De muziek begint met een ritmisch en opzwepend motief dat de anticipatie van het opstijgen weerspiegelt. Cornetten en trombones nemen het voortouw terwijl de kracht van de raketmotoren tot leven komt. 

Na de ontsteking verandert de muziek in een snelle opwindende melodie, die de raket omhoog de ruimte in volgt. De repetitieve motieven doorheen heel het orkest geven de duizelingwekkende snelheid weer waarmee de raket de atmosfeer benadert. 

Het trage deel geeft een prachtig beeld van onze planeet vanuit het heelal. De bugel presenteert het hoofdthema een eerste keer vooraleer deze door heel het orkest naar een apotheose geleid zal worden. De cornetten en trombones kondigen dan met een herneming van het beginthema de reis naar huis aan.

Deze begint aan een even duizelingwekkende snelheid, de spanning van de reis wordt steeds meer opgedreven tot deze resulteert in een triomfantelijke finale met een spectaculair slot die de thuiskomst van de ruimtereizigers weerspiegelt. 

"Ignition" is een opwindend openingswerk die de kracht van menselijke exploratie viert. Laat deze muzikale reis uw verbeelding prikkelen.

Domrémy, 1412. In woelige oorlogstijden wordt Jeanne d’Arc geboren, de vrouw die een beslissende rol zal spelen in de honderdjarige oorlog tussen Frankrijk en Engeland. Al tijdens haar kindertijd hoort ze een stem, de stem van God. Die stem vraagt haar om de koning te helpen en het beleg van Orleans te breken. Ze boekt zege na zege en is zo getuige van de kroning van de koning. Jeanne wordt opgepakt en op verdenking van ketterij op de brandstapel geplaatst. Het duurt nog eeuwen, maar uiteindelijk wordt haar naam gezuiverd en wordt Jeanne d’Arc heilig verklaard.

Verschillende theorieën gaan ervan uit dat de oorsprong van de Azteken in Siberië en Mongolië ligt. De vermeende voorouders kwamen over de Beringstraat en trokken via het huidige Noord-Amerika naar het zuiden, op zoek naar een nieuw thuis.Naar verluidt droeg de zonnegod Huitzilopochtli hun op hun nieuwe stad daar te stichten waar een adelaar op een cactus zou zitten met een slang in zijn bek. Na lange omzwervingen bereikten ze de Vallei van Mexico (de naam Mexico komt van metztlixcictlico: plaats in het midden - of de navel - van de maan). In het midden van deze vallei lag een zoutmeer, Texcoco genaamd, met een rotseiland erin. Op een van de rotsen zat een adelaar op een cactusmet een slang in zijn bek. Voor de Azteken was dit het teken dat ze hier hun hoofdstad moesten bouwen, met de naam Tenochtitlan: plaats waar de cactus op een steen groeit. Tegenwoordig ligt hier Mexico-Stad. Met dit gegeven als inspiratiebron componeerde Kevin Houben - in opdracht van de Koninklijke Fanfare-Brassband De Kempengalm uit Vlimmeren (België) - Lake of the Moon. De compositie bevat flarden oosterse muziek en Zuid-Amerikaanse ritmes; hier en daar lijken Russische kozakken de orde te verstoren. De tocht van noord naar zuid is niet zonder gevaren; er gaat enige dreiging van de muziek uit. In het Adagio divoto neemt de componist ons mee naar het Texcocomeer, dat door de Azteken het meer van de maan werd genoemd. In het laatste deel weerklinkt de vreugde die de Azteken voelden toen hun zwerftocht eindelijk ten einde was - de ontwikkeling van een nieuwe beschaving kon beginnen.

'Vita Iter', wat Latijn is voor 'Levensreis', is geschreven ter gelegenheid van het 40-jarige huwelijk van Zwannie en Frits Werkman. De compositie is gebaseerd op psalm 121, een psalm die van speciale betekenis is voor ze. De melodie en motieven van de psalm komen in verschillende gedaanten voorbij, bijvoorbeeld in energieke en vlotte bewegingen en ook in een meer gedragen setting, dit als weerspiegeling van het onderwerp 'Levensreis'. Ook klinken er lange (bourdon) tonen die worden omspeeld door warme samenklanken, als metafoor voor iets wat tijdloos/eeuwig is en altijd blijft bestaan. In het middendeel klinkt psalm 121 (optioneel) in zijn originele vorm.

