Concert/ Concours

Met Symphonic Overture presenteert James Barnes een werk dat kracht, lyriek en symfonische grandeur naadloos verenigt. Oorspronkelijk gecomponeerd in opdracht van de U.S. Air Force Band, vormt deze ouverture een schitterend voorbeeld van Barnes’ vermogen om rijke melodieën en dynamische contrasten te verweven tot een meeslepende muzikale vertelling.

In deze nieuwe bewerking voor fanfare, verzorgd door Rickwin Poelma, krijgt het werk een frisse dimensie. De transparantie en klankkleur van het fanfareorkest brengen nieuwe accenten aan het licht, terwijl de oorspronkelijke energie en expressie volledig behouden blijven. Poelma’s arrangement getuigt van respect voor het origineel én van een diep begrip van het fanfare-idioom.

Uitgegeven door AM Music, biedt deze uitgave fanfareorkesten de kans om zich te verdiepen in een werk dat zowel technisch uitdagend als muzikaal bevredigend is. Symphonic Overture is uitermate geschikt als openingswerk voor concerten, festivals of concoursen, en zal zowel musici als publiek weten te raken met zijn krachtige karakter en emotionele diepgang.

Oan 'e Brek is een muzikale vertelling van de Oudegaaster Brekken, een uitgestrekt meer dat deel uitmaakt van het Friese merengebied. Een plek waar je de stilte nog kunt horen. En waar de elementen kunnen 'spoken'. 
Voor Meine Verbeek dé inspiratie om in muziek te verwoorden. Maar ook de 'Mienskip' en de humor van zijn geboortedorp Aldegea.

“Alleluia” is een muzikale uiting van lof en verwondering. Een werk waarin devotie en schoonheid hand in hand gaan. Oorspronkelijk gecomponeerd door Alejandro Consolacion II, brengt deze compositie een  serene melodiek en rijke harmonie tot leven die de luisteraar verbindt met het hogere.

Het aangrijpende verhaal van twee dorpsgenoten uit Minnertsga vormt de basis voor deze compositie die de spanning tussen wanhoop en hoop tastbaar maakt. Tijdens de Tweede Wereldoorlog belanden ze in het beruchte strafkamp Ahlem. Dit werk weerspiegelt deze emotionele reis: van de onzekerheid in bezet Friesland tot de beklemming van gevangenschap, en van de duisternis van het kamp tot de bevrijding en terugkeer. 

In opdracht van WMC Kerkrade (NL) Opgedragen aan mijn dierbare vriend en inspiratie: Maestro Tijmen Botma De titel APATHEIA vindt zijn oorsprong in het stoïcisme en wordt treffend omschreven in de internationale bestseller Ikigai – The Japanese Secret to a Long and Happy Life. De stoïcijnen streefden niet naar roem of materieel succes, maar naar innerlijke rust: de afwezigheid van negatieve emoties zoals angst, schaamte en boosheid, en de aanwezigheid van positieve gevoelens zoals liefde, dankbaarheid, sereniteit en geluk. Deze staat van evenwicht, apatheia, vormt het hart van deze compositie.

Het werk opent met een mysterieuze cel – een muzikaal motief dat als rode draad doorheen de hele compositie geweven is. Deze cel groeit en transformeert organisch, en vormt de voedingsbodem voor een lyrische ontplooiing. Solistische lijnen ontvouwen geleidelijk het thematisch materiaal, met subtiele verwijzingen naar het daaropvolgende, meer signaalachtige deel. Hier worden technische en klankmatige uitdagingen niet geschuwd, maar steeds in dienst van de muzikale expressie. Vanaf maat 44 betreedt het werk een meer gelaagde en grandioze fase. Deze passage, waarin verschillende tempi, onafhankelijke lijnen en ad libitum-elementen samenkomen, biedt de dirigent volop ruimte voor interpretatie en persoonlijke invulling. De structuur en vrijheid doen denken aan Percy Grainger’s Lincolnshire Posy, en zorgen ervoor dat elke uitvoering uniek wordt. Dirigenten omschrijven dit soort passages vaak als de momenten waarop “de jonge knapen van de echte mannen worden onderscheiden”. Het middendeel van de compositie vormt zonder twijfel het emotionele hart van het werk. In deze passage wordt de luisteraar meegevoerd in een wereld van diepe gevoeligheid en expressie. Vanuit een intieme sfeer ontwikkelt zich geleidelijk een krachtige, melodische opbouw die uitmondt in een pakkende climax, gedragen door de volledige instrumentatie. Deze lyrische uitbarsting, rijk aan kleur en klank, vormt een moment van catharsis – een muzikale ademhaling waarin emotie, schoonheid en innerlijke rust samenkomen. De combinatie van transparante texturen en warme harmonieën maakt dit deel tot een intens beleefbare kernmoment binnen het werk. Met APATHEIA wil ik niet alleen een muzikale reis creëren, maar ook een innerlijke. Het werk is geschreven met liefde voor lyriek, diepgang en instrumentatie, en met diep respect opgedragen aan Tijmen Botma – een vriend, een inspirator, en een muzikale geest die deze staat van sereniteit als geen ander weet te belichamen.

