Prachtig lyrisch werk voor Harmonie/ Fanfare van componist Jeu Stevens.

Het dorp Zevenhuizen in de Nederlandse provincie Groningen kwam vanwege zijn naam op het idee om 777 muzikanten te verzamelen voor een experimenteel concert in de buitenlucht. Binnen dat kader schreef Jacob de Haan in opdracht van de lokale muziekvereniging Concordia een bijzondere compositie ter gelegenheid van haar vijftigjarig jubileum. De 777 muzikanten werden net niet gehaald, maar de uitvoering werd desalniettemin een groot spektakel. Nu is de muziek in een compilatie uitgebracht, met de meest aansprekende melodieën in een afwisselende stijl van rockmuziek en ballads. Het meeslepende slotthema van Music Xperience zal nog lang in de hoofden van veel luisteraars en spelers blijven hangen.

Fanfare for an Occasion werd geschreven ter gelegenheid van het twintigjarig bestaan van Anglo Music Press, de uitgeverij die zich toelegt op het publiceren van de werken van de Britse componist Philip Sparke. Het is een opgewekte, feestelijke fanfare waarin het hoofdthema begint in de tenorinstrumenten van het orkest, waarna het als canonische imitatie afwisselend in alle secties naar voren komt. Een korte, herhaalde brugpassage mondt uit in een tweede thema in de saxen, dat wordt overgenomen door het volledige orkest en terugvoert naar het hoofdthema en een herhaling van het tweede motief, waarmee de fanfare op stralende wijze wordt afgesloten.

Uitdrukkingen als ‘de sterren van de hemel spelen’, ‘onder een gelukkig gesternte geboren zijn’, ‘in vuur en vlam zetten’ en ‘branden van verlangen’ – je hebt ze in alle talen! Marc Jeanbourquin liet zich erdoor inspireren om Stars on Fire te componeren. En natuurlijk kan de combinatie van sterren en vuur alleen maar een werk boordevol positieve energie en met een stralende sfeer opleveren. Het fonkelende thema is hoorbaar vanaf de allereerste maten helemaal tot aan de explosieve finale. Daarmee is Stars on Fire een ideaal stuk muziek om een concert mee te openen.

Johannes Brahms kan gerekend worden tot de topcomponisten van de negentiende-eeuwse kamermuziek. Hij was hierin een gigant en een hoogwaardig opvolger van Beethoven en Haydn. Een meesterwerk uit zijn kamermuziekoeuvre is het trio in Eb opus 40 voor piano, viool en natuurhoorn. In 1865, het jaar van zijn Hoorntrio, stierf Brahms’ moeder Christiane. Het is bekend dat hij diepe gevoelens voor haar koesterde. Het langzame deel van het Hoorntrio met de tempoaanduiding Adagio Mesto (droevig) kan worden beschouwd als een treurlied voor zijn moeder. Het werk werd voor het eerst uitgevoerd in Zürich op 28 november 1865 en werd een jaar later gepubliceerd in november 1866. In deze versie voor harmonieorkest blijft Kevin Houben zo trouw mogelijk aan het origineel. Het resultaat is een diepe, donkere orkestratie van het wondermooie Adagio Mesto. Een uitdaging voor elk orkest en uiterst geschikt als concertwerk.

The Flood werd in opdracht van de Algemene Muziekvereniging Maris Sonores uit Biddinghuizen gecomponeerd ter gelegenheid van haar 55-jarig bestaan. In deze kleurrijke compositie is de naam van de vereniging op inventieve wijze verweven – Maris Sonores betekent geluiden van de zee – door middel van key clicks in de fluiten en klarinetten, windeffecten bij diverse blazers en de pauken, en geluidseffecten in het klein slagwerk. Ook komt de geschiedenis van het dorp muzikaal tot klinken. Vele eeuwen geleden, rond het jaar 800, bestond er al een gehucht met de naam Bidningahusum, dat ten prooi viel aan het water van de toenmalige Zuiderzee. Later deed de grote stormvloed van 1170 er nog een schepje bovenop. In de jaren zestig van de vorige eeuw klonk de roep van pioniers om in de polder van Oostelijk Flevoland weer een plaats met de naam Biddinghuizen op te bouwen – en zo geschiedde. Dit veelzijdige werk, dat verkrijgbaar is voor zowel harmonie- als fanfareorkest, is zo geschreven dat veel orkesten het kunnen spelen. Elke instrumentengroep komt daarbij goed tot zijn recht, zodat The Flood een plezier is om te spelen én om naar te luisteren.

