Witch Dance is een werk dat Thomas Doss in opdracht schreef van de Stadtkapelle Rottenburg naar aanleiding van haar 150-jarig jubileum. Hij baseerde het muziekmateriaal op melodieën van de Rottenburger Narrenmarsch en verwerkte de tekst van de heksenkeukenscène uit Goethes Faust erin. De compositie, die aanvankelijk een idyllisch stadsbeeld vlak voor het jaarlijkse carnaval beschrijft, mondt uit in angstaanjagend gespook. Werkelijkheid, gebruiken en fantasie verenigen zich tot een gevaarlijk mengsel.

Analecta Varia bestaat uit acht klankstudies die ook afzonderlijk utgevoerd kunnen worden. In iedere deel wordt een bepaald orkestraal facet centraal gesteld.

Harrie Janssen componeerde Analecta Varia ter nagedachtenis aan Henkvan Lijnschooten (1928-2006). Henk van Lijnschooten heeft zich bijzonder verdienstelijk gemaakt voor de Nederlandse blaasmuziek, als dirigent, jurylid maar vooral als zeer toonaangevend componist.

Dit programmatische werk maakt gebruik van materiaal uit 'De vier jaargetijden' van Antonio Vivaldi en vertelt het volgende verhaal:

Het jaar is 2024, de aarde is binnengevallen door een groep kwaadaardige organisten genaamd 'The Buxtehudarians', waardoor het grootste deel van de mensheid is uitgeroeid. Een geheime groep zeer intelligente honden heeft echter de componist Antonio Vivaldi ontdooid, die cryogeen was ingevroren door het Vaticaanse genootschap van muziek voor gehoorzame honden. Hun belangrijkste hondenleider 'Bongo', die na jaren van luisteren naar de muziek van Vivaldi het vermogen heeft gekregen om te vliegen, gaat een missie naar Saturnus ondernemen om de gouden Fagot te bemachtigen waarmee ze de tirannieke Buxtehuderianen kunnen verslaan. Met Vivaldi stevig op Bongo stijgen ze op in volle hondendrive en breken ze door de vele satellieten en tweedehands saxofoons die de aardatmosfeer omringen. Terwijl ze door de ruimte vliegen, wordt Vivaldi helaas afgeleid door een dronken trombonist en raakt hij gescheiden van Bongo. Bongo roept nu zijn muzikale capaciteiten op om Vivaldi's tweede deel de 'Lente uit de Vier Jaargetijden' uit te voeren op een klokkenspel dat opgeslagen ligt in het internationale ruimtestation, om Antonio terug te lokken naar hun missie. Ze komen uiteindelijk aan bij Saturnus en grijpen snel de gouden Fagot, waarna ze met een dreun terugkeren naar de Aarde. Hun missie is voltooid! Maar kunnen ze die vervelende organisten verslaan?

De tijd zal het uitwijzen...

Between the Two Rivers werd gecomponeerd in opdracht van de Fanfare Prins Hendrik uit Aalst. De titel verwijst naar het feit dat Aalst tussen twee zijrivieren van de Dommel ligt. Aalst is een streng gelovige gemeente, dus was heteen voor de hand liggende keuze van Philip Sparke om het beroemde lutherse koraal Een vaste burcht te gebruiken als thema voor een viertal variaties. Variation I is een moto perpetuo, Variation II is langzamer en marsachtig van karakter,VariationIII is een sinister langzaam deel en Variation IV heeft tot slot de vorm van een fuga. Between the Two Rivers zal beslist een belangrijk concertwerk worden in het repertoire van blaasorkesten. Het werk is verplichtgesteld op het Wereld Muziek Concours 2005 te Kerkrade.

Arcana is het meervoud van het Latijnse woord ‘arcanum’, dat geheim betekent. Hier wordt de titel gebruikt in de betekenis van het ontrafelen van de rijke geschiedenis van een muziekvereniging.

