Na de inleiding, waarin het Groninger landschap met zijn prachtige vergezichten wordt voorgesteld, volgen vijf variaties die zijn gebaseerd op het 13e-eeuwse gregoriaanse thema Dies Irae, dat wordt toegeschreven aan Thomas van Celano. Elke variatie is terug te voeren tot een markante gebeurtenis uit de rijke geschiedenis van de plaats Grijpskerk, waarmee dit werk een aantrekkelijk, expressief stuk muziek is waarmee je voor de dag kunt komen bij een wedstrijd of een concert.

Verplichtwerk Kampioensdivisie Nederlandse Brassband Kampioenschappen 2024 
Regulier bestelbaar vanaf 10 december 2024

Jan Van der Roost is voor zijn nieuwe werk The Lost Circle geïnspireerd door het beroemde prehistorische monument Stonehenge bij de Britse stad Salisbury. Al lange tijd is bekend dat de middelste cirkel van blauw hardsteen (Waun Mawn) niet uit de regio komt maar van honderden kilometers verderop. Het verhaal over de stam die de gigantische stenen over de Preseli Hills zou hebben vervoerd naar Stonehenge vormt de basis voor The Lost Circle.

Van der Roost maakt gebruik van enkele thema's en motieven uit zijn eerdere werk Stonehenge (1992). Door de noten grafisch als een cirkel voor te stellen, zijn beide werken ook muzikaal-thematisch met elkaar verbonden.

Verplicht werk 2e Divisie - Nederlandse Brassband Kampioenschappen 2024

De compositie is gebaseerd op het Duitse koraal Was Lebet (O aanbid de Heer in de schoonheid van heiligheid).

De compositie bestaat uit vijf contrasterende delen en opent majestueus met een fanfare-achtig deel, leidend naar een variatie in klassieke stijl (giocoso). Variatie twee is reflectief en klagend, terwijl de daarop volgende variatie weer eigenzinnig en vluchtig van aard is.

Variatie vier is romantisch en heeft een Frans tintje, met een speelse wals waarin verschillende solisten van de band solistisch te beluisteren zijn.

De slotvariatie heeft kenmerken van een fuga, waarbij alle secties van de band op verschillende punten het thema krijgen aangereikt. Aansluitend bouwt een doorlopende beweging zich geleidelijk op tot een spannende en grandioze finale waarin het thema voor het eerst volledig te beluisteren is.

'A Road Less Travelled' was verplichte werk is voor de bands in de Championship Section op het EBBC in Palanga in Litouwen.

Hoewel er geen specifiek thema is, haalt de titel en waardering van de componist inspiratie uit de laatste regels van het narratieve gedicht 'The Road Not Taken', geschreven door de Amerikaanse dichter Robert Frost (1874-1963) in 1915. "Two roads diverged in a wood, and I, I took the one less traveled by, And that has made all the difference."

Het stuk bestaat uit drie delen: deel 1 Moto Perpetuo, deel 2 Nocturne (waarin de solisten uitblinken in uitgebreide solo's en ensembles), en deel 3 Scherzo Finale. 

Bij zijn verklaring over het werk in 2020 benadrukte de componist eenvoudig: "Ik heb geprobeerd de focus te leggen op de 'traditionele' waarden van de brassband, zowel in het schrijven als in de instrumentatie."

Dit gevoelvolle werk is geïnspireerd op het verhaal van een jonge trombonist die aan kanker stierf. Het is een emotionele rollercoaster waarin levensvreugde, het noodlot, het afscheid, verdriet en opnieuw vreugde worden verklankt. In deze intens menselijke muziek valt voor ieder van ons wel iets te herkennen. The Last Journey weerspiegelt het rouwproces, maar drukt bovenal de schoonheid van het leven uit.

Verplichtwerk Kampioensdivisie Nederlandse Brassband Kampioenschappen 2024 

Jan Van der Roost is voor zijn nieuwe werk The Lost Circle geïnspireerd door het beroemde prehistorische monument Stonehenge bij de Britse stad Salisbury. Al lange tijd is bekend dat de middelste cirkel van blauw hardsteen (Waun Mawn) niet uit de regio komt maar van honderden kilometers verderop. Het verhaal over de stam die de gigantische stenen over de Preseli Hills zou hebben vervoerd naar Stonehenge vormt de basis voor The Lost Circle.

Van der Roost maakt gebruik van enkele thema's en motieven uit zijn eerdere werk Stonehenge (1992). Door de noten grafisch als een cirkel voor te stellen, zijn beide werken ook muzikaal-thematisch met elkaar verbonden.

Testpiece WMC 2026 - Brass Band Concert Division
available: September 1, 2025

Testpiece WMC 2026 - 3rd Division Brass Band

Black Gold werd geschreven in opdracht van de Musikverein 1891 "Harmonie" Saarwellingen e.V. (Duitsland) ter gelegenheid van het 130-jarig bestaan van dit orkest. Deze compositie belicht de geschiedenis van de mijnbouw in de plaats Saarwellingen en omstreken, waar het leven van de mijnwerkers en hun families eeuwenlang in het teken van het zwarte goud stond. Het werk is gebaseerd op motieven uit een beroemde Duitstalig volkslied voor mijnwerkers wereldwijd: Glück auf, Glück auf, der Steiger kommt...

Verplicht werk Kampioensdivisie NBK 2025

Rococo Variations was commissioned by the British Open Championships for their 2008 contest in Symphony Hall, Birmingham, and co-commissioned by the Norwegian Band Federation, for their National Championship in Bergen in 2009.

The title of the work has been used before, of course, most notably by Tchaikovsky in his work for cello and orchestra. My set of variations follows the Tchaikovskian model in that it is based on a quasi-Baroque original theme, and has certain ‘dance-like’ characteristics in the variations, but beyond that all comparisons end.

There are six variations: Toccata, Siciliana, Waltz, Moto Perpetuo, Lament, and Fugal Scherzo, followed by a triumphant re-statement of the theme. Throughout, there is considerable contrast in the music, with the fast variations being rather virtuoso in character, sometimes with constantly changing time patterns, whilst the two slow variations (Siciliana and Lament) are in turn lyrical and pensive in mood with prominent solos and duets for a number of instruments.

Although the work overall is dedicated by my brother, each of the six variations pays tribute to a different composer whose contribution to the brass band repertoire during the second half of the twentieth century has been of great significance. To this end, all six composers have their own ‘musical signature’ embraced within the particular variation, a process which reaches its zenith, contrapuntally speaking, during the final variation and reprise of the theme.

- Edward Gregson