Deze compositie werd speciaal geschreven voor het 75-jarig bestaan van de Marinierskapel der Koninklijke Marine. Het orkest werd in 1945 vrijwel direct na de bevrijding van de Duitse bezetter opgericht.

Mercury Rising werd in 2018 geschreven in opdracht van het sinfonisches blasorchester wehdel en dirigent Thomas Ratzek, ter gelegenheid van het vijftigjarig bestaan van het orkest. Het werk werd op 2 november 2018 in première gebracht op het feestelijke halve-eeuwconcert van het orkest in het Bremerhaven Stadttheater in Duitsland. Mercury Rising, een virtuoos en levendig openingswerk, begint met een jachtige energie en stuwende, gesyncopeerde ritmes in een golf van klankkleuren. De hoorns en saxofoons introduceren een brede melodie, die na een modulatie door de trompetten wordt overgenomen. Een rustiger moment introduceert een verre fanfare op gedempte hoorns boven sprankelende zestiende noten in de lage klarinetten. Deze fanfare wordt onderbroken door een gepassioneerde tenormelodie, maar keert snel terug in de complete kopersectie, begeleid door echo’s van de houtklanken uit de opening en zich vervolgens uitbreidend om het werk op triomfantelijke wijze af te sluiten.

Deze compositie is gebaseerd op het leven van de Duitse cavaleriegeneraal Hans Michael Elias von Obentraut (1574-1625), die bekendstond om zijn durf, loyaliteit en moed. De figuur Van Obentraut is nauw verbonden met het stadje Seelze, waar hij een heldendood stierf en waar ter ere van hem een monument is opgetrokken. Het werk bestaat uit vier delen, waarin verschillende aspecten van deze historische figuur belicht worden. Een bijzonder gegeven: van het eerste deel (Hymn for a Hero) is een eenvoudige versie voor flexibele bezetting gemaakt. Dit biedt de mogelijkheid om een jeugd- of instaporkest te laten meespelen met het orkest van volwassenen of gevorderden. Deze hymne kan ook als afzonderlijk werk gespeeld worden.

Dit werk is geschreven in opdracht van harmonieorkest Da Capo Leeuwarden, tot 1995 de Leeuwarder PTT-Harmonie. Laat Mercurius nou de boodschapper van de goden zijn – een soort postbode dus. De componist koos bij het schrijven van dit vierdelige ononderbroken werk echter niet voor de god, maar voor de planeet Mercurius als inspiratiebron. Hij creëerde een veelzijdig werk waarin dit mysterieuze hemellichaam wordt verklankt, maar ook de ruimtemissies ernaartoe aan bod komen. Deze interessante thematiek staat garant voor een compositie die van begin tot eind boeit.

Colores is Spaans voor kleuren – en daar draait het dan ook om in deze compositie. Muzikale kleuren, timbres, geluiden, zachte en scherpe klankschakeringen, sonore effecten… ze zijn allemaal in dit werk aanwezig. Het is een abstracte compositie zonder verhaal, scenario of programmatische inspiratie achter de noten. De muziek spreekt voor zich. Alle secties komen aan bod in een buitengewoon gevarieerd geheel dat veel van de orkestleden vraagt. Trek alle registers open voor het beste resultaat!

Guardian Angels verklankt de legende van dominee Louis Henri Antoine Bähler en in combinatie met het gebruik van Psalm 34. De Noordwest-Veluwe en in het bijzonder Oldebroek (Nederland) kent een rijke religieuze traditie. Dit is te zien aan de monumentale kerkgebouwen. Ze vertellen het verhaal van een roerige geschiedenis. Dominee Bähler heeft daarin een bijzondere rol gespeeld. Geïnspireerd door zijn komst als predikant in 1870 in het naburige Oosterwolde, zijn twee grote kerkgemeenschappen met kenmerkende kerkgebouwen ontstaan, maar is er ook grote maatschappelijke onrust geweest. Met deze compositie wordt stilgestaan bij deze markante persoonlijkheid en in het bijzonder bij de geschiedenis van de Engelenwacht.

