Solo/ Ensemble

Met een betoverende eenvoud en een melancholische schoonheid behoort She Moved Through the Fair tot de meest geliefde traditionele Ierse liederen. De melodie, etherisch en tijdloos, ademt een sfeer van verlangen en mysterie. In deze nieuwe, expressieve flugelhorn-arrangement van Alma Muller krijgt het lied een verstilde gloed die de luisteraar uitnodigt tot bezinning.

De warme, ronde klank van de flugelhorn benadrukt het intieme karakter van de melodie, en laat de emotionele diepgang van het stuk volledig tot zijn recht laat komen. Het resultaat is een solistische vertolking die even breekbaar als krachtig is, een eerbetoon aan een lied dat door generaties heen resoneert.

In opdracht van Philip Cobb & The New York Staff Band van het Leger des Heils. Een klassieke trompetsolo vol spannende tempowisselingen en technische hoogstandjes. Een uitdaging voor elke moderne trompettist!

De in Libanon geboren Franse trompettist Ibrahim Maalouf maakt deel uit van de moderne jazz- en bluesbeweging. Deze inmiddels beroemde trompettist nam 'True Sorry' op voor zijn in 2013 verschenen album Illusions. Dit album maar met name het nummer “True Sorry” maakte hem bekend aan het grote publiek. De trompetsolo is indrukwekkend, maar toch voor velen zeer speelbaar te noemen. De muziek vervoert ons tussen jazz, pop, rock en oosterse klanken. Het wisselt zachte melodieën af met krachtige, gekwelde, onstuimige passages.

Walking the Dog is een van de vele nummers die George Gershwin schreef voor de film “Shall We Dance”. George Gershwin op het toppunt van zijn krachten. In plaats van de bedrijvige, complexe symfonische partituren die hij inmiddels gewend was te schrijven, is het een eenvoudige, elegante kleine wandeling, zoals de titel al suggereert. In de film uit 1937 begeleidt het een scène van (je raadt het al) het uitlaten van een hondje, aan boord van het luxe dek van een cruiseschip. Sinds het in de film te horen was is het deuntje echter een eigen leven gaan leiden en is het een populair stuk geworden voor klarinettisten overal ter wereld. In 1960 werd het liedje gepubliceerd als "Promenade". Interessant is dat het ook het enige deel van de filmmuziek van “Shall We Dance” is dat overgebleven is - de rest van de muziek van de film blijft helaas ongepubliceerd er zijn zelfs geen opnames.

Dit werk is onmiskenbaar in de geest van Ted Huggens, met het teruggrijpen op stijlelementen uit de barok, en toch is het anders dan zijn andere stukken. De opening, het gedragen 'air classique', voert de luisteraar langs introspectieve momenten en himmelhoch jauchzende hoogtepunten. In het rondo horen we een opvallende thematiek met een mooie interactie tussen solist en orkest.

Andrew Pearce heeft goede herinneringen aanzijn jeugd bij de lokale Brass Band waar hij zijn eerste positieve muzikale ervaringen had . Na zijn compositie “Maestro”voor Pilipp Cobb besloot hij een meer warm en grdragen stuke voor hem te schrijven wat een homage is geworden voor zijn in het orkest van het Leger des Heils.” Interlude” is perfect voor een bedreven Solo cornet, melodieus, reflecterend en elegisch met veel expressie.

Epic Variants werd gecomponeerd in opdracht van de 1e klarinetdag in Anet (Frankrijk), niet ver van La Couture-Boussey waar de klarinet voor het eerst ontstond.

Het werk ging in première op 7 mei 2022 door Didier Pernoit, basklarinetsolist van het "Orchestre Philharmonique de Radio-France", begeleid door de concertband van Bû, onder leiding van de componist.

Het werk is gebaseerd op een thema geharmoniseerd met sterke epische akkoordprogressies, waarbij het hele register van de basklarinet wordt benut, van donkere lage klanken tot zachte hogere noten.

Het stuk bestaat uit één deel, maar is verdeeld in drie verschillende stemmingen, waarbij elk thematisch materiaal een variatie is op het eerste.

