Adagio for Winds

In een uitvoering ter nagedachtenis aan iemand wordt de herinnering aan het goede uit het voltooide leven benadrukt. In een ‘neutralere’ context geven de lyrische melodie, de warme harmonie en de volle orkestratie de gelegenheid om gedachten de vrije loop te laten in een contemplatieve sfeer. Het uitdijende eindakkoord symboliseert als het ware de (on)eindigheid van het bestaan: de dood besluit elk leven, maar niet de liefde of het leven in het algemeen.