Cartoon Capers is filmmuziek waarbij je als muzikant en publiek je eigen beelden mag bedenken. De beelden moeten aan de volgende kenmerken voldoen: actie, hilarisch, slapstick, ontroering, spanning en achtervolging. Peter Martin creëerde met Cartoon Capers een nostalgisch eerbetoon aan de klassieke cartoons.
Technisch uitdagend met solistische momenten!

Jan de Haan inspireerde dit werk op vijf schilderijen uit de Hermitage in Sint-Petersburg, een van de grootste en meest veelzijdige musea ter wereld. Daarbij gebruikte hij het melodieuze Andante cantabile uit het strijkkwartet opus 11 van de Russische componist Pjotr Iljitsj Tsjaikovski als uitgangspunt. Zo creëerde hij een eigen muzikale schildering die net zo gevarieerd is als de doeken die eraan ten grondslag liggen – van Vrolijk gezelschap in een herberg van Dirck Hals tot De dans II van Henri Matisse. Een waar kunststuk!

Guardian Angels verklankt de legende van dominee Louis Henri Antoine Bähler en in combinatie met het gebruik van Psalm 34. De Noordwest-Veluwe en in het bijzonder Oldebroek (Nederland) kent een rijke religieuze traditie. Dit is te zien aan de monumentale kerkgebouwen. Ze vertellen het verhaal van een roerige geschiedenis. Dominee Bähler heeft daarin een bijzondere rol gespeeld. Geïnspireerd door zijn komst als predikant in 1870 in het naburige Oosterwolde, zijn twee grote kerkgemeenschappen met kenmerkende kerkgebouwen ontstaan, maar is er ook grote maatschappelijke onrust geweest. Met deze compositie wordt stilgestaan bij deze markante persoonlijkheid en in het bijzonder bij de geschiedenis van de Engelenwacht.

Hypercube is een muzikale vertelling die deels is geïnspireerd op de architectuur van de Grande Arche de la Défense in Parijs, waarvan de vorm wel is vergeleken met een hyperkubus.

Dit semiprogrammatische werk over het middeleeuwse Groot-Brittannië – waarvan Albion de oudst bekende naam is – werd oorspronkelijk gecomponeerd voor brassband, maar vanwege het grote succes heeft Van der Roost twintig jaar na de uitgave voor brassband er nu ook een fraaie fanfare-instrumentatie van gemaakt. Koning Arthur, zijn ridders, het heftige strijdgewoel van weleer... al deze elementen komen voorbij, maar ook de lyriek wordt niet vergeten. Koning Arthur bracht per slot van rekening ook vrede en stabiliteit. Al met al heeft Albion bijzonder veel muzikale afwisseling te bieden, waarmee het een verrijking is voor het fanfarerepertoire.

Knocking at Heaven's Gate brengt ons door middel van muziek heel even in contact met de hemel. Met mooie solo’s voor eufonium en bugel, een glansrol voor de trompetten en trombones, maar ook een feest om te spelen voor het hele orkest! Etherische klanken, expressieve melodieën, machtige tutti’s en stralende akkoorden: er valt heel veel te genieten voor iedereen, niet in de laatste plaats voor het publiek.

Fanfare for an Occasion werd gecomponeerd als inzending voor de 'International Brass Band Composer Competition 2020' georganiseerd door Andrew Wainwright. De juryleden waren James Curnow, Dr. Liz Lane en Paul Hindmarsh. Er waren ongeveer 92 inzendingen en 'Fanfare for an Occasion' werd bekroond met de 2e plaats. Het is sindsdien gereviseerd en georchestreerd voor harmonieorkest en fanfareorkest.