Eindelijk een interessant maar goed speelbaar soloconcert voor dit ondergewaardeerde instrument. Het concert werd geschreven voor, en opgedragen aan de Portugese tubaïst Adélio Carneiro. De componist Carlos Marques, die al enkele succesvolle werken zoals ‘Cassiopeia' en ‘Transit of Venus' voor Molenaar Edition schreef, staat garant voor toegankelijkheid en een uitstekende instrumentatie.

Aantrekkelijk Trompetconcert in drie delen. Het levendige, virtuose Allegro ritmico is op klassieke wijze gecomponeerd. De mooie, rustige ballade voor Bugel met orkestbegeleiding zorgt voor ontspanning voordat het naar het derde deel gaat, de finale. Dit laatste deel weerspiegelt de sfeer van de prachtige Hooglanden. Zo heeft elk van de drie delen een eigen muzikaal karakter, wat resulteert in een gevarieerd werk.

Het lyrische stuk 'Abendsterne' is geschreven voor solotrombone en blaasorkest. De solist kan zich echt ontplooien in deze ballade.

'A Little Love Song' werd oorspronkelijk gecomponeerd voor een bruiloft. Een relatief simpele melodie waarin zowel de beginnend als de gevorderde klarinettist zijn/haar muzikaliteit perfect kan tonen. Dit werk is niet per definitie een solo stuk daar het orkest een zeer groot aandeel heeft.

Memories Of You is een korte, maar effektieve ballad waarin de trompet op de voorgrond treedt. Na een korte inleiding begint de solist met een prachtige melodie die vervolgens tweestemmig wordt. Na een tutti-gedeelte wordt Memories Of You door een trompet-euphoniumduet op rustige wijze naar het einde gebracht.

Cantate for Soprano/mixed choir and wind ensemble

Songs of Liberation werd geschreven ter gelegenheid van de bevrijding van Nederland 70 jaar geleden in opdracht van de KMK/JWF onder leiding van Majoor Tijmen Botma. Het raamwerk wordt gevormd door drie Valeriusliederen, daterend uit de 16e eeuw. Hierin wordt het verzet tegen de Spaanse overheerser geschilderd. De Cantate start met donkere klanken, als symbool van onderdrukking, om in de finale plaats te maken voor de bevrijding van het licht, waar het met Gelukkig Is Het Land groots eindigt.

Famous Gershwin songs for Trombone trio and Band

George Gershwin was een graag geziene gast in the High Society in New York. Hij was welbespraakt, een gentleman, en een uitstekende pianist. Vooral zijn eigen songs deden het erg goed. De trombones staan in de spotlights met dit arrangement T-Bones in Swing. Een schitterende bloemlezing van het beste van George Gershwin, voor solo trombone trio en orkest. Met recht: genieten geblazen!

Van oorsprong werd Oh, When The Saints gebruikt als begrafenismars, met name in New Orleans, Louisiana. Bij de begeleiding van de kist naar de begraafplaats werd het als klaagzang uitgevoerd. Op de terugweg was het dan de gewoonte om een ‘hot’ dixielandversie te spelen. Dat het mogelijk was om dit welbekende nummer nieuw leven in te blazen bewijst Anton Burger met dit arrangement. De klarinet/sopraansaxofoon, trompet en trombone vervullen een solo rol in deze originele bewerking.

Eén van de meest bekende songs in de lichte muziek van de pianist met de herkenbare stijl Errol Garner. Marcel Peeters maakte er een arrangement van. De solopartij vereist een zeer capabele trombonist.

Funny Mallets is een vrolijke compositie voor xylofoon en orkest. Johan Nijs heeft het geschreven en opgedragen aan Luk Artois.

Morning Song features the horn quartet mostly in a soloistic role - indeed there is an accompanied cadenza towards the end of the piece - but there are moments where the horns assume their conventional concert band role as harmonic support or playing the counter melody. This expressive composition shows all the versatility of the horn quartet and gives them the chance to be in the spotlight.

