Het werk werd geschreven in opdracht van het Wereld Muziek Concours in Kerkrade als verplicht werk voor de 1ste divisie fanfare in de editie van 1989, en was lange tijd alleen verkrijgbaar als origineel fanfarewerk. Sindsdien is het voor het blaasmuziek-publiek een zeer aansprekende compositie gebleven, niet alleen door het spannende verloop van het stuk, maar ook door de bijzondere compositorische aanpak.

Zoals dat vaker gaat bij populaire werken werd ook met betrekking tot dit werk regelmatig gehint op een versie voor harmonieorkest. Het is vrij algemeen bekend dat Rob Goorhuis niet graag in een HAFABRA-modus schrijft. Zijn werken bestaan over het algemeen slechts in één bezetting, de originele, voor de orkestvorm waarvoor het gedacht is. Rob Goorhuis heeft zich echter gewijd aan een geheel nieuwe versie, die het kleurenpalet van het harmonieorkest mooi tot zijn recht laat komen. De lenigheid van de  houtblazers geeft een extra dimensie aan het aldus ontstane nieuwe werk.

Verplicht werk 4e divisie Open Nederlands Fanfare Kampioenschappen 2025

"Lacus Flevo" verwijst naar het voormalige Flevomeer, een groot binnenwater dat zich bevond in wat nu de Nederlandse provincie Flevoland is. Het Flevomeer was een van de vele meren die ontstonden na het terugtrekken van de gletsjers aan het einde van de laatste ijstijd.

Het eerste deel van dit concertwerk roept de sfeer op van de ongerepte natuur van het vroegere meer.

In de loop van de geschiedenis zijn er verschillende ingrepen geweest om het land droog te leggen voor landbouw en bewoning. Een van de bekendste projecten is de Zuiderzeewerken. Dit leidde tot de drooglegging van delen van het Flevomeer waar uiteindelijk de provincie Flevoland ontstond.

Deze transitie wordt in het tweede deel van de compositie uitgebeeld door een krachtige thematiek die uitmondt in een grootse finale.

Verplicht werk 4e divisie Open Nederlandse Harmonie Kampioenschappen 2025

Opgedragen aan het Twents Jeugd Harmonie Orkest o.l.v. Kimmy Reef. Het boek ‘Erik of het klein insectenboek’ van de Nederlandse schrijver Godfried Bomans inspireerde componist Tjeerd Nijhof tot het schrijven van de compositie World of Insects.

„Outburst“ is een spectaculaire opening voor elk concert. Het hele orkest kan meer dan drie minuten lang zijn indrukwekkende vaardigheden tonen. De aanvankelijke fanfare wordt abrupt onderbroken door een pulserend, sneller tempo, gedreven door krachtige drumslagen en orkestrale ritmes. Vervolgens klinken de eerste vier noten van de fanfare in verschillende variaties. Elke instrumentensectie heeft zijn glorieus moment en draagt gezamenlijk bij aan de indrukwekkende finale.

Verplicht werk 4e divisie Open Nederlands Fanfare Kampioenschappen 2025

"Lacus Flevo" verwijst naar het voormalige Flevomeer, een groot binnenwater dat zich bevond in wat nu de Nederlandse provincie Flevoland is. Het Flevomeer was een van de vele meren die ontstonden na het terugtrekken van de gletsjers aan het einde van de laatste ijstijd.

Het eerste deel van dit concertwerk roept de sfeer op van de ongerepte natuur van het vroegere meer.

In de loop van de geschiedenis zijn er verschillende ingrepen geweest om het land droog te leggen voor landbouw en bewoning. Een van de bekendste projecten is de Zuiderzeewerken. Dit leidde tot de drooglegging van delen van het Flevomeer waar uiteindelijk de provincie Flevoland ontstond.

Deze transitie wordt in het tweede deel van de compositie uitgebeeld door een krachtige thematiek die uitmondt in een grootse finale.

Het werk "Fragments" is een uiterst krachtig en energiek Concertino voor trombone, vol verschillende klankkleuren en gebaseerd op twee motieven die worden opgesplitst in hun fragmenten en verder verwerkt. Het licht speelse hoofdmotief wordt na een imposante inleiding door de solist gepresenteerd en ontwikkelt geleidelijk jazzy elementen zonder de eigentijdse geest te verlaten. Gedurende het hele werk worden de laatste drie noten van het inleidende motief gepresenteerd als een kort, schel fragment en als een lyrisch thema, dat de constante afwisseling tussen leggero en marcato ondersteunt. Een ostinato, dat door alle registers wordt gedragen, geeft het werk de nodige stuwing en dient als een rode draad om de verschillende delen met elkaar te verbinden. "Fragments" werd geschreven in opdracht van het Luxemburgse Ministerie van Cultuur in samenwerking met het "De klenge Maarnicher Festival" en was een verplicht stuk voor de eindronde van de "1st Michel Becquet International Trombone Competition".

De compositie vertelt een vrolijk ochtendverhaal vanuit het perspectief van een wekker. De wekker volgt plichtsgetrouw zijn taak en wekt de mensen uit hun slaap, waarbij hij soms weerstand moet overwinnen. Uiteindelijk erkennen de mensen echter "op tijd" dat de ochtend een nieuwe, vreugdevolle dag aankondigt en een positieve fase in het leven inluidt.