Een stad wordt gesticht – waarbij het hart begint te kloppen. Bedrieglijk is het feit dat de stad enkel zou bestaan uit gebouwen en infrastructuur terwijl een stad in essentie is: de mensen die er gewoond hebben en degenen die er nu leven. De vibe van de stad tot leven gebracht door zijn hartslag verandert mettertijd. Wie heeft er nog geen time-lapse foto’s gezien met strepen licht van voorbij snellende auto’s op weg naar het werk, terwijl anderen staan wachten aan een verkeerslicht, en ogenschijnlijk bewegen na een druk op een knop. Deze lichtstrepen zijn als het ware levensaderen, aangedreven door een sterk hart. Leonardo da Vinci beschreef rivieren als de imaginaire bloedbanen van Moeder Aarde. In elke stad zijn het echter niet de rivieren maar de beweging en de activiteiten van de mensen die er wonen die de ware kern vormen. Het hart klopt zeker niet altijd gestadig maar het ritme van de stad wordt beïnvloed door vreugde, angst en vele andere zaken. Elke stad heeft zo zijn eigen puls. Dit geldt ook voor de universiteitsstad Marburg waar momenteel mensen van meer dan 100 nationaliteiten samen wonen in een kosmopolitische en verdraagzame gemeenschap. Deze compositie beschrijft de stad vanaf zijn stichting in 1222 en later de verwezenlijkingen van de Heilige Elisabeth, helemaal tot de dag van vandaag.

Not Before Time is één stuk van een paar waarvoor de Koninklijke Fanfare Kempenbloei Achel (dirigent Ivan Meylemans) opdracht gaf als onderdeel van hun programma voor het Wereld Muziek Concours (WMC) te Kerkrade in 2022. Het orkest werd de glorieuze winnaar van de Concertdivisie Fanfare. Het stuk is verwant aan Philip Sparkes Music of the Spheres (dat before time, oftewel voor het ontstaan van tijd, opent als t=0) en begint met chaotische toonladders en dichte clusterakkoorden die herinneren aan dat eerdere werk. Na een ritmische, multimetrische passage beginnen de saxofoons een ‘diabolische’ melodie in 7/8 maat te spelen, die door het volledige orkest wordt overgenomen. De textuur vervliegt plotseling om een reeks aanzwellende bugelclusters te introduceren onder een snel saxofoonostinato. Onderbrekingen door de lagere koperblazers zwellen aan tot nieuw materiaal dat leidt tot een koraal in mineur met bloemrijke saxofoonfiguraties. De openingspassages worden opnieuw geïntroduceerd tot het koraal weer wordt gespeeld, nu door het volledige orkest. Het mondt uit in een triomfantelijke slotfrase. Dit stuk kan worden geprogrammeerd om meteen voor het partnerstuk Elegy: Echoes of Lives Past (AMP 506-020) te worden gespeeld, dat het koraalmateriaal ermee deelt.

Elegy: Echoes of Lives Past is één stuk van een paar waarvoor de Koninklijke Fanfare Kempenbloei Achel (dirigent Ivan Meylemans) opdracht gaf als onderdeel van hun programma voor het Wereld Muziek Concours (WMC) te Kerkrade in 2022. Het orkest werd de glorieuze winnaar van de Concertdivisie Fanfare. Het stuk opent met een somber koraal voor saxofoonkwintet (naar keuze backstage gespeeld) dat wordt afgewisseld met expressieve bugel- en baritonsolo’s. Een kort intermezzo van de koperblazers leidt tot een tweede, optimistischer koraal voor de volledige saxofoonsectie, begeleid door arpeggio’s. Dit wordt door het koper onder florissante saxofoonfiguraties opgepakt, tot het tot een dramatische climax komt die abrupt wordt onderbroken door een stemmingswisseling die herinnert aan de openingssolo’s van de bugel en bariton. Er zijn twee mogelijke eindes, afhankelijk van het gegeven of het openingskwintet op het podium of backstage wordt gespeeld. Dit stuk kan worden geprogrammeerd om meteen na het partnerstuk Not Before Time (AMP 505-020) te worden gespeeld, dat het koraalmateriaal ermee deelt.

Concordia was de Romeinse godin van de eendracht. Om de eensgezindheid van hun muzikanten uit te drukken kozen veel muziekverenigingen, waaronder de opdrachtgever van deze compositie, in de loop der tijd voor deze naam. De letterlijke vertaling van Color Concordia is kleurharmonie. De componist maakt in dit werk qua instrumentatie dan ook dankbaar gebruik van de vele kleurschakeringen die het fanfareorkest te bieden heeft. Het thematische materiaal baseerde hij op de vier notennamen in Concordia: C, C, D en A. Met het klinkende resultaat kan elk orkest voor de dag kan komen.

Ervaar de krachtige clash van twee muzikale werelden in 'Battle for Eclectica'. Snelle en langzame ritmes, en verschillende melodieën dagen elkaar uit!