Het werk Anaphoric is geschreven voor de winnaar van de Openbare Nederlandse Fanfarekampioenschappen (ONFK) in 2022, de Bazuin Augustinusga (o.l.v. Gerk Huisma). Dit energieke openingswerk bevat een muzikale vertaling van het stijlfiguur Anafoor, een stijlfiguur die bestaat uit het herhalen van woorden aan het begin van elkaar opvolgende zinnen of zinsdelen. De naam is afgeleid van het Grieks werkwoord ἀναφέρειν, dat letterlijk "naar boven brengen" betekent. Het is tevens een knipoog naar de vereniging voor wie dit geschreven is, omdat ze op dit moment 'recordhouder' zijn in het aantal overwinningen op het ONFK.

De compositie 'Kinetic' kan worden omschreven als energiek en contrastrijk. Dit (openings)werk is opgebouwd uit hoekige en korte ritmische figuren, afgewisseld met vloeiende melodieën. Doordat verschillende secties in het orkest een eigen ritmische beweging hebben, ontstaat er een energiek totaal door een gelaagdheid van verschillende bewegingen ('Kinetic').

De compositie is geïnspireerd op het Romeinse verleden van de stad Utrecht én een belangrijke episode uit haar muzikale geschiedenis. Allereerst is daar de titel van het werk die verwijst naar het Romeinse fort aan de rivier de Rijn, destijds de noordgrens van het Imperium Romanum. Trajectum staat voor de plek waar een rivier gemakkelijk kon worden overgestoken. Trajectum veranderde in de loop der eeuwen in Trecht en later in Utrecht.

'Vita Iter', wat Latijn is voor 'Levensreis', is geschreven ter gelegenheid van het 40-jarige huwelijk van Zwannie en Frits Werkman. De compositie is gebaseerd op psalm 121, een psalm die van speciale betekenis is voor ze. De melodie en motieven van de psalm komen in verschillende gedaanten voorbij, bijvoorbeeld in energieke en vlotte bewegingen en ook in een meer gedragen setting, dit als weerspiegeling van het onderwerp 'Levensreis'. Ook klinken er lange (bourdon) tonen die worden omspeeld door warme samenklanken, als metafoor voor iets wat tijdloos/eeuwig is en altijd blijft bestaan. In het middendeel klinkt psalm 121 (optioneel) in zijn originele vorm.

A Tallis Fanfare is een feestelijk en virtuoos klankwerk van Rodney Newton, gebaseerd op de welbekende canon van de 16e-eeuwse componist Thomas Tallis. Het werk van Newton fungeert uitstekend als de ultieme concertopener, en kenmerkt zich door de verrassende modulaties en het prachtige kleurenpalet. Het kundige fanfare arrangement is van de hand van Marten van der Wal. Veel ruimte is er voor de saxofoonsectie.

De hymne in het middendeel wordt voorafgegaan door een snelle feestelijke passage die aan het einde weerkeert. A Tallis Fanfare bevat vele contrasten en is een dankbaar gelegenheidswerk bij diverse evenementen. Na een feestelijke inleiding door het gehele orkest wordt het kopthema van Tallis geëtaleerd door de trombonesectie waarna de saxofoongroep het muzikale heft van deze hymne in handen neemt. De afsluiting is een afspiegeling van het begin; groots en verheven.