Dance into the Sun van componist Kevin Houben werd geschreven in opdracht van Banda de Música de Felanitx (Mallorca, Spanje), ter gelegenheid van de tweehonderdste verjaardag van het orkest in 2020. Felanitx is een gemeente in de Spaanse provincie Balearen (op het eiland Mallorca) die geroemd wordt voor haar wijn. De compositie kadert in een project waarbij men muziek en wijn met elkaar wilde verbinden. Er zijn 5 wijnkelders in Felanitx en voor elke verschillende wijn werd één bijhorende compositie geschreven. De wijn die bij deze compositie hoort, is de ‘Castell de Santueri Rouge’, die afkomstig is van het middeleeuwse kasteel van Santueri. Een wijn met temperament, fris en rond. Je proeft het mediterrane klimaat. Felanitx is naast haar wijn ook gekend om … de zon! Kevin Houben schreef deze vrolijke dans in de zon op een renaissanceritme. Het werk opent met een dwarsfluitsolo waarin het hoofdthema naar voren komt. Na de brede openingspassage ontstaat een gevoel van energie en vreugde, licht en sprankelend, zoals een zonovergoten dag aan het “Castillo de Santueri” en als eerbetoon aan de rijkdom van de natuur.

Verplicht werk 4e divisie Open Nederlandse Harmonie Kampioenschappen 2025

Opgedragen aan het Twents Jeugd Harmonie Orkest o.l.v. Kimmy Reef. Het boek ‘Erik of het klein insectenboek’ van de Nederlandse schrijver Godfried Bomans inspireerde componist Tjeerd Nijhof tot het schrijven van de compositie World of Insects.

Cleopatra ( 69-30 v.Chr) was betrokken in een strijd om de macht met har broer Ptolemaeus III. Zij wilde de macht over Egypte niet met hem delen. De traditie schreef echter voor dat de man altijd het machtigst was en dus werd Cleopatra , die ook nog gehuwd was met Ptolemaeus verjaagd uit Egypte. De Romeinse staatsman , veldheer en schrijver Julius Caesar wilde Egypte inlijven als provincie. Cleopatra wilde gebruik maken van de situatie en liet zich , gerold in een tapijt naar Caesar smokkelen. Hoewel Caesar en Cleopatra beide gehuwd waren , werden zij verliefd en was er sprake van politiek motieven. De componist Gerards Boedijn componeerde de Ouverture met een knipoog naar de Hollywood films van de jaren 60. De openings fanfare en het gebruik van gamma’s op kwarten brengt de luisteraar in de Midden- Oosten sfeer.

Ter inleiding Veel mensen kunnen zich 18 januari 2007 levendig herinneren. De weerstations waarschuwden dat er een ‘storm van de eeuw’ ophanden was.
Een lagedrukgebied, afkomstig van Newfoundland, was veranderd in een ontzagwekkende orkaan. De zwaarste storm in tientallen jaren zou
vroeg die middag het vasteland bereiken. Scholen gingen vroeger dicht en hulpdiensten stonden paraat. Desondanks overtrof de
werkelijkheid de ergste verwachtingen – met doden, gewonden en ravages door heel Europa. De verwoestingen in het Duitse Sauerland waren vreselijk. De huizen van veel mensen waren in puinhopen veranderd. Ook de bossen hadden
enorm onder de storm te lijden gehad. Decennia van inspanningen door boswachterijen waren tenietgedaan in slechts een aantal uren.
Imposante bomen waren geknapt als tandenstokers. Het bos was verwoest Kyrill had huisgehouden in heel Europa, maar weinig gebieden waren zo zwaar getroffen als het Schmallenberger Land in Sauerland. De componist Otto Schwarz maakte Kyrill in Oostenrijk mee, maar hij werd zich pas volledig bewust van de grote schade die de orkaan had
aangericht toen hij deelnam aan een workshop die werd georganiseerd door de Volksmusikerbundes NRW in Bad Fredeburg. Ernst Willi
Schulte, de muzikaal directeur van de bond, liet hem zien wat Kyrill had aangericht in het landschap van Schmallenberg. “Wij hadden ook een storm,” zei Schwarz, “maar die heeft bij lange na niet zo veel vernield als hier.”

Componist Otto M. Schwarz probeert in al zijn werken invloeden van andere muziekstijlen te verwerken. Voor For the Next Thousand, Millennium en Asteroid gebruikte hij muzikale invloeden uit de filmmuziek, en bij Jazz Waltz No. 1 past hij de big band stijl toe. Ondanks deze invloeden weet de componist de originele klank van het blaasorkest te waarborgen. Jazz Waltz No. 1 heeft een pakkende melodie met een swingende begeleiding in driekwartsmaat, gevolgd door een trompet- en een saxofoonsolo. Zowel muzikanten als publiek zullen genieten van dit spectaculaire werk voor fanfareorkest.

Sara Teasdale's nostalgische visie van de kindertijd die opnieuw wordt beleefd door middel van dromen, en Ēriks Ešenvalds past dit toe in muziek van regelmatige frasen.  De Flugelhorn die bij de opening te horen was, keert aan het einde terug. Verloren in mijmering, terwijl een laatste paar akkoordtrillingen zweven en tot niets eindigen.