beschikbaar omstreeks 10 september

In opdracht van WMC Kerkrade (NL) Opgedragen aan mijn dierbare vriend en inspiratie: Maestro Tijmen Botma De titel APATHEIA vindt zijn oorsprong in het stoïcisme en wordt treffend omschreven in de internationale bestseller Ikigai – The Japanese Secret to a Long and Happy Life. De stoïcijnen streefden niet naar roem of materieel succes, maar naar innerlijke rust: de afwezigheid van negatieve emoties zoals angst, schaamte en boosheid, en de aanwezigheid van positieve gevoelens zoals liefde, dankbaarheid, sereniteit en geluk. Deze staat van evenwicht, apatheia, vormt het hart van deze compositie.

Het werk opent met een mysterieuze cel – een muzikaal motief dat als rode draad doorheen de hele compositie geweven is. Deze cel groeit en transformeert organisch, en vormt de voedingsbodem voor een lyrische ontplooiing. Solistische lijnen ontvouwen geleidelijk het thematisch materiaal, met subtiele verwijzingen naar het daaropvolgende, meer signaalachtige deel. Hier worden technische en klankmatige uitdagingen niet geschuwd, maar steeds in dienst van de muzikale expressie. Vanaf maat 44 betreedt het werk een meer gelaagde en grandioze fase. Deze passage, waarin verschillende tempi, onafhankelijke lijnen en ad libitum-elementen samenkomen, biedt de dirigent volop ruimte voor interpretatie en persoonlijke invulling. De structuur en vrijheid doen denken aan Percy Grainger’s Lincolnshire Posy, en zorgen ervoor dat elke uitvoering uniek wordt. Dirigenten omschrijven dit soort passages vaak als de momenten waarop “de jonge knapen van de echte mannen worden onderscheiden”. Het middendeel van de compositie vormt zonder twijfel het emotionele hart van het werk. In deze passage wordt de luisteraar meegevoerd in een wereld van diepe gevoeligheid en expressie. Vanuit een intieme sfeer ontwikkelt zich geleidelijk een krachtige, melodische opbouw die uitmondt in een pakkende climax, gedragen door de volledige instrumentatie. Deze lyrische uitbarsting, rijk aan kleur en klank, vormt een moment van catharsis – een muzikale ademhaling waarin emotie, schoonheid en innerlijke rust samenkomen. De combinatie van transparante texturen en warme harmonieën maakt dit deel tot een intens beleefbare kernmoment binnen het werk. Met APATHEIA wil ik niet alleen een muzikale reis creëren, maar ook een innerlijke. Het werk is geschreven met liefde voor lyriek, diepgang en instrumentatie, en met diep respect opgedragen aan Tijmen Botma – een vriend, een inspirator, en een muzikale geest die deze staat van sereniteit als geen ander weet te belichamen.

De virtuoze flair van het klassieke thema Carnaval de Venice krijgt een frisse, eigentijdse glans in deze sprankelende bewerking voor fanfare door Willem Flisijn. Gebaseerd op het beroemde Venetiaanse volkslied, dat door talloze componisten als basis diende voor briljante variaties.

Deze bewerking combineert sierlijke solo’s tot dynamische tutti-passages, elk instrument krijgt de kans om te schitteren. Ook in een Fanfare met een kleinere bezetting.

Klaar om de maskers op te zetten en het feest te laten beginnen?

Met bruisende energie en onweerstaanbare charme dendert The Barber of Seville het podium op. Nu in een sprankelende fanfarebewerking van Willem Flisijn. Deze meesterlijke compositie van Gioachino Rossini, oorspronkelijk gecreëerd als opera buffa in 1816, is wereldwijd geliefd om zijn snelle ritmes, speelse melodieën en briljante humor.

Flisijns arrangement weet de originele levendigheid prachtig te vertalen naar het krachtige en kleurrijke klankpalet van een fanfareorkest, ook in een kleinere bezetting. 

