van beide spelers vormgegeven vanuit het koraal ‘Blaenwern'.

Tango for Joe verkent de lyrische eigenschappen van de trombone. Na een lange introductie speelt de solist de belangrijkste tangomelodie boven een ritmische begeleiding. In het stuk wisselen band en solist elkaar af. Een cadensachtige passage leidt tot een snellere ‘tango nuevo’, die het grootste deel van het werk uitmaakt. Na een climax en uitgebreide cadens door de trombone eindigt het stuk met een apotheose.

Deze kornetsolo werd geschreven in opdracht van de Zwitserse kornettiste Carole Rudaz, ter gelegenheid van haar veertigste verjaardag. Omdat het zo zeldzaam is, wordt het klavertjevier in de westerse cultuur als geluksbrenger beschouwd. Maar de driebladige klaver – de shamrock of Little Clover – is een van de symbolen van Ierland, dat ook bekendstaat om zijn fraaie traditionele volksmuziek, waar deze Ierse fantasie sterk door is beïnvloed. De compositie bestaat uit drie delen: het eerste, in 6/8 maat, is zeer levendig en virtuoos. Na een korte cadens introduceert het tweede deel een thema met een melancholisch tintje, terwijl het laatste deel, een dans in 2/2 maat, het thema uit het tweede deel halverwege hervat en het werk vrolijk afsluit.

Wings is a tonal piece in A-B-A form, with a memorable main theme, a somewhat more animated middle section, which is then led to a climax (A- theme), before the piece ends in a calm, relaxed atmosphere. Solo piece for flugelhorn and Fanfare Band/Brass Band.

A euphonium solo based on a Norwegian tune, Stille stund. Een euphonium solo gebaseerd op een Noors volksliedje, Stille Stund.

Noorse traditional, gearrangeerd door Tom Brevik voor cornet-solist en brassband.

Solo for Vibraphone

Missa Gloriosa voor Koor en orgel, of Koor met vier-stemmig blaasensemble.

De kern van deze mis bestaat uit de vaste misdelen Kyrie, Gloria, Credo, Sanctus, Benedictus en het Agnus Dei. Aangevuld met Alleluia, Amen en de instrumentale delen Offertorium, Communio en Postludium resulteerde dit in deze Missa Gloriosa.

Er kan ook gekozen worden voor een Missa Brevis Gloriosa bestaande uit Kyrie, Gloria, Sanctus, Benedictus en het Agnus Dei. Losstaande delen behoren tot een uitvoeringsmogelijkheid tijdens de liturgie of op het concertpodium.

opname:
Deel 9: Agnus Dei

The Lady Caliph is Ennio Morricone’s hoofdthema uit de Italiaanse dramafilm La Califfa geregiseerd door Alberto Bevilacqua, die in 1971 deelnam aan het filmfestival van Cannes. Nadat Andrew Pearce dit prachtige thema had omgezet en gearrangeerd voor cello en kamerorkest voor de film If I Were You (2012), leek het hem uitermate geschikt om te orkestreren voor euphonium en band. Het resultaat is een werkelijk schitterend nieuw muziekwerk in het repertoire voor solo euphonium.

Divertimento for Trumpet is een solowerk voor trompet en orkest. Het werk werd gecomponeerd voor een goede vriend van de componist, Manu Mellaerts. Het is een zeer afwisselende compositie waarbij de trompet centraal staat.

Moon River is de titelsong van de beroemde film Breakfast at Tiffany’s uit 1961. In de loop der jaren is deze song gecoverd door vele grote sterren, waardoor het nummer over de hele wereld een absolute evergreen werd. De mooie melodie is heel geschikt voor mild klinkende instrumenten als de althoorn, voor de Britse componist en arrangeur Christopher Bond een goede reden om een versie te creëren voor althoorn solo en brassband.