Het werk werd geschreven in opdracht van het Wereld Muziek Concours in Kerkrade als verplicht werk voor de 1ste divisie fanfare in de editie van 1989, en was lange tijd alleen verkrijgbaar als origineel fanfarewerk. Sindsdien is het voor het blaasmuziek-publiek een zeer aansprekende compositie gebleven, niet alleen door het spannende verloop van het stuk, maar ook door de bijzondere compositorische aanpak.

Zoals dat vaker gaat bij populaire werken werd ook met betrekking tot dit werk regelmatig gehint op een versie voor harmonieorkest. Het is vrij algemeen bekend dat Rob Goorhuis niet graag in een HAFABRA-modus schrijft. Zijn werken bestaan over het algemeen slechts in één bezetting, de originele, voor de orkestvorm waarvoor het gedacht is. Rob Goorhuis heeft zich echter gewijd aan een geheel nieuwe versie, die het kleurenpalet van het harmonieorkest mooi tot zijn recht laat komen. De lenigheid van de  houtblazers geeft een extra dimensie aan het aldus ontstane nieuwe werk.

A Water's Fantasy (In En Om De Sprengen) is een fantasie-achtig werk in drie delen, geschreven in opdracht van muziekvereniging Prins Bernhard Emst. 

Deel 1 opent met de spreng die vol loopt. Het water komt in grote en kleine scheuten de spreng binnen. Vervolgens gaat het op avontuur door Emst. Het stroomt als het ware vanuit deel 1 via de rustige weilanden en natuur (repetitiecijfer D) het dorp in, waar het allerlei toeristen treft in deel 2. Dit tweede deel (repetitiecijfer F) kenmerkt zich door de reuring. Hier en daar wordt het wat onrustig, maar overheersend is de bijna feestelijke stemming. Allerlei verschillende mensen bij elkaar, dat horen we ook terug in de snelle afwisseling in de muziek. Na deze drukte is er weer even ruimte voor de rust die de natuur om Emst uitstraalt (repetitiecijfer I). Dan komt het Emsterfeest in zicht. Eerst de voorbereiding (repetitiecijfer J) en dan barst het feest los (repetitiecijfer L). Hierbij is er de mogelijkheid om de hele vereniging, inclusief blokfluitgroep en net startende jeugd mee te laten spelen d.m.v. de flexpartijen. Dit gedeelte (repetitiecijfer L t/m het einde) is ook als los intermezzo te spelen.

Verplicht werk 4e divisie Open Nederlandse Harmonie Kampioenschappen 2025

Opgedragen aan het Twents Jeugd Harmonie Orkest o.l.v. Kimmy Reef. Het boek ‘Erik of het klein insectenboek’ van de Nederlandse schrijver Godfried Bomans inspireerde componist Tjeerd Nijhof tot het schrijven van de compositie World of Insects.

„Outburst“ is een spectaculaire opening voor elk concert. Het hele orkest kan meer dan drie minuten lang zijn indrukwekkende vaardigheden tonen. De aanvankelijke fanfare wordt abrupt onderbroken door een pulserend, sneller tempo, gedreven door krachtige drumslagen en orkestrale ritmes. Vervolgens klinken de eerste vier noten van de fanfare in verschillende variaties. Elke instrumentensectie heeft zijn glorieus moment en draagt gezamenlijk bij aan de indrukwekkende finale.

Het werk "Fragments" is een uiterst krachtig en energiek Concertino voor trombone, vol verschillende klankkleuren en gebaseerd op twee motieven die worden opgesplitst in hun fragmenten en verder verwerkt. Het licht speelse hoofdmotief wordt na een imposante inleiding door de solist gepresenteerd en ontwikkelt geleidelijk jazzy elementen zonder de eigentijdse geest te verlaten. Gedurende het hele werk worden de laatste drie noten van het inleidende motief gepresenteerd als een kort, schel fragment en als een lyrisch thema, dat de constante afwisseling tussen leggero en marcato ondersteunt. Een ostinato, dat door alle registers wordt gedragen, geeft het werk de nodige stuwing en dient als een rode draad om de verschillende delen met elkaar te verbinden. "Fragments" werd geschreven in opdracht van het Luxemburgse Ministerie van Cultuur in samenwerking met het "De klenge Maarnicher Festival" en was een verplicht stuk voor de eindronde van de "1st Michel Becquet International Trombone Competition".