In zijn magistrale Symphonie No. 3 in C mineur, beter bekend als de "Orgelsymfonie", liet Camille Saint-Saëns het orgel samensmelten met orkestrale grandeur tot een hemels muzikaal landschap. Het Choral, dat aan het slot majestueus opklinkt, is doordrenkt van religieuze kracht en serene monumentaalheid — een muzikale verheffing die rechtstreeks uit een kathedraal lijkt te komen.

Met zijn bewerking voor fanfare blaast Willem Flisijn dit iconische moment nieuw leven in, zonder de ziel ervan te verliezen. De koperklanken samen met het orgelbrengen een frisse, heldere dynamiek, terwijl het koorachtige karakter intact blijft. Flisijn transformeert de originele harmonie tot een majestueus fanfarepalet: statig, warm en ontroerend.

Deze uitvoering nodigt u uit om Saint-Saëns opnieuw te beleven — niet als luisteraar in een concertzaal met een pijporgel, maar als toeschouwer van een fanfare die hemelse grandeur brengt met aardse adem.

Eind 1944 vielen geallieerde troepen vanuit België Nederland binnen. Hoop en verlangen naar vrijheid, die nu zo dichtbij leek, golfden door Nederland: Operatie Market Garden werd gelanceerd. Enorme aantallen parachutisten maakten de gevaarlijke sprong om vijandelijk gebied aan de zuidkant van de Rijn in te nemen. Hevige gevechten en pogingen om de rivier over te steken en veilig te stellen resulteerden in zware verliezen voor de bevrijdende troepen. Grondsteun vanuit het zuiden kwam te laat en er was geen alternatief dan Operatie Market Garden af te blazen. Wat leek op een snelle bevrijding van Nederland veranderde in een lange, bittere strijd. Tot overmaat van ramp volgde er een strenge winter: honger en kou vrat de hoop en het vooruitzicht op een bevrijd Nederland weg. De compositie 1944 gebruikt originele radiofragmenten uit 1944 om deze gebeurtenissen te beschrijven.

In deze turbulente tijden waarin de wereld geconfronteerd wordt met uitdagingen en conflicten, biedt dit stuk een krachtige boodschap van bezinning, hoop en verbondenheid. Prachtige melodieën en aangrijpende harmonieën als we eer betonen aan de slachtoffers van oorlog en streven naar een toekomst van vrede en verzoening. Ervaar de kracht van muziek om ons te verenigen en te inspireren in deze tijd van onzekerheid en verandering.

Een frisse en traditionele Paso Doble met verrassende melodieën, aangeboden door het bestuur van de Associação Recreativa e Musical de Vilela - Portugal aan Domingos Barros als dank voor zijn trouwe vriendschap en bijdrage aan deze instelling.

Limbricht, nabij Sittard, eind zeventiende eeuw. Haar leven lang is Entgen Luijten gewend haar eigen weg te gaan, in familiekwesties, in zaken en in de liefde. Ze wordt daarin gesteund door een grote kennis van de natuur, die ze ook regelmatig aanwendt om haar dorpsgenoten te helpen. Maar dan wordt ze vanwege een paar ongelukkige voorvallen beschuldigd van hekserij. De kasteelheer is gebrand op een bekentenis, waarvoor hij gebruikmaakt van alle middelen die de inquisitie hem ter beschikking stelt. Maar wat als Entgen tegen alle verwachtingen in standhoudt?

Farewell werd gecomponeerd bij het afscheid van Fanfare Trompetterkorps Der Cavalerie in 1993. Het werk is gebaseerd op 2 van de bekendste taptoesignalen uit de militaire muziek: "Reveille" en "Taptoe". Farewell opent feestelijk met stralende trompetten en vervolgt dan met een wat melancholieke bugelsolo. Nadat in het hoogtepunt van het werk alle signalen en thema's met elkaar verweven zijn eindigt het werk verstild, met 'in de verte' een eenzame trompet die het taptoesignaal speelt...

De Aa is een Franse kustrivier in het noorden van Frankrijk, in de regio Hauts-de-France, die uitmondt in de Noordzee. De rivier is gedeeltelijk gekanaliseerd en stroomt door de steden van Saint-Omer en Gravelines. Een spannend, programatisch werk met veel diverse klankkleuren.

