Met zijn befaamde drietand kan hij een aardbeving opwekken, vandaar zijn bijnaam “Aard-Schudder”. Elk levend wezen is bang voor hem, inclusief zijn vrouw en zijn kinderen. Diep vanbinnen voelt hij zich echter eenzaam. Het middelste deel van dit werk laat de andere kant van Poseidon zien als een normale persoon die verlangt naar liefde en begrip. Echter, dit zo verdrietige maar lieve thema duurt niet zo lang omdat zijn boze karakter terug de kop opsteekt. Hij begint opnieuw zijn macht weer op een agressieve manier te gebruiken en het krachtige openingsthema wordt herhaald. Na “A Journey to The Bermuda Triangle” is dit het tweede werk waarbij de componist haar inspiratie gehaald heeft bij haar favoriete zeezichtschilderij van de Belgische schilder Romain Steppe (1859-1927).