A Water's Fantasy (In En Om De Sprengen) is een fantasie-achtig werk in drie delen, geschreven in opdracht van muziekvereniging Prins Bernhard Emst. 

Deel 1 opent met de spreng die vol loopt. Het water komt in grote en kleine scheuten de spreng binnen. Vervolgens gaat het op avontuur door Emst. Het stroomt als het ware vanuit deel 1 via de rustige weilanden en natuur (repetitiecijfer D) het dorp in, waar het allerlei toeristen treft in deel 2. Dit tweede deel (repetitiecijfer F) kenmerkt zich door de reuring. Hier en daar wordt het wat onrustig, maar overheersend is de bijna feestelijke stemming. Allerlei verschillende mensen bij elkaar, dat horen we ook terug in de snelle afwisseling in de muziek. Na deze drukte is er weer even ruimte voor de rust die de natuur om Emst uitstraalt (repetitiecijfer I). Dan komt het Emsterfeest in zicht. Eerst de voorbereiding (repetitiecijfer J) en dan barst het feest los (repetitiecijfer L). Hierbij is er de mogelijkheid om de hele vereniging, inclusief blokfluitgroep en net startende jeugd mee te laten spelen d.m.v. de flexpartijen. Dit gedeelte (repetitiecijfer L t/m het einde) is ook als los intermezzo te spelen.

Verplicht werk 4e divisie Open Nederlandse Harmonie Kampioenschappen 2025

Opgedragen aan het Twents Jeugd Harmonie Orkest o.l.v. Kimmy Reef. Het boek ‘Erik of het klein insectenboek’ van de Nederlandse schrijver Godfried Bomans inspireerde componist Tjeerd Nijhof tot het schrijven van de compositie World of Insects.

„Outburst“ is een spectaculaire opening voor elk concert. Het hele orkest kan meer dan drie minuten lang zijn indrukwekkende vaardigheden tonen. De aanvankelijke fanfare wordt abrupt onderbroken door een pulserend, sneller tempo, gedreven door krachtige drumslagen en orkestrale ritmes. Vervolgens klinken de eerste vier noten van de fanfare in verschillende variaties. Elke instrumentensectie heeft zijn glorieus moment en draagt gezamenlijk bij aan de indrukwekkende finale.

Bleak Forest is a piece for smaller concert bands and offers the musicians above all space to improve their sound and their effect playing. The technical requirements are therefore deliberately kept low. With this piece, the composer won the VLAMO International Composition Contest 2022. Thematically, the work is influenced by the composer's childhood memories. In his hometown there was a dark and mysterious forest, that seemed to the children in the small village to be magical. Without a reasonable explanation, every trip into the woods was exciting and somewhat terrifying. There were tales of dangerous animals, which can be heard at the beginning of the piece, as well as magical beasts. The magic of the forest is depicted musically from bar 70 in the andante section. The snapping of the fingers represents single raindrops. From bar 99 onwards, we hear the trek home, with the occasional moments of trepidation as the children spook each other with their fanciful tales. In the end, though, we arrive safely at home because after all, magical beasts only exist in fairy tales… don’t they? Andreas Ziegelbäck studied music education at the Mozarteum University in Salzburg, and history at the Paris Lodron Universität, Salzburg. In addition to his studies, he trained in ensemble conducting for wind orchestra with conductor and composer Thomas Doss. It was Doss who sparked Ziegelbäck’s interest in composing. In 2021, Andreas Ziegelbäck completed his composition studies with Johannes Maria Staud. In 2020, he took part in a brass band composition masterclass in Bern with Oliver Waespi, followed by a premiere by the Swiss Army Brass Band.

Fantastic Creatures nemen ons mee naar een wereld vol fantasie, mythologie en legenden. Deze fascinerende wezens bezitten eigenschappen die de grenzen van de werkelijkheid overschrijden. In dit werk worden drie van zulke wezens beschreven in al hun pracht en mystiek: De centaur, een samensmelting van paard en mens, belichaamt de gratie en kracht van de natuur. De zeemeermin, half vis, half vrouw, betovert iedereen die haar ontmoet met haar schoonheid en mysterieuze aard. En de feniks, een onsterfelijke vogel, symboliseert eeuwige vernieuwing en hoop.

Het werk "Fragments" is een uiterst krachtig en energiek Concertino voor trombone, vol verschillende klankkleuren en gebaseerd op twee motieven die worden opgesplitst in hun fragmenten en verder verwerkt. Het licht speelse hoofdmotief wordt na een imposante inleiding door de solist gepresenteerd en ontwikkelt geleidelijk jazzy elementen zonder de eigentijdse geest te verlaten. Gedurende het hele werk worden de laatste drie noten van het inleidende motief gepresenteerd als een kort, schel fragment en als een lyrisch thema, dat de constante afwisseling tussen leggero en marcato ondersteunt. Een ostinato, dat door alle registers wordt gedragen, geeft het werk de nodige stuwing en dient als een rode draad om de verschillende delen met elkaar te verbinden. "Fragments" werd geschreven in opdracht van het Luxemburgse Ministerie van Cultuur in samenwerking met het "De klenge Maarnicher Festival" en was een verplicht stuk voor de eindronde van de "1st Michel Becquet International Trombone Competition".

