Een gelijkaardig verhaal vinden we terug in de geschiedenis van de Premonstratenzer Abdij van Wadgassen. In de 12e eeuw werd in een woest en verlaten gebied midden in een heidelandschap een abdij gebouwd dat later de machtigste religieuze gemeenschap van het Saarland werd. Onder het motto “Desertum florebit quasi lilium” (De woestijn zal bloeien als een lelie) werd er veel moois gecreëerd binnen de abdij, maar er werd ook hardhandig opgetreden tegen misdaden. Er was een eigen school waar kinderen werden ingewijd in de 7 vrije kunsten (meetkunde, muziek, ...), terwijl buiten de kloostermuren arme mensen verhongerden en uitzonderlijk op feestdagen de ‘restjes’ kregen van het feestmaal van de monniken. Het is een periode waarin mensen die feestten en dansten op uitbundige wereldlijke muziek beticht konden worden van duivelse praktijken en onterecht tot de brandstapel werden veroordeeld in schijnprocessen die ook werden gevoerd “In de Naam van…”. 1789: Abt Bordier regeert ondertussen 10 jaar. Hij weet nog niet dat hij de laatste abt zal zijn van een bijna 700 jaar oude traditie. Niet ver van het klooster ligt de Franse grens waar reeds menig geweerschot weerklinkt. Dit is de voorbode van de Franse Revolutie hoewel op dat moment er nog maar weinigen in de revolutie geloven. Niet lang daarna kloppen de Fransen op de poort, bestormen het klooster en gaan via het portaal de vertrekken van de monniken binnen. In blinde woede worden alle orgelpijpen van het kloosterorgel zwaar beschadigd, worden iconen vernietigd, monniken gedood en talloze gebouwen in brand gestoken. Ook de kloosterkerk staat in brand. Abt Bordier en een handvol broeders vluchten onverrichterzake en kunnen via een geheime tunnel onder de Saar (een naburige rivier) vluchten naar het naburige stadje Bous. Ze leven. Maar de droom van hun Premonstratenzer abdij is voor altijd voorbij. Terwijl ze vluchten naar een klooster in de richting van Praag (Strahov-klooster), wordt de Wadgassen abdij helemaal afgebroken en later zelfs gebruikt als steengroeve. Enkele decennia later bloeit de woestijn weer. Er onstaat nieuw leven op de fundamenten van de abdij in de vorm van een glasblazerij die bij het terugkeren van rust en vrede in de regio ook werk en perspectief biedt aan de mensen in de regio.
