Armin Schaer, die op zoek was naar een nieuwe compositie voor de tuba, vroeg de componist dit werk voor hem te schrijven. Om precies te zijn: hij verzocht hem een werk te creëren dat de veelzijdigheid van dit schitterende instrument voor het voetlicht zou brengen - in een verfrissende moderne muziekstijl waarin het orkest desondanks een eenvoudige begeleidende rol zou krijgen.

Wekenlange voorbereiding gingen vooraf. Je kunt iedere toon dromen. Gerepeteerd met het orkest. En dan …… laat het publiek genieten van deze lyrische ballad. Volgspot aan: Look at me!

Dedicated to Omar Tomasoni and Femke IJlstra

De Canzona (meervoud Canzoni) vindt zijn oorsprong in de 11de tot 14de eeuw bij de Troubadours, die in hun creaties veelal de hoofse liefde bezongen. Door de eeuwen heen ontwikkelde zich deze vocale liedvorm ook tot een instrumentaal fenomeen, dat zijn hoogtepunt beleefde tijdens de barokperiode. 

Rob Goorhuis belicht de Canzona vanuit drie perspectieven, waarbij het melodische element de leidraad is. De drie karakters, die hier worden geëtaleerd, zijn ieder in een driedelige vorm gegoten, zoals ook in de Middeleeuwen al gebruikelijk was. De tweede Canzona beantwoordt aan het Barokke ideaal, waarbij een kort zich herhalend thema als omspeelde Cantus Firmus fungeert. In het eigenzinnige slotdeel komt in het B-gedeelte deze barokke aanpak terug in een andere zetting.

Solo for Euphonium & Bass Tuba

Graffiti bestaat al sinds de oudheid en is bekend in allerlei vormen en stijlen. Het is een vorm van kunst in de openbare ruimte. Men vindt de uitingen vooral op drukke plaatsen zoals bijv. bij stations en langs snelwegen.

Solo: Trumpet (or Alto Saxophone)

Boeiend en beeldend solowerk voor trompet (of alt saxofoon).  Een muzikale zwerftocht door de kosmische leegte .. Natuurlijk zorgt het orkest zelf voor de 'special effects'!

Legend of a Giant is een compositie voor solo altsaxofoon en harmonieorkest van de Belgische componist Kevin Houben. De componist droeg dit uitdagende saxofoonconcerto op aan de Spaanse saxofoonvirtuoos Mariano García. Het werkging in première in mei 2021 in het Lemmensinstituut met het harmonieorkest van LUCA School of Arts in Leuven (België) onder leiding van Ivan Meylemans. Mariano García is voltijds professor saxofoon aan LUCA School of Arts, hetConservatorio Superior de Música de Aragón in Zaragoza (Spain) en de Wiener Akademie Musik (Oostenrijk). Zoals in elk klassiek concerto gaat de saxofoonsolist ‘de strijd’ aan met het orkest. Eerst om beurt, in dialoog met elkaar,daarna broederlijk samen. Het orkest wordt bovendien als een gelijkwaardige partner beschouwd, dus ook voor de orkestmuzikanten vormt deze filmische score een pittige uitdaging. Legend of a Giant dompelt de luisteraar onder in dewereld van de saxofoon en daagt de solist uit op het gebied van lyriek en klankkleur, maar ook op het technische vlak. Zo passeren verschillende aspecten en moderne speelstijlen als bisbigliando’s, dubbele staccato’s, frullato’s,glissando’s, harmonics of overtones, ... de revue. Kortom: een grote “challenge” voor élke saxofoonvirtuoos! (!) Er bestaat ook een vereenvoudigde versie van de saxofoonsolo.