„Hero", een stuk gecomponeerd in opdracht van het Orchestre d'Harmonie de Digoin, geeft de betekenis van het begrip held in zijn meest omvattende zin weer. De compositie opent met een majestueuze inleiding, waarin het ritmische motief gespeeld door de koperblazers geleidelijk vervaagt, om plaats te maken voor een levendiger Allegro. Een nieuw thema ontvouwt zich door het vaardige gebruik van verschillende tempi, toonsoorten en klankkleuren, en mondt aan het einde van de compositie uit in een groots finale.

De afgelopen decennia zijn wij mensen getuige geweest van een groot aantal verontrustende ontwikkelingen. Als we kijken naar de directe en aanhoudende destructieve invloed van de mens op de natuur: lucht- en waterkwaliteit nemen af, bodems raken uitgeput, gewassen hebben een tekort aan bestuivers, kusten zijn minder beschermd tegen stormen, ontbossing, degradatie van land, verlies van biodiversiteit en vervuiling. In schril contrast hiermee staan de intelligentie en de grenzeloze creativiteit van de mens: hoe zit het met alle geavanceerde technologie? Wat ligt er in het verschiet op het gebied van kunstmatige intelligentie? Zullen we machines menselijke beslissingen laten nemen? Welke ethische kwesties komen daarbij kijken? Deze compositie weerspiegelt de wanhoop en urgentie van de menselijke behoefte aan actie. De muziek is geïnspireerd op de brute natuurkrachten die onze wereld teisteren als direct gevolg van menselijk falen en egoïsme. Zijn we op weg naar een 'Dag des Oordeels'? Of zal de mensheid een manier vinden om de negatieve trends om te buigen naar een leefbaardere, vreedzamere en vreugdevollere omgeving voor mens, dier en natuur? Om deze boodschap te onderstrepen, koos componist Peter Knockaert voor een zeer klassiek idioom dat door veel componisten in de klassieke muziek is gebruikt: het 'Dies Irae'. Traditioneel is het Dies Irae het derde deel van een requiem (uitvaartmis). De tekst die gebruikt wordt in 'Judgment Day' (voor optioneel koor) is afkomstig van de originele Latijnse tekst.

"Music for Joy" van Gerald Oswald is een meeslepende compositie die de vreugde van muziek tastbaar maakt door middel van een feestelijke inleiding, vrolijke ritmes en optimistische melodieën. Deze muzikale reis wordt begeleid door speelse elementen die het stuk een gracieuze lichtheid geven.

Ter gelegenheid van haar honderdjarig bestaan verzocht de Musikgesellschaft Hinterkappelen-Wohlen (Zwitserland) componist Marc Jeanbourquin een luchthartig werk te schrijven waarin verschillende stijlen in één geheel zouden samenkomen. Dit gegeven hield hij bij het componeren van dit werk voortdurend in zijn achterhoofd. Hij gebruikte een thema dat hij baseerde op een kort stijgend motief van vijf noten. Dit bewerkte hij in verschillende stijlen: funk, ballad, Keltisch en ten slotte rock. Aan het slot komt alles in dat ene ‘magische’ motief samen. Zullen de muzikanten een betoverende sfeer vol energie en vitaliteit weten te creëren door Magic Feeling te spelen? Dat kan niet missen!

General Sherman is een mammoetboom die in het Sequoia National Park in Californië staat. Natuurkenner James Wolverton gaf hem zijn naam, als eerbetoon aan de beroemde Amerikaanse generaal William Tecumseh Sherman. Het indrukwekkende karakter van deze sequoia inspireerde de componist, maar de inleiding van het werk kan ook de komst van generaal Sherman in de verte oproepen. Marc Jeanbourquin stelde zich voor hoe deze reus er in al zijn grootsheid zou kunnen uitzien en probeerde in de bladerkroon te klimmen om het licht te vinden dat er vanaf de kruin doorheen valt. Maar energieke passages geven aan dat de aanwezigheid van de generaal nooit ver weg is. Het werk eindigt mysterieus, met een herinnering aan het oorspronkelijke thema.

Dit prachtige concertwerk neemt ons mee op een tijdreis naar het Romeinse Rijk. De inspiratiebron was de beroemde Via Sacra, ooit de hoofdweg door het oude Rome tussen het Colosseum en het Capitool. Hieraan lagen verschillende voorname tempels en heiligdommen – vandaar de naam, die Heilige Weg betekent. Dit sfeervolle, dynamische werk verklankt zowel het sacrale als het triomfale karakter van de Via Sacra. De componist doet een beroep op alle secties in het orkest, dus speelplezier is gegarandeerd. Luisterplezier trouwens ook!