Dit programmatische werk maakt gebruik van materiaal uit 'De vier jaargetijden' van Antonio Vivaldi en vertelt het volgende verhaal:

Het jaar is 2024, de aarde is binnengevallen door een groep kwaadaardige organisten genaamd 'The Buxtehudarians', waardoor het grootste deel van de mensheid is uitgeroeid. Een geheime groep zeer intelligente honden heeft echter de componist Antonio Vivaldi ontdooid, die cryogeen was ingevroren door het Vaticaanse genootschap van muziek voor gehoorzame honden. Hun belangrijkste hondenleider 'Bongo', die na jaren van luisteren naar de muziek van Vivaldi het vermogen heeft gekregen om te vliegen, gaat een missie naar Saturnus ondernemen om de gouden Fagot te bemachtigen waarmee ze de tirannieke Buxtehuderianen kunnen verslaan. Met Vivaldi stevig op Bongo stijgen ze op in volle hondendrive en breken ze door de vele satellieten en tweedehands saxofoons die de aardatmosfeer omringen. Terwijl ze door de ruimte vliegen, wordt Vivaldi helaas afgeleid door een dronken trombonist en raakt hij gescheiden van Bongo. Bongo roept nu zijn muzikale capaciteiten op om Vivaldi's tweede deel de 'Lente uit de Vier Jaargetijden' uit te voeren op een klokkenspel dat opgeslagen ligt in het internationale ruimtestation, om Antonio terug te lokken naar hun missie. Ze komen uiteindelijk aan bij Saturnus en grijpen snel de gouden Fagot, waarna ze met een dreun terugkeren naar de Aarde. Hun missie is voltooid! Maar kunnen ze die vervelende organisten verslaan?

De tijd zal het uitwijzen...

De letters uit de titel staan voor vier begrippen binnen een orkest: de C voor consensus, de O voor onafhankelijkheid, de D voor doorzettingsvermogen en de N voor nieuw (vernieuwing). Verder is ‘codon’ een begrip uit de moleculairegenetica (de studie van het leven): een groep van drie nucleotiden. In dit werk symboliseert ‘codon’ de drievoudige interactie tussen dirigent, muzikanten en bestuur. De drie hoofdthema’s in Codon zijn gebaseerd op het tertsinterval,tritonale samenklanken en tertsrelaties. Het werk bestaat uit drie delen, die symbool staan voor de fasen die een mens, maar ook een muziekvereniging, ondergaat: de geboorte, de groei in het leven en de overgang naarde eeuwigheid.

In The Lost Labyrinth beschrijft Kevin Houben de aanhoudende zoektocht naar een Oud-Egyptische dodentempel. De verwijzing naar Gregorio Allegri's aangrijpende psalm Miserere staat voor het speurwerk van de onderzoekers en vormt indit werk het leidmotief in een aantal moderne variaties. Zo worden verleden en heden met elkaar verbonden.

Dit werk voor symfonisch blaasorkest is een hommage aan de Vlaamse schilder Pieter Bruegel de Oude. Het beschrijft enkele scènes uit het schilderij De Kruisdraging uit het jaar 1564. De muziek geeft eerst een beschrijving vande indrukken die je op het eerste gezicht ziet als je naar het schilderij kijkt. Daarna volgt de ontdekking van de vele op zichzelf staande scènes: naast Jezus met het kruis bijvoorbeeld de huilende vrouwen, de beul en spelendekinderen. Een indrukwekkend schilderij, verpakt in indrukwekkende muziek!

“Man wird mit Keulen zu Boden geschlagen und dann auf Engelsfittichen zu den höchsten Höhen gehoben.” (Mahler over zijn 2de symfonie “Wederopstanding”, Juli 1894) *“You are clubbed to the ground and then lifted to the highest heights on angels' wings” Geschreven in opdracht van Concertband Maasmechelen (BE), onder leiding van dirigent Mark Prils. Kevin Houben liet zich voor dit werk inspireren door Gustav Mahlers 2de symfonie, beter gekend als de Wederopstanding-symfonie.

Where Angels Fly is geschreven in opdracht van de VLAMO (Vlaamse amateurmuziekorganisatie). Kevin Houben schreef dit werk voor de Europese Brassband Kampioenschappen 2017 in het Belgische Oostende. Het is een zeer technisch, krachtig en virtuoos werk met een uiterst fragiele en zachte inleiding waarin het hoofdmotief ontleend aan La Prière uit Le Retour au Pays van Paul Gilson (1865-1942) wordt ontplooid. Het bevat tevens Houbens eigen muzikale handtekening: HBE(N). Where Angels Fly is een uitdagend, indrukwekkend en virtuoos wedstrijdwerk.

Het werk werd geschreven in opdracht van het Wereld Muziek Concours in Kerkrade als verplicht werk voor de 1ste divisie fanfare in de editie van 1989, en was lange tijd alleen verkrijgbaar als origineel fanfarewerk. Sindsdien is het voor het blaasmuziek-publiek een zeer aansprekende compositie gebleven, niet alleen door het spannende verloop van het stuk, maar ook door de bijzondere compositorische aanpak.

Zoals dat vaker gaat bij populaire werken werd ook met betrekking tot dit werk regelmatig gehint op een versie voor harmonieorkest. Het is vrij algemeen bekend dat Rob Goorhuis niet graag in een HAFABRA-modus schrijft. Zijn werken bestaan over het algemeen slechts in één bezetting, de originele, voor de orkestvorm waarvoor het gedacht is. Rob Goorhuis heeft zich echter gewijd aan een geheel nieuwe versie, die het kleurenpalet van het harmonieorkest mooi tot zijn recht laat komen. De lenigheid van de  houtblazers geeft een extra dimensie aan het aldus ontstane nieuwe werk.

„Outburst“ is een spectaculaire opening voor elk concert. Het hele orkest kan meer dan drie minuten lang zijn indrukwekkende vaardigheden tonen. De aanvankelijke fanfare wordt abrupt onderbroken door een pulserend, sneller tempo, gedreven door krachtige drumslagen en orkestrale ritmes. Vervolgens klinken de eerste vier noten van de fanfare in verschillende variaties. Elke instrumentensectie heeft zijn glorieus moment en draagt gezamenlijk bij aan de indrukwekkende finale.

Het werk "Fragments" is een uiterst krachtig en energiek Concertino voor trombone, vol verschillende klankkleuren en gebaseerd op twee motieven die worden opgesplitst in hun fragmenten en verder verwerkt. Het licht speelse hoofdmotief wordt na een imposante inleiding door de solist gepresenteerd en ontwikkelt geleidelijk jazzy elementen zonder de eigentijdse geest te verlaten. Gedurende het hele werk worden de laatste drie noten van het inleidende motief gepresenteerd als een kort, schel fragment en als een lyrisch thema, dat de constante afwisseling tussen leggero en marcato ondersteunt. Een ostinato, dat door alle registers wordt gedragen, geeft het werk de nodige stuwing en dient als een rode draad om de verschillende delen met elkaar te verbinden. "Fragments" werd geschreven in opdracht van het Luxemburgse Ministerie van Cultuur in samenwerking met het "De klenge Maarnicher Festival" en was een verplicht stuk voor de eindronde van de "1st Michel Becquet International Trombone Competition".