De combinatie van kunst en sport, "de spier met de geest" zoals Pierre de Coubertin zei, is een van de fundamenten van het Olympisme. Voor de Spelen van Parijs 2024 zullen kunst en sport op elkaar inwerken en elkaar verrijken. Om ervoor te zorgen dat de Spelen open, participatief, verenigend en inclusief zijn, moedigt Parijs 2024 iedereen aan - kunstenaars, bedrijven, verenigingen, lokale overheden, sportclubs, enz. - om een rol te spelen in de culturele programmering van de Spelen. Tegen deze achtergrond heeft de Confédération Musicale de France in Hauts de France opdracht gegeven voor een stuk van componist Guillaume Détrez.

Een flitsende compositie die de snelle afdalingen tijdens de slalom en de bijbehorende uitdagingen voor de skiër weergeeft. Vlieg niet uit de bocht!

The Tower werd geschreven in opdracht van het harmonie orkest van Auneau (Frankrijk), voor hun 190-jarig bestaan. De componist werd geïnspireerd door een middeleeuwse toren die in de stad staat en besloot het leven in de middeleeuwen, het gregoriaans van de monniken, een dorpsfeest, de bouw van de toren, stap voor stap in muziek om te zetten, en dan de evocatie van de slag bij Auneau, een van de beroemde religieuze veldslagen uit de middeleeuwen in Frankrijk. Het werk eindigt met de hervonden rust en de monniken die aan het eind van de dag hun gregoriaanse gezang zingen.

Solemnity werd gecomponeerd toen de componist terugkwam van zijn eerste Midwest Clinic in Chicago. Geïnspireerd door alle concertbands die daar optraden en alle collega-componisten die hij bij deze gelegenheid ontmoette, besloot hij een soort fanfarewerk te schrijven, leidend naar een snel thema op een stuwend ritme. Het stuk begint als een fanfare met een plechtig karakter dat de titel van het werk geeft, de koperblazers hebben hier een mooie rol te spelen. Dan volgt een nieuw thema vol energie, gebruikmakend van hetzelfde ritmische motief als het thema van de fanfare, belicht door de hoge houtblazers en tenslotte door meer instrumenten. Het centrale deel is langzaam, waar een melancholisch thema wordt belicht door de hobo en uiteindelijk de rest van de band. Na een fugatogedeelte is het energieke thema terug om te leiden naar een briljante coda.

Symfonisch concertwerk, opgedragen aan de Bauernkapelle St. Georgen, dirigent Johannes Biegler. Het concertwerk "La Cittá", wat vertaald "De Stad" betekent, is een eerbetoon aan het district St. Georgen in de buurt van Eisenstadt in Oostenrijk. Het werk begint met een majestueuze inleiding waarin het hoofdthema wordt gepresenteerd. Het daarop volgende Allegro con Spirito. is bedoeld om de bezetting van de Romeinen na de geboorte van Christus te symboliseren. We horen het "Sint Jorislied", een volksdeuntje bewerkt in verschillende registers. Een ander snel deel herinnert ons weer aan de Romeinen. Na een reprise van het openingsthema met verschillende solo's eindigt het werk in een grandioze finale met het hele orkest.

Wederom een schitterende nieuwe openings fanfare in navolging op Fanfare Festive en Call of Heroes. Indrukwekkend kopergeschal, afgewisseld met een mooi gedragen middendeel.

Walking the Dog is een van de vele nummers die George Gershwin schreef voor de film “Shall We Dance”. George Gershwin op het toppunt van zijn krachten. In plaats van de bedrijvige, complexe symfonische partituren die hij inmiddels gewend was te schrijven, is het een eenvoudige, elegante kleine wandeling, zoals de titel al suggereert. In de film uit 1937 begeleidt het een scène van (je raadt het al) het uitlaten van een hondje, aan boord van het luxe dek van een cruiseschip. Sinds het in de film te horen was is het deuntje echter een eigen leven gaan leiden en is het een populair stuk geworden voor klarinettisten overal ter wereld. In 1960 werd het liedje gepubliceerd als "Promenade". Interessant is dat het ook het enige deel van de filmmuziek van “Shall We Dance” is dat overgebleven is - de rest van de muziek van de film blijft helaas ongepubliceerd er zijn zelfs geen opnames.

Dit stuk bestaat uit 2 delen. Na een explosieve inleiding begint thema A op een rockritme. Zowel de melodie als de harmonische opeenvolging doet zeker denken aan een oude vriend... Het is een levendig en energiek beeld van vriendschap. Thema B daarentegen is rustiger. Hier wordt een nostalgische kant van vriendschap weergegeven. Het lied eindigt met hetzelfde motief als de inleiding.