Jello, The Colours Of My Soul

In dit werk tracht de componist de gevoelens van de ouders muzikaal om te zetten."Jello... The Colours of my Soul" is een opdrachtwerk dat geschreven werd om een blijvende herinnering te zijn aan de vroegtijdige, dramatische dood van een jong kindje. Het werk ontstond door verschillende gesprekken tussen de vader en de componist waarbij het uiteindelijk resultaat moet gezien worden als een poging van de componist om de gevoelens van de ouders als het ware muzikaal te vertalen.Het eerste deel van de titel, "Jello", is een samenvoeging van de namen van de twee kinderen van de opdrachtgever, namelijk Jelle en Lobcke, "the Colours of my Soul", staat voor de "kleuren van de ziel" van de ouders die ondanks het verlies van één der kinderen, hun twee kinderen blijven koesteren.De inleiding geeft de sfeer van het treuren om het verlies weer, waarbij gebruik wordt gemaakt van reine kwinten om de verbondenheid met de natuur weer te geven, zoals we dit kennen uit symfonieën van Bruckner. Een beetje verderop wordt een deel van het eerste thema geopperd, wat zich in een echte treurmars ontwikkelt.Het Dies Irae zoals dit o.a. voorkomt in de Fantastische Symphonie van Berlioz (F, E, F, D, E, C, D) duikt voor de eerste keer op, maar vormt een rode draad doorheen het ganse werk, om de constante strijd tussen leven tegen dood te symboliseren.Kort voor de storm-passage, (waarbij gebruik wordt gemaakt van een windmachine) waarin onheil wordt aangekondigd, versterken fragmenten uit kinderliedjes, die onder begeleiding van een toenemend koraal van achter het podium worden gespeeld, de dreigende confrontatie met de dood.