Nieuwe producten

Salutation is geschreven in opdracht van de Japanse dirigent en radiopresentator Yutaka Nishida, een goede vriend van Philip Sparke. Het werk volgt een vrij conventionele marsvorm: een korte fanfare introduceert het hoofdthema, gespeeld door de klarinetten en saxofoons. Een bridgepassage, voornamelijk door het koper gespeeld, kondigt een modulatie en een legato gedeelte aan, aanvankelijk door de klarinetten gebracht en uitmondend in het conventionele triothema, dat daarna door het hele orkest wordt herhaald. Stukjes uit het legato gedeelte brengen ons terug naar de oorspronkelijke toonsoort en het hoofdthema, dat wordt versierd met motieven in het hout. Dan volgtnog een korte coda in het koper.

Three Norwegian Sketches werd geschreven in opdracht van de Åndalsnes Musikkforening uit Noorwegen, die onder muzikale leiding staat van John Hudson. De drie contrasterende delen TROLLVEGGEN (De Trollenmuur), RAUMA ELV (de rivier de Rauma) en RAUMABANAN (de Raumaspoorlijn) beschrijven het fraaie landschap rondom Åndalsnes, een kleine plaats aan de prachtige Noorse westkust. Dit is een uitdagend, verbeeldingsrijk en veelzijdig nieuw werk, dat ideaal is voor een concert of concours.

Step by Step is in opdracht geschreven ter gelegenheid van het zestigjarig bestaan van de Sony Concert Band in 2018. Step by Step is een uptempo concertmars. De titel is gekozen vanwege de associatie met de mars of het marcheren, maar ook als een verwijzing naar de continue verbetering en ontwikkeling die de producten van de Sony Corporation over de hele wereld bekendheid hebben opgeleverd.

Gemini Concerto werd in opdracht gegeven door en geschreven voor de Ryukoku University (Japan), André Henry en Shoichiro Hokazono. Dit driedelige concert verkent de nauwe relatie tussen de trompet en de euphonium, beide als solo-instrument, waarbij gebruik wordt gemaakt van de vele gemeenschappelijke kenmerken, evenals de subtiele verschillen die er zijn in zowel het lyrische als het ritmische spel. Het eerste deel is een bruisende toccata, en deel twee is lyrisch en improvisatorisch van karakter. Een fantastisch werk en een geweldige bijdrage aan het repertoire!

A Sevenoaks Suite werd geschreven in opdracht van de Sevenoaks and Tonbridge Concert Band uit Kent, in het zuidoosten van Engeland. De suite beschrijft drie beroemde landschapselementen en bouwwerken in de buurt van Sevenoaks en Tonbridge: als eerste ‘Knole Park’, dat ten zuidoosten van Sevenoaks ligt. Dan volgt ‘The Chapel Tonbridge School’, een deel dat is opgebouwd rond een hymne-achtig koraal. ‘The Vine Bandstand’ doet denken aan het type muziek dat vaak in muziekpaviljoens wordt gespeeld. Dit laatste deel is gecomponeerd in marsvorm, maar het is geen complete mars, in die zin dat er ook wordt afgedwaald naar andere stijlen voordat het werk eindigt in eenkrachtig slot.

Henderson, een stad in Clark County in Nevada, ligt ten zuidoosten van Las Vegas en wordt omgeven door de woestijn: dit gegeven vormde de inspiratie voor de titel. Desert Dances begint met een levendige inleiding, grotendeels in driekwartsmaat, die ook doordringt tot de snellere passages van het werk. Er volgt een langzamere dans met daarin een solo voor hobo, die uitmondt in een hoogtepunt voor het hele orkest. De inleiding keert snel terug en leidt naar het hoofdthema: een walsachtige melodie op de hoorns en euphoniums, hier komt weer het volledige orkest aan bod. Een korte bridgepassage mondt daarna uit in een centraal legato thema, dat twee keer wordtgespeeld en de terugkeer van het hoofdthema aankondigt, waarna het werk wordt afgesloten met een korte coda. Een verbeeldingsvol werk voor een concert of concours, waarin voor alle secties wat te beleven valt.

Broadheath is in opdracht van de Engelse Elgar International Brass Band Summer School geschreven voor de zomercursus van 2024. De première vond plaats op vrijdag 26 juli, in de Routh Hall van Bromsgrove School.

Dit in een conventionele marsvorm gecomponeerde werk opent met een korte fanfare, voordat de hoorns het hoofdthema ten gehore brengen. Dit wordt vervolgens herhaald door de volledige band, waarna de eufoniums en de bariton het tweede thema aankondigen, dat wordt uitgebouwd tot een levendige tutti -passage waarin gebruik wordt gemaakt van elementen uit het beginthema, totdat het openingsdeel wordt afgesloten.

