Het werk Island Pictures is geschreven in opdracht van de fanfare Schylge, één van de twee fanfareorkesten van Terschelling. De vereniging vierde in 2012 haar 50-jarig bestaan en ter ere van dit bijzondere feit schreef Feike van Tuinen uit IJlst een collage van muziekwerken voor dit fanfareorkest. Samen met de dirigent van de fanfare, Andries de Haan, distilleerde hij uit het omvangrijke opus vier contrasterende delen welke de suite Island Pictures als naam mee heeft gekregen.
Het eerste deel, Lighthouse Brandaris, beschrijft op muzikale wijze het wakend oog van de oudste vuurtoren van Nederland. Al in 1323 diende de Brandaris als baken op de Waddenzee en is nog steeds het boegbeeld van de eilanden, en Terschelling uiteraard in het bijzonder.
Het tweede deel beschrijft op vrolijke wijze de opgetogen sfeer van de veerboot welke Harlingen en Terschelling aan elkaar bindt. In een opgewekte driekwartsmaat wordt het begin van vakantie van velen weergegeven. In elke Terschellinger zit het juttersbloed net als in de legendarische Sil Droeviger, ook wel Sil de Strandjutter, die bekend werd door het boek van Cor Bruijn maar vooral door de televisieserie welke in de 70-jaren werd uitgezonden.
Flarden van de titelmuziek van Johnny Pearson klinken door in dit derde deel wat de naam The Beachcomber draagt ofwel Sil de Strandjutter.
De feestelijke afsluiting wordt gevormd door Dancing Waves, een dans die de mentaliteit van de Terschellinger op treffende wijze verbeeldt. Eigenzinnig en weerbarstig maar vooral gastvrij en vrolijk. Island Pictures ging in maart 2012 in première tijdens het feestelijk jubileum van de fanfare Schylge.
