Symphony No. 2: States Of Mind, Opus 87

Het geheim van muziek ligt in de harmonie en de wiskunde, daar zijn vele grote muzikanten en ingewijden van alle tijden zich steeds van bewust geweest. Eén van de belangrijkste kwaliteiten van muziek is dat ze de luisteraar in staat stelt om zijn aandacht naar binnen toe te richten in plaats van naar buiten. Het staat buiten kijf dat muziek gevoelens kan oproepen. Muziek leidt ons door een universum van gevoelens die slechts moeilijk in woorden te vatten zijn. Kortom, muziek raakt uithoeken van onze geest en onze gedachten die het woord niet kan bereiken en maakt het mogelijk om de verschillende geestesgesteldheden (States of mind) nauwkeuriger te beschrijven. De componist van deze symfonie vertrekt tevens vanuit de idee dat elk “muzikaal betoog” zó moet worden opgebouwd dat het de verhoopte reacties teweegbrengt bij de luisteraar. Muziek: meer dan woordenDe laatste jaren werden de meest symfonische orkestwerken gebaseerd op een verhaal, een tekst of iets gelijkaardigs, waardoor hun opbouw moest gestructureerd worden volgens een programma. Het opzet van dit werk van Teo Aparicio-Barberán is heel anders. De componist beschrijft de drie elementen van het betoog als enige vormelijke structuur van het werk. Als sommige filosofen in de geschiedenis van het universum in staat waren om het grammaticale betoog op te delen, waarom zou dat dan niet lukken voor het muzikale betoog?