Deze marmottendans beschrijft hoe marmotten uit hun winterslaap ontwaken. Eerst twijfelend en voorzichtig uit hun holletje kruipend, maar al snel vrolijk en opgewerkt genietend van de eerste zonnestralen. Dit leuke, kleurrijke werk is een jneuitdaging voor elk (jeugd)orkest en is tevens geschikt om te spelen met een minder complete bezetting.

Last Call was commissioned by and written for Brass Band Oberösterreich (Austria) as a special concert finale. Austrian composer Otto M. Schwarz was asked to write an encore piece with which the band could really show off. Featuring all the sections of the band in turn, your audience will surely be dazzled by their skills!

Eastbound, geschreven in opdracht van het Siena Wind Orchestra uit Tokio, kan worden beluisterd als een soort verkenning van een grote stad. Het werk begint met een massieve akkoordenprogressie die overgaat in een compacte, groove-gedreven expositie van een basismotief en verder wordt verkend, maar dan virtuozer, hier en daar zelfs hectisch, waarmee de altijd aanwezige bedrijvigheid van de straten in een megalopolis wordt weerspiegeld. De daaropvolgende langzamere sectie creëert een paradijselijke sfeer. Enkele solisten spelen expressieve melodielijnen voordat de muziek toewerkt naar een korte climax met een bluestintje. Na nog wat serene momenten keert de snelle muziek van het begin terug. De massieve akkoorden van de opening zijn tegen het slot weer te horen, als pilaren van de muzikale brug die het complete werk overspant. Een laatste versnelling mondt daarna uit in een turbulent slot.

De compositie vertelt een vrolijk ochtendverhaal vanuit het perspectief van een wekker. De wekker volgt plichtsgetrouw zijn taak en wekt de mensen uit hun slaap, waarbij hij soms weerstand moet overwinnen. Uiteindelijk erkennen de mensen echter "op tijd" dat de ochtend een nieuwe, vreugdevolle dag aankondigt en een positieve fase in het leven inluidt.

"Jet Stream" is een compositie voor een klein blaasorkest. De term "Jet Stream" verwijst naar een sterke wind die voorkomt in de onderste laag van de atmosfeer van de aarde. Verschillende temperatuurzones op het aardoppervlak geven aanleiding tot deze sterke winden, vooral in de grensgebieden waar warme en koude luchtmassa's zich scheiden. De horizontaal stromende winden rond de aarde kunnen snelheden bereiken tot 540 kilometer per uur, ongeveer vijftien kilometer boven onze hoofden. Deze snelle windbewegingen spelen een cruciale rol in het vormgeven van het weer en klimaat op onze planeet. Om de wind symbolisch weer te geven, wordt in het slagwerk een zogenaamde "Howling Tube" gebruikt. De compositie "Jet Stream" probeert op een muzikale en technisch toegankelijke manier de intensiteit en energie van deze hoogtewinden vast te leggen. Tegelijkertijd dient het als een herinnering, door zijn dramatische muzikale taal, om zorgvuldiger met ons milieu om te gaan. Dankzij de bescheiden bezetting leent het stuk zich bijzonder goed voor blaasensembles, waaronder schoolblaasorkesten.

"De Oude Vesting van Luxemburg" is een opdrachtwerk van het Luxemburgse Ministerie van Cultuur voor de ouverture van de officiële ceremonie van de Luxemburgse Nationale Feestdag. Het werk richt zich minder op de geschiedenis, maar put eerder inspiratie uit de architectuur van de oude vesting van Luxemburg, bekend als „Lucilinburhuc". De vesting, meer dan 1000 jaar oud en ook wel het "Gibraltar van het Noorden" genoemd, bestaat vandaag voornamelijk uit de Bockrots, de crypte, de kazematten (een ondergronds verdedigingssysteem bestaande uit kilometers lange gangen) en de Citadel van de Heilige Geest. Deze elementen worden weergegeven door stralende fanfareklanken, ritmische orkestrale bewegingen, patriottische koormelodieën en soms ook sombere klankbeelden. Als optioneel hoogtepunt interpreteert een koor, ondersteund door een jongenskoor, de nieuw gecomponeerde tekst van het derde couplet van het Luxemburgse volkslied en geeft daarmee dit werk een extra vleugje patriottische verhevenheid.