Atropos, Clotho en Lechesis. Samen bepalen deze schikgodinnen het lot van de mens. Wanneer het iemands tijd is, knipt Atropos de levensdraad door. Clotho is het die de draad ooit spon en Lachesis bepaalt de lengte. Ondanks dit watsombere gegeven, is de compositie Atropos positief van karakter. De componist geeft daarmee aan dat je van het leven kunt genieten, ook al ben je met je lot verbonden. Het filmische karakter biedt het gehele orkest uitdagingop het gebied van klankvorming en ritme. Atropos besluit in een spetterende finale. Dit is de uitdaging die u zoekt voor uw orkest!

A Tallis Fanfare is een feestelijk en virtuoos klankwerk van Rodney Newton, gebaseerd op de welbekende canon van de 16e-eeuwse componist Thomas Tallis. Het werk van Newton fungeert uitstekend als de ultieme concertopener, en kenmerkt zich door de verrassende modulaties en het prachtige kleurenpalet. Het kundige fanfare arrangement is van de hand van Marten van der Wal. Veel ruimte is er voor de saxofoonsectie.

De hymne in het middendeel wordt voorafgegaan door een snelle feestelijke passage die aan het einde weerkeert. A Tallis Fanfare bevat vele contrasten en is een dankbaar gelegenheidswerk bij diverse evenementen. Na een feestelijke inleiding door het gehele orkest wordt het kopthema van Tallis geëtaleerd door de trombonesectie waarna de saxofoongroep het muzikale heft van deze hymne in handen neemt. De afsluiting is een afspiegeling van het begin; groots en verheven.

Na het megasucces van Coldplay in Symphony creëerde Bert Appermont met zijn filmische schrijfstijl een symfonisch arrangement met muziek van Adele. Voor deze medley gebruikte hij fraaie melodische elementen van haar grootste hits, zoals ‘Set Fire to the Rain’, ‘Hello’, ‘Someone Like You’ en Rolling in the Deep’.

Een Jiddisch thema wordt door de componist op een buitengewoon spectaculaire wijze uitgebouwd tot een verrassende concert-uitsmijter. Van der Reijden's ervaring als trompettist en arrangeur van de Klezmerband 'Di Gojim' komt goedvan pas. Een heerlijk werk vol uitdaging voor alle secties van het fanfare -orkest!

Na de successen van "Last Call," "Funk Attack," en "Funky Brass," presenteert Schwarz opnieuw een gedurfde mix van pop en funk, waarbij de grenzen van de orkestwereld worden verlegd. „Let's Celebrate" vangt de essentie van moderne orkestmuziek en combineert traditionele instrumentatie met eigentijdse klanken. Onderdompel uzelf in een meeslepende viering van muziek en ontdek het nieuwste meesterwerk van Schwarz dat zeker zowel uw orkest als uw publiek zal boeien!

Saxpack is geschreven ter gelegenheid van het honderdjarig bestaan van de Polizeimusik Wien (het politieorkest van Wenen). Een van de meest gevraagde saxofonisten van Oostenrijk, Gert Kojala, is lid van dit professionele orkest. In zijn composities voor harmonieorkest stelt Otto M. Schwarz zich onder meer ten doel om het genre voortdurend te ontwikkelen en uit te breiden. Om die reden omvat Saxpack een volledig uitgecomponeerde ‘misdaadscène’, compleet met snelle achtervolgingen, en een impressie van ‘Wenen bij nacht’. Het werk is in zeer moderne stijl geschreven en er zijn veel eigentijdse saxofoontechnieken in verwerkt. De altsaxofoon wordt afgewisseld met de sopraansaxofoon; bovendien biedt Saxpack ruim de mogelijkheid tot improvisatie. Dit is beslist een werk waarvan zowel saxofonisten, orkesten als luisteraars volop zullen genieten.

IJstijden, warme periodes, inslagen van asteroïden – het klimaat op onze planeet is altijd aan verandering onderhevig geweest. Het verschil met vroeger is dat de verandering sinds de industriële revolutie nu steeds meer door mensen wordt veroorzaakt. Vooral het vrijkomen van broeikasgassen zorgt voor de opwarming van de atmosfeer en de oceanen. Sommige experts voorspellen zelfs een stijging tot 4,8 graden tegen het einde van de 21e eeuw. Het resultaat van een dergelijke ontwikkeling zou een gigantische migratiebeweging zijn naast moeilijk te voorspellen milieurampen. Het is belangrijk om de C02-uitstoot te verminderen: het is vijf voor twaalf. De voorbodes van een ramp hebben ons al bereikt.