Dit werk omvat een reeks variaties op de melodie van Ami, dans cette vie (Vriend, in dit leven), een achttiende-eeuws lied uit Frankrijk. Net als het beroemde gedicht ‘Canzona di Bacco’ (‘Lied van Bacchus’) van Lorenzo de’ Medici nodigt dit lied de luisteraar uit om te genieten van het leven, van vriendschap en van wijn zolang het nog kan. Het genotzuchtige karakter van de tekst contrasteert met de intens melancholische melodie, een tegenstelling die in dit werk wordt verkend. Na een ietwat turbulent gedeelte komt de oorspronkelijke melodie tot klinken in een sereen en meditatief middendeel waarin verschillende solisten een podium krijgen. In het laatste deel wordt de sfeer steeds uitbundiger, in de trant van een betoverend bacchanaal. Het werk eindigt met een laatste schitterende weergave van het originele thema. Canzona di Bacco werd geschreven in opdracht van het Stedelijk Harmonieorkest uit Vesoul, dat het werk op 24 juni 2022 in het Edwige Feuillère Theatre in Vesoul (Frankrijk) onder leiding van Mathieu Anguenot ten gehore bracht.

Het werk Symphonic Dimensions is een krachtig openingsstuk met een steeds weerkerend motief. Het begint met een feestelijke fanfare waarin het leidmotief voor het eerst te horen is en gaat dan verder met de lichtheid van een 12/8 maat. De thema’s wisselen elkaar af in steeds verschillende instrumentaties en eindigen in een epische finale. Dit werk kan ook gebruikt worden als een krachtig slotstuk voor het afsluiten van een concert.

Dit werk van Thierry Deleruyelle beschrijft een van de belangrijkste gebeurtenissen in de geschiedenis van de kolenmijnen: de mijnramp van Courrières in het noorden van Frankrijk. Deze vond plaats op 10 maart 1906 en wordt beschouwd als de meest indringende mijncatastrofe in Europa en de op één na ergste van de wereld.

Atmospheres' werd voor de Musiktage van Uster, het bekende Zwisterse blaasmuziek festival, gecomponeerd en er op 1 oktober 1989 gecreëerd. Als uitgangspunt nam de componist de idee dat een kamer steeds dezelfde blijft, terwijl de atmosfeer erin sterk kan veranderen, naargelang de sfeer verwekt door de daden en de gevoelens van de mensen die in deze kamer vertoeven. Een twist bijvoorbeeld, kan een onaangename, gespannen sfeer teweegbrengen, terwijl een gulle lach op diezelfde plaats een lichte, ontspannen atmosfeer kan verwekken. Er is in dit werk dus een 'atmosfeer akkoord' dat nauwelijks verandert in het verloop van het stuk, behalve dat het nu en dan getransponeerd wordt. Wat rond dit akkoord allemaal gebeurt verandert echter steeds volgens de heersende gevoelens in de kamer. Al wordt het stuk zonder onderbreking gespeeld, toch zijn er drie duidelijk onderscheiden delen, die elk voor zichzelf spreken: 1 - Mysterie, 2 - Kwaad en 3 - Kalmte.

Chasing Light is eendelige compositie in 3 bewegingen. Het werk opent met een langzame inleiding, donker van sfeer, waarin de belangrijkste thematische ingrediënten geëxposeerd worden. Hierop volgt een snel deel, de jacht naar het licht, waarin eerder gehoord thematisch materiaal verwerkt wordt. Karakteristiek voor dit middendeel is de stuwende motorische beweging die bovengenoemde jacht verzinnebeeldt. Een uitgebreide Euphonium solo slaat de brug naar het slotdeel. Hierin overheersen etherische klanken. Harp en Mallets domineren het klankbeeld en staan symbool voor het licht dat uiteindelijk is bereikt.

De titel Chasing Light kan als een metafoor gezien worden voor het streven naar een oplossing van grote problemen waarvoor de wereld zich vandaag de dag gesteld ziet, zoals o.a. de Corona pandemie en het klimaatprobleem.

Chasing Light werd gecomponeerd in opdracht van Stadsfanfaren Izegem, olv Hans Demeurisse ten behoeve van het Wereld Muziek Concours 2022 te Kerkrade.