Canzoni

Dedicated to Omar Tomasoni and Femke IJlstra

De Canzona (meervoud Canzoni) vindt zijn oorsprong in de 11de tot 14de eeuw bij de Troubadours, die in hun creaties veelal de hoofse liefde bezongen. Door de eeuwen heen ontwikkelde zich deze vocale liedvorm ook tot een instrumentaal fenomeen, dat zijn hoogtepunt beleefde tijdens de barokperiode. 

Rob Goorhuis belicht de Canzona vanuit drie perspectieven, waarbij het melodische element de leidraad is. De drie karakters, die hier worden geëtaleerd, zijn ieder in een driedelige vorm gegoten, zoals ook in de Middeleeuwen al gebruikelijk was. De tweede Canzona beantwoordt aan het Barokke ideaal, waarbij een kort zich herhalend thema als omspeelde Cantus Firmus fungeert. In het eigenzinnige slotdeel komt in het B-gedeelte deze barokke aanpak terug in een andere zetting.