Gemini Concerto werd in opdracht gegeven door en geschreven voor de Ryukoku University (Japan), André Henry en Shoichiro Hokazono. Dit driedelige concert verkent de nauwe relatie tussen de trompet en de euphonium, beide als solo-instrument, waarbij gebruik wordt gemaakt van de vele gemeenschappelijke kenmerken, evenals de subtiele verschillen die er zijn in zowel het lyrische als het ritmische spel. Het eerste deel is een bruisende toccata, en deel twee is lyrisch en improvisatorisch van karakter. Een fantastisch werk en een geweldige bijdrage aan het repertoire!

In drie ononderbroken delen geeft de componist met Pentangle gestalte aan het traditionele concept van het barokke concerto grosso. Het koperkwintet en het begeleidende harmonieorkest worden in dit werk behandeld als afzonderlijke maar gelijkwaardige ensembles. De interactie tussen de twee en het frequente gebruik van de kwintetspelers als solist komen steeds in diverse combinaties naar voren, waardoor een boeiende compositie vol variatie is gecreëerd.

Omaggio is geschreven in opdracht van Steven Mead ter gelegenheid van zijn 60e verjaardag en ter nagedachtenis aan zijn vader, Rex. In maart 2022 vond in Rome de première van de brassbandversie plaats. Daarbij werd Mead begeleid door de ‘Italian Brass Band’ onder leiding van Filippo Cangiamilla.

De première voor harmonieorkest vond plaats op 6 juli als onderdeel van de Spaanse International Tuba ¬Euphonium Conference van 2022 en werd begeleid door de ‘Banda municipal de música de Málaga’. Het concerto bestaat uit drie doorlopende delen, die met elkaar worden verbonden door een terugkerende gesyncopeerde kwint.

Het eerste deel, FANTASIA, opent met dit motief als begeleiding van een uitvoerige monoloog voor de solist. Dit wordt gevolgd door een lange brugpassage door de band (piano), waarbij de solist uiteindelijk weer aansluit om de muziek terug te leiden naar de openingssolo en een energiek middendeel. Dit ontwikkelt zich verder totdat het openingsmateriaal terugkeert en de inleiding vormt naar het tweede deel, BALLAD. Dat draait om een expressieve melodie voor solist die wordt afgewisseld met begeleidende cadensen. Het derde deel, THE KING TRIUMPHANT, is een eerbetoon aan Stevens overleden vader, Rex. De titel verwijst zowel naar de naam Rex (rex is Latijn voor koning) als naar Meads liefde voor Eric Balls meesterwerk voor het Leger des Heils, The Kingdom Triumphant. De finale is een energieke tour-de-force met een acrobatische 6/8 melodie, die twee keer wordt onderbroken door de prachtige hymne Helmsley, die Ball zo effectief gebruikt in The Kingdom Triumphant. Een “galopperend” coda sluit het werk af.

Tango for Joe verkent de lyrische eigenschappen van de trombone. Na een lange introductie speelt de solist de belangrijkste tangomelodie boven een ritmische begeleiding. In het stuk wisselen band en solist elkaar af. Een cadensachtige passage leidt tot een snellere ‘tango nuevo’, die het grootste deel van het werk uitmaakt. Na een climax en uitgebreide cadens door de trombone eindigt het stuk met een apotheose.

A beautiful and soulful solo trombone is the theme of "Beaches".

"Little Bee" is een kort werk van Tim Kleren voor solo-instrument en fanfare orkest. Het plezier voor orkest en publiek staat op de voorgrond. Tim Kleren is een gerenommeerd componist, dirigent en percussionist uit Luxemburg. Hij werkt als fulltime lid van de Luxemburgse Militaire Kapel "Musique Militaire Grand-Ducale" en is docent aan de muziekschool "Union Grand Duc Adolphe" (U.G.D.A.). In 2016 voltooide hij zijn Master in Wind Band Conducting met grote onderscheiding. Als componist worden zijn werken uitgevoerd door harmonie- en fanfareorkesten in heel Europa, maar ook in Singapore en Tokio, wat hem wereldwijd erkenning en waardering oplevert.