De afgelopen decennia zijn wij mensen getuige geweest van een groot aantal verontrustende ontwikkelingen. Als we kijken naar de directe en aanhoudende destructieve invloed van de mens op de natuur: lucht- en waterkwaliteit nemen af, bodems raken uitgeput, gewassen hebben een tekort aan bestuivers, kusten zijn minder beschermd tegen stormen, ontbossing, degradatie van land, verlies van biodiversiteit en vervuiling. In schril contrast hiermee staan de intelligentie en de grenzeloze creativiteit van de mens: hoe zit het met alle geavanceerde technologie? Wat ligt er in het verschiet op het gebied van kunstmatige intelligentie? Zullen we machines menselijke beslissingen laten nemen? Welke ethische kwesties komen daarbij kijken? Deze compositie weerspiegelt de wanhoop en urgentie van de menselijke behoefte aan actie. De muziek is geïnspireerd op de brute natuurkrachten die onze wereld teisteren als direct gevolg van menselijk falen en egoïsme. Zijn we op weg naar een 'Dag des Oordeels'? Of zal de mensheid een manier vinden om de negatieve trends om te buigen naar een leefbaardere, vreedzamere en vreugdevollere omgeving voor mens, dier en natuur? Om deze boodschap te onderstrepen, koos componist Peter Knockaert voor een zeer klassiek idioom dat door veel componisten in de klassieke muziek is gebruikt: het 'Dies Irae'. Traditioneel is het Dies Irae het derde deel van een requiem (uitvaartmis). De tekst die gebruikt wordt in 'Judgment Day' (voor optioneel koor) is afkomstig van de originele Latijnse tekst.

Ter gelegenheid van haar honderdjarig bestaan verzocht de Musikgesellschaft Hinterkappelen-Wohlen (Zwitserland) componist Marc Jeanbourquin een luchthartig werk te schrijven waarin verschillende stijlen in één geheel zouden samenkomen. Dit gegeven hield hij bij het componeren van dit werk voortdurend in zijn achterhoofd. Hij gebruikte een thema dat hij baseerde op een kort stijgend motief van vijf noten. Dit bewerkte hij in verschillende stijlen: funk, ballad, Keltisch en ten slotte rock. Aan het slot komt alles in dat ene ‘magische’ motief samen. Zullen de muzikanten een betoverende sfeer vol energie en vitaliteit weten te creëren door Magic Feeling te spelen? Dat kan niet missen!

General Sherman is een mammoetboom die in het Sequoia National Park in Californië staat. Natuurkenner James Wolverton gaf hem zijn naam, als eerbetoon aan de beroemde Amerikaanse generaal William Tecumseh Sherman. Het indrukwekkende karakter van deze sequoia inspireerde de componist, maar de inleiding van het werk kan ook de komst van generaal Sherman in de verte oproepen. Marc Jeanbourquin stelde zich voor hoe deze reus er in al zijn grootsheid zou kunnen uitzien en probeerde in de bladerkroon te klimmen om het licht te vinden dat er vanaf de kruin doorheen valt. Maar energieke passages geven aan dat de aanwezigheid van de generaal nooit ver weg is. Het werk eindigt mysterieus, met een herinnering aan het oorspronkelijke thema.

Columbus is een briljante en dynamische ouverture voor brassband, met een zachte en melodieuze middelste passage. Behalve dat veel Amerikaanse steden Columbus heten, is het de naam van een Europees ruimtelaboratorium dat deel uitmaakt van het International Space Station. Columbus werd in 2008 gelanceerd door het Amerikaanse ruimteveer Atlantis. In dit laboratorium kunnen doorlopend wetenschappelijke experimenten op het gebied van fundamentele natuurkunde, biowetenschappen, vloeistofmechanica, enzovoort worden uitgevoerd – op jaarbasis honderden. Deze compositie werd in opdracht geschreven voor Brass Band Bourgueillois en zijn medeoprichter dirigent Michaël Auclert, ter gelegenheid van hun tienjarig bestaan. Het ensemble brengt muzikanten van verschillende blaasorkesten uit de Bourgueillois en daarbuiten samen. De Brass Band Bourgueillois fungeert dus eigenlijk als een laboratorium, net als het ruimtelaboratorium dat tot dit werk inspireerde, zij het als een muzieklaboratorium waarin men deze orkestvorm en het originele repertoire daarvan ontdekt.

Dit werk beschrijft de historie en ontwikkeling van de typemachine in de krantenwereld. Het typerende tikgeluid vormt de rode draad terwijl verschillende muziekstijlen de revue passeren. Aan het slot delft het oude vertrouwde tiktoestel het onderspit en maakt het plaats voor de computer. De compositie bevat solo’s voor verschillende instrumenten, die de telkens terugkerende typemachine begeleiden. In een theatrale opzet, met ruimte voor eigen ideeën, komt het muzikale verhaal nog beter tot zijn recht.

Dit werk werd in 2022 in opdracht gecomponeerd voor het vijftigste jaarconcert van het Takamatsu First Senior High School Symphonic Wind Ensemble uit de Japanse prefectuur Kagawa. Dit orkest bracht de compositie onder leiding van dirigent Koji Ishikawa in première. De middelbare school in kwestie is een prestigieus instituut dat al veel uitmuntende musici heeft voortgebracht. Toen componist Satoshi Yagisawa het verzoek kreeg een stuk te schrijven dat geschikt zou zijn als openingswerk, noemde hij het Antipasto – het Italiaanse woord voor voorafje. Deze humoristische compositie, waarin een concert wordt vergeleken met een meergangendiner in een restaurant, smeedt de flamboyante en dramatische muziek die zo kenmerkend is voor Yagisawa in zo’n drieënhalve minuut tot een hapklare eenheid.