Na de successen van "Last Call," "Funk Attack," en "Funky Brass," presenteert Schwarz opnieuw een gedurfde mix van pop en funk, waarbij de grenzen van de orkestwereld worden verlegd. „Let's Celebrate" vangt de essentie van moderne orkestmuziek en combineert traditionele instrumentatie met eigentijdse klanken. Onderdompel uzelf in een meeslepende viering van muziek en ontdek het nieuwste meesterwerk van Schwarz dat zeker zowel uw orkest als uw publiek zal boeien!

Tijdgeest – verandering – vertrek – naar nieuwe oorden. Het zijn modewoorden die we tegenwoordig vaak tegenkomen. In het bijzonder nu in het tijdperk van digitalisering is het belangrijk om positief te staan tegenover verandering en deze in je voordeel te gebruiken. Muziek is emotie! Dit is een slagzin waar Otto M. Schwarz veel van zijn lezingen mee begint en dit is precies wat je zal ervaren in dit nieuwe concertwerk. Snel en vol energie gaan we nieuwe tijden in; er openbaren zich nieuwe wondere werelden en nieuwe mogelijkheden. Maar verandering is niet alleen luid en baanbrekend. De creatieve kracht van de toekomst ligt nog steeds in de inventieve geest van de mens; rustig, bedachtzaam, stil, alleen! “Good Vibes” is de beste manier om de eindsequentie van dit werk te beschrijven. Duik mee in een goede toekomst en laat ons samen een nieuw tijdperk ingaan!

Wat hebben de Amerikaan Joseph Kittinger en de Oostenrijker Felix Baumgartner met elkaar gemeen? Ze maakten beiden een parachutesprong vanaf een hoogte van meer dan 30 kilometer. Terwijl Kittingers sprong op 16 augustus 1960 plaatsvond vanaf een hoogte van ‘slechts’ 31.333 meter, brak Felix Baumgartner dit record op 14 oktober 2012, toen hij een sprong waagde van de adembenemende hoogte van 38.969 meter. Schwartz’ compositie Stratosphere beschrijft het spannende avontuur – van het instappen in de capsule, die daarna met behulp van een ballon opsteeg, tot de korte pauze in de stratosfeer, en dan de sprong, de turbulentie tijdens de vrije val, en tot slot de opening van de parachute en de veilige landing.

Het werk Symphonic Dimensions is een krachtig openingsstuk met een steeds weerkerend motief. Het begint met een feestelijke fanfare waarin het leidmotief voor het eerst te horen is en gaat dan verder met de lichtheid van een 12/8 maat. De thema’s wisselen elkaar af in steeds verschillende instrumentaties en eindigen in een epische finale. Dit werk kan ook gebruikt worden als een krachtig slotstuk voor het afsluiten van een concert.

De Griekse dichter Homeros vermeldde in zijn werk ‘Ilias’ (ongeveer 800 jaar v. Chr.) de stad Troje, die in het huidige Klein-Azië ligt, alsook de Trojaanse Oorlog. Vandaag kennen we het begrip ‘trojans’ ook als de schadelijke computerprogramma’s die in iemands computer kunnen binnengebracht worden. Deze term is afgeleid van het mythische paard van Troje dat door de sluwheid van Odysseus het keerpunt in de Griekse strijd tegen de Trojanen teweegbracht. Laat ons teruggaan naar het begin van het verhaal:
Paris, zoon van de Koning van Troje, wordt door Zeus gevraagd om de schoonheid van de drie godinnen Aphrodite, Pallas Athene en Hera te beoordelen. Aphrodite, de godin van de liefde, vleit Paris door hem de mooiste vrouw ter wereld te beloven. Kort daarna, tijdens een reis naar Griekenland, ontmoet Paris de mooie Helena die op slag verliefd op hem wordt. Omdat Helena getrouwd is met de Spartaanse koning Menelaos laat ze zich gewillig ontvoeren door Paris. Om Helena terug te krijgen mobiliseren de Grieken een gigantisch leger en trekken zo ten strijde tegen Troje. De stad wordt tien jaar lang belegerd. Omdat er geen vooruitgang meer is in de strijd en de stad maar niet ingenomen geraakt komt de sluwe Odysseus op het idee om een groot houten paard te bouwen met krijgers hierin verstopt. Het paard wordt tot bij de bij de poorten van de stad geplaatst. De Trojanen denken – ondanks enkele duidelijke waarschuwingen – dat de Grieken de strijd opgeven en brengen het paard de stad in om het aan de godin Athena te wijden. ‘s Nachts gebeurt het dan; de Griekse soldaten klimmen uit het paard en openen de poort voor het Griekse leger. De troepen bestormen de stad en steken die in brand. De koninklijke familie en alle Trojaanse soldaten worden gedood; alleen Aeneas, de zoon van Aphrodite, die na jaren van omzwervingen de stamvader van de Romeinen wordt, kan ontsnappen. Er zijn verschillende versies van het lot van de mooie Helena. Ze zou met Menelaus naar Sparta zijn teruggekeerd en daar tot het einde van haar leven hebben geregeerd. Of misschien toch niet...