Weerspiegelingen vertolkt in verschillende met elkaar verbonden delen het muzikale verhaal van fanfare ‘Looft den Heer ’ uit Oudega (Smallingerland). De compositie werd geschreven ter gelegenheid van het 120-jarige jubileum van dit orkest. Het eerste deel verklankt de ‘blauwe steen ’ , die als 'hedendaagse totem' de (muzikale) weg naar Oudega markeert en waarover vele verhalen rondgaan maar waarvan de oorsprong nog steeds onbekend is. Het deel introduceert aan elkaar geregen thema's en motieven die later in de compositie een rol gaan spelen. De oude klok van de Sint-Agathatsjerke, die van oudsher het ritme van de mens bepaalde, brengt de compositie naar het tweede deel. Het tweede deel is geïnspireerd op het karakteristieke landschap rondom Oudega, de Alde Feanen en ook hoe de tijd het landschap heeft gevormd en nog steeds vormt. Het gebied was oorspronkelijk moeilijk toegankelijk en is om die reden relatief laat bewoond geraakt. Na een historie van oorlogen en vikingaanvallen kreeg Oudega na het jaar 950, vanuit het initiatief van het bisdom Utrecht, haar eigen kerk. De gemeenschap kreeg hiermee steeds meer vorm. In het derde deel staat de fanfare 'Looft den Heer' centraal. Een koraal-achtige benadering met solistische passages weerspiegelen de signatuur van deze vereniging. Thematisch materiaal uit het eerste deel wordt gecombineerd solistische passages, o.a. in de trompet en trombone partij. Het deel bevat tevens een citaat van een compositie die ontstond in hetzelfde jaar als deze vereniging (1904), namelijk van 'Miroirs' (deel 5; 'de vallei der klokken') van Maurice Ravel. In het vierde deel staat de Grietman centraal. Hij was in het verleden het hoofd van de burgerlijke gemeente en had veel macht en invloed. Daarnaast mocht hij rechtspreken. Veroordeelden werden opgesloten in de toren van de Sint-Agathatsjerke, tevens werden het schandblok en ook de martelpaal gebruikt. Dit deel kenmerkt zich door een deciso karakter en contrastrijk muzikaal materiaal. Vanaf het vijfde deel werkt de compositie toe naar een groots slot. Dit deel grijpt terug op allerlei muzikaal materiaal van de voorgaande delen. Ook speelt de thematiek van psalm 150, een wens vanuit de opdrachtgever, een belangrijke rol. De Psalm is daarnaast ook een blauwdruk geweest voor alle delen op zich. Elk deel gebruikt namelijk het kopmotief van een van de regels van deze Psalm als materiaal voor nieuw te vormen motieven en melodieën.

De tweetalige titel van dit werk verraadt al dat er iets bijzonders mee aan de hand is.  Natuurlijk is de Duitse vertaling van “De Beek” “Der Bach”, maar er heeft een dieper liggende gedachte gespeeld in het brein van de componist bij het schrijven van deze noten.

Het hoofdthema is de Eerbeekse beek in het prachtige natuurgebied bij Eerbeek. Het is een rustig kabbelend beekje, niets spectaculairs. 

B-A-C-H, de letters van de naam van een van grootste componisten van de West-Europese geschiedenis, betekent ook “beek”. Wat is er mooier dan het uitbeelden van vervlochten betekenissen. 

In dit werk wordt aldus de Eerbeekse beek geschilderd, terwijl in de geest Bach steeds boven het water zweeft. In de compositie gaat Bach ook wel een eigen leven leiden en steekt zijn naam af en toe nadrukkelijk de kop op, waardoor het karakter van het werk de eigenschappen van de beek meer dan te boven gaat.

Lithuanian Danceries van Rob Goorhuis werd geschreven in opdracht van het Trakai Fanfare Orkest onder leiding van Rokas Podelis. De aanleiding voor het schrijven van de compositie was het 50-jarig bestaan van het orkest in het jaar 2025, tevens het 25-jarig bestaan van de huidige vorm van het orkest.

Rob Goorhuis baseerde zijn werk op melodieën uit de Litouwse volksmuziek-traditie. Het door hem gebruikte materiaal werd ontleend aan de Juskas anthologie, een zeer uitgebreide verzameling van honderden melodieën, waaruit Igor Strawinsky materiaal en inspiratie putte voor zijn Sacre du printemps.

Antanas Juska, die leefde van 1819 tot 1880, was een lexicograaf en folklorist, die studeerde aan het theologisch instituut van Vilnius. Hij noteerde zo’n 7.000 volksliederen, die hij optekende uit de monden van landgenoten. Zijn werk is vergelijkbaar met dat van componisten als Béla Bartók en Zoltán Kodály, die met hun opname-apparatuur door het Hongaarse land trokken om het volkslied te behoeden voor de vergetelheid. Een vijftal volksliederen werd door Rob Goorhuis op vrije wijze verwerkt en gevarieerd. Daarbij werden ook typisch Litouwse technieken gebruikt zoals de Sutartine, een polyfone improvisatie.