Toen Bach het woord ‘ruhen’ (rusten) meer dan 350 jaar geleden gebruikte, lag er waarschijnlijk een andere nuance in dan tegenwoordig. Aan het begin van de 21e eeuw - de zogenaamde eeuw van de vooruitgang - zou ‘nun ruhen alle Wälder’ zelfs kunnen betekenen: ‘nu sterven alle bossen’. De grootschalige industrialisatie en globalisering, in combinatie met pure hebzucht, corruptie, politieke schandalen, een groeiende kloof tussen arm en rijk, en andere dwaze menselijke verrichtingen, brengen onze blauwe planeet steeds verder in de problemen, tot er misschien geen weg terug meer is.
Dit werk is niet bedoeld als een beschuldigende tirade. Het moet ons wijzen op de schoonheid en harmonie die in de natuur om ons heen kan bestaan, als we er goed voor zorgen. Pütz hoopt dat er op een dag meer nadruk gelegd zal worden op het overleven van de mensheid in vreedzame co-existentie met de natuur, zonder de eerdergenoemde uitbuiting.
Alle vier de teksten zijn geschreven door de Australische dichter Graeme King, wiens werk Pütz bij toeval tegenkwam op het internet. Hij werd getroffen door Kings helderheid en raakte geïntrigeerd door de mogelijkheid de sterke ritmische structuur van Kings teksten om te zetten in zijn eigen muzikale taal. De vier delen zijn de volgende: 1. Tears of Nature 2. Grrrevolution 3. Stand up! 4. Tomorrow De wereldpremière van Four Earth Songs vond plaats op 7 juli 2009 tijdens de 14e WASBE Conference in Cincinnati (VS).
Dit werk is in vriendschap opgedragen aan dirigent Jouke Hoekstra en zijn Frysk Fanfare Orkest.