Dit gevoelvolle werk is geïnspireerd op het verhaal van een jonge trombonist die aan kanker stierf. Het is een emotionele rollercoaster waarin levensvreugde, het noodlot, het afscheid, verdriet en opnieuw vreugde worden verklankt. In deze intens menselijke muziek valt voor ieder van ons wel iets te herkennen. The Last Journey weerspiegelt het rouwproces, maar drukt bovenal de schoonheid van het leven uit.

Bleak Forest is a piece for smaller concert bands and offers the musicians above all space to improve their sound and their effect playing. The technical requirements are therefore deliberately kept low. With this piece, the composer won the VLAMO International Composition Contest 2022. Thematically, the work is influenced by the composer's childhood memories. In his hometown there was a dark and mysterious forest, that seemed to the children in the small village to be magical. Without a reasonable explanation, every trip into the woods was exciting and somewhat terrifying. There were tales of dangerous animals, which can be heard at the beginning of the piece, as well as magical beasts. The magic of the forest is depicted musically from bar 70 in the andante section. The snapping of the fingers represents single raindrops. From bar 99 onwards, we hear the trek home, with the occasional moments of trepidation as the children spook each other with their fanciful tales. In the end, though, we arrive safely at home because after all, magical beasts only exist in fairy tales… don’t they? Andreas Ziegelbäck studied music education at the Mozarteum University in Salzburg, and history at the Paris Lodron Universität, Salzburg. In addition to his studies, he trained in ensemble conducting for wind orchestra with conductor and composer Thomas Doss. It was Doss who sparked Ziegelbäck’s interest in composing. In 2021, Andreas Ziegelbäck completed his composition studies with Johannes Maria Staud. In 2020, he took part in a brass band composition masterclass in Bern with Oliver Waespi, followed by a premiere by the Swiss Army Brass Band.

Verhalen, sagen en legenden: iedereen kent ze.

De titel van dit stuk weerspiegelt het opgewekte, stuwende karakter. Het begint met een soulgroove, met een opvallend thema dat spelers en luisteraars uitnodigt tot dansen. Het langzamere middendeel bevat een blues met optionele solopartijen. Na de terugkeer van de soulbeat eindigt het stuk met een opvallende herbevestiging van het oorspronkelijke thema. On a Roll kan worden uitgevoerd als een effectief openingsstuk of als een upbeat ritmestuk tijdens een concert of wedstrijd. On a Roll is geschreven in opdracht van het Zürcher Blasmusikverband voor het Zürcher Kantonalmusikfest van 2024 in Urdorf/Schlieren, Zwitserland.

De opdrachtgever van dit werk, Brassband Gloria Deï, is gevestigd in het Friese dorp Gerkesklooster, waar vroeger de nederzetting Wigerathorp lag. In de 13e eeuw werd hier een klooster gesticht dat de naam Jeruzalem meekreeg. Dit gegeven inspireerde de componist ertoe om het werk te baseren op de bekende melodieuze hymne Jerusalem van Sir Hubert Parry. Na Gercke’s Overture – het klooster werd indertijd gebouwd in opdracht van grootgrondbezitter Gercke Harkema – volgt een langzaam gedeelte waarin de stichters van het klooster, The The Monks of Claercamp, gestalte krijgen met het gregoriaanse gezang Veni creator spiritus. In het laatste deel, Monastery Jerusalem, komt het hoofdthema in al zijn glorie tot volle wasdom.

Columbus is een briljante en dynamische ouverture voor brassband, met een zachte en melodieuze middelste passage. Behalve dat veel Amerikaanse steden Columbus heten, is het de naam van een Europees ruimtelaboratorium dat deel uitmaakt van het International Space Station. Columbus werd in 2008 gelanceerd door het Amerikaanse ruimteveer Atlantis. In dit laboratorium kunnen doorlopend wetenschappelijke experimenten op het gebied van fundamentele natuurkunde, biowetenschappen, vloeistofmechanica, enzovoort worden uitgevoerd – op jaarbasis honderden. Deze compositie werd in opdracht geschreven voor Brass Band Bourgueillois en zijn medeoprichter dirigent Michaël Auclert, ter gelegenheid van hun tienjarig bestaan. Het ensemble brengt muzikanten van verschillende blaasorkesten uit de Bourgueillois en daarbuiten samen. De Brass Band Bourgueillois fungeert dus eigenlijk als een laboratorium, net als het ruimtelaboratorium dat tot dit werk inspireerde, zij het als een muzieklaboratorium waarin men deze orkestvorm en het originele repertoire daarvan ontdekt.

Crazy Twenties vindt plaats in de jaren twintig van de 20e eeuw, een decennium dat bekendstaat als de Roaring Twenties. Het werk neemt ons mee naar een uitzonderlijke periode in sociaal, cultureel en artistiek opzicht, een tijdperk waarin een nieuwe generatie droomde van een nieuwe wereld. Het werk begint met een opgewekte, levendige passage, gevolgd door een tussenspel vol nostalgie. Een gracieus langzaam deel verklankt de Parijse wijk Montparnasse. Het volgende deel, geschreven als een instabiele blues, lijkt personages te beschrijven die in een Parijs café aan hun bloody mary’s zitten te nippen. Het werk wordt afgesloten met een fraaie fuga waarin het hoofdmotief als thema dient.