"Jet Stream" is een compositie voor een klein blaasorkest. De term "Jet Stream" verwijst naar een sterke wind die voorkomt in de onderste laag van de atmosfeer van de aarde. Verschillende temperatuurzones op het aardoppervlak geven aanleiding tot deze sterke winden, vooral in de grensgebieden waar warme en koude luchtmassa's zich scheiden. De horizontaal stromende winden rond de aarde kunnen snelheden bereiken tot 540 kilometer per uur, ongeveer vijftien kilometer boven onze hoofden. Deze snelle windbewegingen spelen een cruciale rol in het vormgeven van het weer en klimaat op onze planeet. Om de wind symbolisch weer te geven, wordt in het slagwerk een zogenaamde "Howling Tube" gebruikt. De compositie "Jet Stream" probeert op een muzikale en technisch toegankelijke manier de intensiteit en energie van deze hoogtewinden vast te leggen. Tegelijkertijd dient het als een herinnering, door zijn dramatische muzikale taal, om zorgvuldiger met ons milieu om te gaan. Dankzij de bescheiden bezetting leent het stuk zich bijzonder goed voor blaasensembles, waaronder schoolblaasorkesten.

De afgelopen decennia zijn wij mensen getuige geweest van een groot aantal verontrustende ontwikkelingen. Als we kijken naar de directe en aanhoudende destructieve invloed van de mens op de natuur: lucht- en waterkwaliteit nemen af, bodems raken uitgeput, gewassen hebben een tekort aan bestuivers, kusten zijn minder beschermd tegen stormen, ontbossing, degradatie van land, verlies van biodiversiteit en vervuiling. In schril contrast hiermee staan de intelligentie en de grenzeloze creativiteit van de mens: hoe zit het met alle geavanceerde technologie? Wat ligt er in het verschiet op het gebied van kunstmatige intelligentie? Zullen we machines menselijke beslissingen laten nemen? Welke ethische kwesties komen daarbij kijken? Deze compositie weerspiegelt de wanhoop en urgentie van de menselijke behoefte aan actie. De muziek is geïnspireerd op de brute natuurkrachten die onze wereld teisteren als direct gevolg van menselijk falen en egoïsme. Zijn we op weg naar een 'Dag des Oordeels'? Of zal de mensheid een manier vinden om de negatieve trends om te buigen naar een leefbaardere, vreedzamere en vreugdevollere omgeving voor mens, dier en natuur? Om deze boodschap te onderstrepen, koos componist Peter Knockaert voor een zeer klassiek idioom dat door veel componisten in de klassieke muziek is gebruikt: het 'Dies Irae'. Traditioneel is het Dies Irae het derde deel van een requiem (uitvaartmis). De tekst die gebruikt wordt in 'Judgment Day' (voor optioneel koor) is afkomstig van de originele Latijnse tekst.

Ter gelegenheid van haar honderdjarig bestaan verzocht de Musikgesellschaft Hinterkappelen-Wohlen (Zwitserland) componist Marc Jeanbourquin een luchthartig werk te schrijven waarin verschillende stijlen in één geheel zouden samenkomen. Dit gegeven hield hij bij het componeren van dit werk voortdurend in zijn achterhoofd. Hij gebruikte een thema dat hij baseerde op een kort stijgend motief van vijf noten. Dit bewerkte hij in verschillende stijlen: funk, ballad, Keltisch en ten slotte rock. Aan het slot komt alles in dat ene ‘magische’ motief samen. Zullen de muzikanten een betoverende sfeer vol energie en vitaliteit weten te creëren door Magic Feeling te spelen? Dat kan niet missen!

General Sherman is een mammoetboom die in het Sequoia National Park in Californië staat. Natuurkenner James Wolverton gaf hem zijn naam, als eerbetoon aan de beroemde Amerikaanse generaal William Tecumseh Sherman. Het indrukwekkende karakter van deze sequoia inspireerde de componist, maar de inleiding van het werk kan ook de komst van generaal Sherman in de verte oproepen. Marc Jeanbourquin stelde zich voor hoe deze reus er in al zijn grootsheid zou kunnen uitzien en probeerde in de bladerkroon te klimmen om het licht te vinden dat er vanaf de kruin doorheen valt. Maar energieke passages geven aan dat de aanwezigheid van de generaal nooit ver weg is. Het werk eindigt mysterieus, met een herinnering aan het oorspronkelijke thema.

Columbus is een briljante en dynamische ouverture voor brassband, met een zachte en melodieuze middelste passage. Behalve dat veel Amerikaanse steden Columbus heten, is het de naam van een Europees ruimtelaboratorium dat deel uitmaakt van het International Space Station. Columbus werd in 2008 gelanceerd door het Amerikaanse ruimteveer Atlantis. In dit laboratorium kunnen doorlopend wetenschappelijke experimenten op het gebied van fundamentele natuurkunde, biowetenschappen, vloeistofmechanica, enzovoort worden uitgevoerd – op jaarbasis honderden. Deze compositie werd in opdracht geschreven voor Brass Band Bourgueillois en zijn medeoprichter dirigent Michaël Auclert, ter gelegenheid van hun tienjarig bestaan. Het ensemble brengt muzikanten van verschillende blaasorkesten uit de Bourgueillois en daarbuiten samen. De Brass Band Bourgueillois fungeert dus eigenlijk als een laboratorium, net als het ruimtelaboratorium dat tot dit werk inspireerde, zij het als een muzieklaboratorium waarin men deze orkestvorm en het originele repertoire daarvan ontdekt.