Het werk "Fragments" is een uiterst krachtig en energiek Concertino voor trombone, vol verschillende klankkleuren en gebaseerd op twee motieven die worden opgesplitst in hun fragmenten en verder verwerkt. Het licht speelse hoofdmotief wordt na een imposante inleiding door de solist gepresenteerd en ontwikkelt geleidelijk jazzy elementen zonder de eigentijdse geest te verlaten. Gedurende het hele werk worden de laatste drie noten van het inleidende motief gepresenteerd als een kort, schel fragment en als een lyrisch thema, dat de constante afwisseling tussen leggero en marcato ondersteunt. Een ostinato, dat door alle registers wordt gedragen, geeft het werk de nodige stuwing en dient als een rode draad om de verschillende delen met elkaar te verbinden. "Fragments" werd geschreven in opdracht van het Luxemburgse Ministerie van Cultuur in samenwerking met het "De klenge Maarnicher Festival" en was een verplicht stuk voor de eindronde van de "1st Michel Becquet International Trombone Competition".

Tango for Joe verkent de lyrische eigenschappen van de trombone. Na een lange introductie speelt de solist de belangrijkste tangomelodie boven een ritmische begeleiding. In het stuk wisselen band en solist elkaar af. Een cadensachtige passage leidt tot een snellere ‘tango nuevo’, die het grootste deel van het werk uitmaakt. Na een climax en uitgebreide cadens door de trombone eindigt het stuk met een apotheose.

Gemini Concerto werd in opdracht gegeven door en geschreven voor de Ryukoku University (Japan), André Henry en Shoichiro Hokazono. Dit driedelige concert verkent de nauwe relatie tussen de trompet en de euphonium, beide als solo-instrument, waarbij gebruik wordt gemaakt van de vele gemeenschappelijke kenmerken, evenals de subtiele verschillen die er zijn in zowel het lyrische als het ritmische spel. Het eerste deel is een bruisende toccata, en deel twee is lyrisch en improvisatorisch van karakter. Een fantastisch werk en een geweldige bijdrage aan het repertoire!

In drie ononderbroken delen geeft de componist met Pentangle gestalte aan het traditionele concept van het barokke concerto grosso. Het koperkwintet en het begeleidende harmonieorkest worden in dit werk behandeld als afzonderlijke maar gelijkwaardige ensembles. De interactie tussen de twee en het frequente gebruik van de kwintetspelers als solist komen steeds in diverse combinaties naar voren, waardoor een boeiende compositie vol variatie is gecreëerd.

Omaggio is geschreven in opdracht van Steven Mead ter gelegenheid van zijn 60e verjaardag en ter nagedachtenis aan zijn vader, Rex. In maart 2022 vond in Rome de première van de brassbandversie plaats. Daarbij werd Mead begeleid door de ‘Italian Brass Band’ onder leiding van Filippo Cangiamilla.

De première voor harmonieorkest vond plaats op 6 juli als onderdeel van de Spaanse International Tuba ¬Euphonium Conference van 2022 en werd begeleid door de ‘Banda municipal de música de Málaga’. Het concerto bestaat uit drie doorlopende delen, die met elkaar worden verbonden door een terugkerende gesyncopeerde kwint.

Het eerste deel, FANTASIA, opent met dit motief als begeleiding van een uitvoerige monoloog voor de solist. Dit wordt gevolgd door een lange brugpassage door de band (piano), waarbij de solist uiteindelijk weer aansluit om de muziek terug te leiden naar de openingssolo en een energiek middendeel. Dit ontwikkelt zich verder totdat het openingsmateriaal terugkeert en de inleiding vormt naar het tweede deel, BALLAD. Dat draait om een expressieve melodie voor solist die wordt afgewisseld met begeleidende cadensen. Het derde deel, THE KING TRIUMPHANT, is een eerbetoon aan Stevens overleden vader, Rex. De titel verwijst zowel naar de naam Rex (rex is Latijn voor koning) als naar Meads liefde voor Eric Balls meesterwerk voor het Leger des Heils, The Kingdom Triumphant. De finale is een energieke tour-de-force met een acrobatische 6/8 melodie, die twee keer wordt onderbroken door de prachtige hymne Helmsley, die Ball zo effectief gebruikt in The Kingdom Triumphant. Een “galopperend” coda sluit het werk af.