Het plaatsje Leens in Groningen ligt tegenwoordig te midden van uitgestrekte landerijen en niet ver van de Lauwerszee. Dit landschap zag er eeuwen geleden heel anders uit. Het was een groep eilanden in het onberekenbare water. De eerste bewoners streken hier neer rond 500 voor Christus. Zij vestigden zich op de hoger gelegen gedeelten van het land, wierden of kwelderruggen genoemd.
Daar werd voortdurend strijd geleverd tegen het water dat regelmatig voor overstromingen zorgde en veel schade aanrichtte.
Maar niet alleen het water vormde een bedreiging. Het schijnt dat ook de ongemanierde Romeinse veldheer Vitellius, op de vlucht voor het water, dit land met zijn manschappen geteisterd heeft. Tijdens de 80-jarige oorlog had het land eveneens te lijden van plunderingen, toen door Spanjaarden en Friezen, en te water door de Watergeuzen. Later was sprake van een ongelijke strijd tegen de stad Groningen, waarbij o.a. het slot Verhildersum meermaals werd verwoest.
Kortom, de bevolking van Lydense heeft zich door de eeuwen heen teweer moeten stellen tegen allerlei bedreigingen. Toch heeft men met een onverdroten ijver en vanuit een opportunistisch karakter alle tegenslagen doorstaan en deze omgebogen tot een bestendige realiteit.Veel land werd ingepolderd en sterke dijken werden aangelegd. Het water werd onderworpen. Ook de glorie van het verleden lieten de bewoners zich niet afnemen.
Verhildersum werd steeds opnieuw opgebouwd en uitgebouwd. Leens kreeg een eigen kerk, waar in 1632 al een bronzen klok kon luiden en waarin in 1733 het beroemde Hinszorgel werd gebouwd. Rijkdom was er. In de compositie, die Rob Goorhuis schreef ter gelegenheid van het 80-jarig bestaan van de Christelijke Muziekvereniging Wilhelmina Leens hebben de bovengenoemde elementen op gestileerde wijze uitbeelding gekregen. Een op het orgelpedaal geïnspireerde figuur opent het muziekwerk met de golfslag van het water. Wind en water spelen een spel, dat uitmondt in een majestueus koraal. Is het het beroemde orgel dat we horen of de weidsheid van het land? In één karakter zijn meerdere beelden verweven. Ook de tweede episode van het werk roept verschillende beelden op: het ‘steenhuis’ Verhildersum zoals wij het nu kennen, associaties oproepend aan galante oude dansen en adellijke praal, maar ook de trompetten, die uit de verte het onheil brengen van een vijandige veroveraar. Het opportunisme, de onverstoorbare overlevingsdrang, komt tot uitdrukking in het derde deel, waarin de bewoners het niet opgeven. Zij vormen een hechte gemeenschap. De volkse dans brengt de harten tot elkaar en een vroom koraal bezegelt hun vriendschap, waaruit weer nieuwe generaties ontspruiten. Dan herinnert het laatste deel ons aan het stampende water dat het land bedreigde en aan de moed van de stoere mannen, die zich met hun positief elan teweer stelden. De kracht van hun geloof weerklinkt in het stralende koraal dat klinkt door het gewelf van de Petruskerk. Het orgel straalt. Het verleden herleeft. Maar Lydense oftewel Leens, is niet door het water verzwolgen en dat wil het weten ook!