Met het oog op het eerbetoon van de zomerschool aan Sir Edward Elgar (de cursus wordt gehouden in ‘Elgar country’) is de openingsmelodie van diens eerste symfonie als hoofdthema in het trio verwerkt, met daaromheen verfijnde versieringen door de kornetten. Ook dit thema wordt herhaald door de complete band, uitmondend in een gevarieerde herneming van het openingsmateriaal, waarmee de cirkel van deze mars rond wordt gemaakt.

Kindred Souls werd geschreven voor Klaas-Jan van der Veen en Erik Vegter, ter gelegenheid van het afscheid van Klaas-Jan van de Gereformeerde Brassband Groningen. Het werk verklankt op lyrische en warme wijze hun verbondenheid en verwantschap als mens en als musicus. Een muzikale dialoog, die gaat over verbondenheid en kameraadschap. De compositie is op wens van beide spelers vormgegeven vanuit het koraal ‘Blaenwern'.

'Quick Anger, the forgotten battle' belicht operatie ‘Quick Anger’ zoals die in Westervoort in 1944-1945 ook plaatsvond. 

'In Westervoort, na een maar deels geslaagde operatie Market Garden in 1944, hebben de bewoners de strijd rond Arnhem meebeleefd. Na het terugtrekken van de Engelsen en Polen over de Rijn is Westervoort in de frontlinie komen te liggen. Dagelijks slaan er granaten in, daarbij komt veel vee om het leven. De bewoners die aan de kant van de Rijn wonen krijgen al snel het bevel om hun woningen te verlaten. Na 17 november 1944 ligt het dorp er totaal verlaten bij. In februari 1945 wordt de aanval op Duitsland ten oosten van Nijmegen ingezet. De operaties verlopen voorspoedig. Het bevrijdingsoffensief van de Betuwe (operatie Destroyer) wordt in maart/april 945 gepland. Zodra de Rijn bij Driel bereikt wordt zal deze direct worden overgestoken om de verovering van Arnhem in te zetten. Deze operatie zal de naam ‘Quick Anger' krijgen. Na zware gevechten wordt het gebied tussen Nijmegen en Arnhem op 4 april 1945 bevrijd en bereiken de geallieerden de oevers van de Rijn bij Driel. 

C’est La Vie is de Nederlandse inzending voor het Eurovisie Songfestival in 2025. Het wordt gezongen door Claude, een in Congo geboren Nederlandse singer-songwriter. Met dit lied maakt hij een eerbetoon aan zijn moeder. Zijn boodschap: het leven is niet altijd makkelijk maar C’est La Vie!

In mei 2025 betreedt Claude het podium in Basel als de Nederlandse inzending voor het Eurovisie Songfestival. Met C’est la Vie brengt de 21-jarige zanger een tweetalig nummer in het Engels en Frans, een bijzondere keuze naast zijn gebruikelijke Nederlandstalige en Franstalige repertoire.

Claude, bekend van de hit Ladada (Mon Dernier Mot), deelt de betekenis achter C’est la Vie:
"Dit lied is een ode aan een ouder, in mijn geval aan mijn moeder. Zij leerde me om altijd de positieve kant van het leven te zien, ook in moeilijke tijden. Het leven kent hoogte- en dieptepunten, maar je moet blijven focussen op wat goed is. Die boodschap wil ik met dit nummer overbrengen: het leven gaat door, met ups en downs, maar … c’est la vie."

C’est la Vie is een typisch Claude-nummer dat zowel expressieve als energieke elementen combineert. Het begint ingetogen en sfeervol, waarna het uitmondt in een krachtig en opzwepend geheel. Arrangeur Willem Aukema heeft deze muzikale ingrediënten – van espressivo tot upbeat – vertaald naar een dynamisch arrangement voor de harmonie, fanfare en brassband.

Verplicht werk Kampioensdivisie NBK 2025

Rococo Variations was commissioned by the British Open Championships for their 2008 contest in Symphony Hall, Birmingham, and co-commissioned by the Norwegian Band Federation, for their National Championship in Bergen in 2009.

The title of the work has been used before, of course, most notably by Tchaikovsky in his work for cello and orchestra. My set of variations follows the Tchaikovskian model in that it is based on a quasi-Baroque original theme, and has certain ‘dance-like’ characteristics in the variations, but beyond that all comparisons end.

There are six variations: Toccata, Siciliana, Waltz, Moto Perpetuo, Lament, and Fugal Scherzo, followed by a triumphant re-statement of the theme. Throughout, there is considerable contrast in the music, with the fast variations being rather virtuoso in character, sometimes with constantly changing time patterns, whilst the two slow variations (Siciliana and Lament) are in turn lyrical and pensive in mood with prominent solos and duets for a number of instruments.

Although the work overall is dedicated by my brother, each of the six variations pays tribute to a different composer whose contribution to the brass band repertoire during the second half of the twentieth century has been of great significance. To this end, all six composers have their own ‘musical signature’ embraced within the particular variation, a process which reaches its zenith, contrapuntally speaking, during the final variation and reprise of the theme.

- Edward Gregson