from La Damnation de Faust

In 1846 schreef Berlioz de Hongaarse Mars die hij later dat jaar opnam in het grote werk Le Damnation de Faust. De mars werd geschreven op advies van anderen die Berlioz verteld hadden dat het Hongaarse publiek, waar hij dat jaar concerten voor moest verzorgen, zeer gecharmeerd zou zijn van een stuk uit hun eigen cultuur. Als thema voor zijn Hongaarse mars koos hij dat van de Rákóczi March. De tip bleek een goede te zijn want het concert en de mars werden een groot succes.

Dvoráks verblijf in de Verenigde Staten wordt steevast geassocieerd met zijn 9de symfonie Uit de Nieuwe Wereld, maar ook zijn fameuze celloconcert én de pianosuite (opust 98) zijn afkomstig uit het tijdvak (1892-1895) dat Dvorák artistiek directeur van het Conservatorium te New York was. Deze suite voor piano werd door Dvorák zelf georkestreerd, een jaar na voltooiing van de pianoversie. Deze werkwijze hanteerde hij ook bij zijn beroemde Slavische Dansen (opus 46 en 72) en de Legenden. De orkestsuite kreeg als titel American Suite en verscheen onder opusnummer 98b. Dvorák heeft de orkestversie nooit kunnen horen: de première vond plaats op 1 maart 1910 in Praag, zes jaar na zijn dood. Net als zijn Nieuwe Wereld Symfonie en zijn Amerikaans strijkkwartet zijn duidelijk Amerikaanse invloeden te bespeuren in de American Suite: het veelvuldig gebruik van pentatoniek (d.w.z. gebruik makend van slechts 5 verschillende tonen) en de toepassing van gesyncopeerde ritmes. De bewerking voor harmonieorkest van de American Suite (oorspronkelijke toonsoort A-dur) omvat 3 van de 5 delen:

I. Andante con Moto

II. Moderato - Alla Polacca

III. Finale: Allegro

(Complete version)

De suite Pini di Roma is het tweede orchestrale werk uit Respighi’s Romeinse trilogie. Deze in 1923 voor symphonieorkest gecomponeerde suite beschrijft diverse plaatsen in Rome waar pijnbomen groeien. Dat dit meesterwerk overeind blijft als het bewerkt wordt voor harmonie bewijst het arrangement van Ton van Grevenbroek wel. De 4 achtereenvolgende delen zijn: I Pini di Villa Borghese, Pini Presso una Catacomba, I Pini del Gianicolo en I Pini della Via Appia.

Atmospheres' werd voor de Musiktage van Uster, het bekende Zwisterse blaasmuziek festival, gecomponeerd en er op 1 oktober 1989 gecreëerd. Als uitgangspunt nam de componist de idee dat een kamer steeds dezelfde blijft, terwijl de atmosfeer erin sterk kan veranderen, naargelang de sfeer verwekt door de daden en de gevoelens van de mensen die in deze kamer vertoeven. Een twist bijvoorbeeld, kan een onaangename, gespannen sfeer teweegbrengen, terwijl een gulle lach op diezelfde plaats een lichte, ontspannen atmosfeer kan verwekken. Er is in dit werk dus een 'atmosfeer akkoord' dat nauwelijks verandert in het verloop van het stuk, behalve dat het nu en dan getransponeerd wordt. Wat rond dit akkoord allemaal gebeurt verandert echter steeds volgens de heersende gevoelens in de kamer. Al wordt het stuk zonder onderbreking gespeeld, toch zijn er drie duidelijk onderscheiden delen, die elk voor zichzelf spreken: 1 - Mysterie, 2 - Kwaad en 3 - Kalmte.

De eerste symfonie The Lord of the Rings van Johan de Meij is gebaseerd op de gelijknamige trilogie van J.R.R. Tolkien. Dit boek, in Nederland bekend onder de titel “In de ban van de ring”, heeft sinds de verschijning in 1955 vele miljoenen lezers over de gehele wereld weten te boeien. De symfonie bestaat uit vijf afzonderlijke delen, die ieder een figuur of een belangrijke episode uit het boek illustreren.

De eerste symfonie The Lord of the Rings van Johan de Meij is gebaseerd op de gelijknamige trilogie van J.R.R. Tolkien. Dit boek, in Nederland bekend onder de titel “In de ban van de ring”, heeft sinds de verschijning in 1955 vele miljoenen lezers over de gehele wereld weten te boeien. De symfonie bestaat uit vijf afzonderlijke delen, die ieder een figuur of een belangrijke episode uit het boek illustreren.

Witch Dance is een werk dat Thomas Doss in opdracht schreef van de Stadtkapelle Rottenburg naar aanleiding van haar 150-jarig jubileum. Hij baseerde het muziekmateriaal op melodieën van de Rottenburger Narrenmarsch en verwerkte de tekst van de heksenkeukenscène uit Goethes Faust erin. De compositie, die aanvankelijk een idyllisch stadsbeeld vlak voor het jaarlijkse carnaval beschrijft, mondt uit in angstaanjagend gespook. Werkelijkheid, gebruiken en fantasie verenigen zich tot een gevaarlijk mengsel.

Chasing Light is eendelige compositie in 3 bewegingen. Het werk opent met een langzame inleiding, donker van sfeer, waarin de belangrijkste thematische ingrediënten geëxposeerd worden. Hierop volgt een snel deel, de jacht naar het licht, waarin eerder gehoord thematisch materiaal verwerkt wordt. Karakteristiek voor dit middendeel is de stuwende motorische beweging die bovengenoemde jacht verzinnebeeldt. Een uitgebreide Euphonium solo slaat de brug naar het slotdeel. Hierin overheersen etherische klanken. Harp en Mallets domineren het klankbeeld en staan symbool voor het licht dat uiteindelijk is bereikt.

De titel Chasing Light kan als een metafoor gezien worden voor het streven naar een oplossing van grote problemen waarvoor de wereld zich vandaag de dag gesteld ziet, zoals o.a. de Corona pandemie en het klimaatprobleem.

Chasing Light werd gecomponeerd in opdracht van Stadsfanfaren Izegem, olv Hans Demeurisse ten behoeve van het Wereld Muziek Concours 2022 te Kerkrade.

Analecta Varia bestaat uit acht klankstudies die ook afzonderlijk utgevoerd kunnen worden. In iedere deel wordt een bepaald orkestraal facet centraal gesteld.

Harrie Janssen componeerde Analecta Varia ter nagedachtenis aan Henkvan Lijnschooten (1928-2006). Henk van Lijnschooten heeft zich bijzonder verdienstelijk gemaakt voor de Nederlandse blaasmuziek, als dirigent, jurylid maar vooral als zeer toonaangevend componist.

Between the Two Rivers werd gecomponeerd in opdracht van de Fanfare Prins Hendrik uit Aalst. De titel verwijst naar het feit dat Aalst tussen twee zijrivieren van de Dommel ligt. Aalst is een streng gelovige gemeente, dus was heteen voor de hand liggende keuze van Philip Sparke om het beroemde lutherse koraal Een vaste burcht te gebruiken als thema voor een viertal variaties. Variation I is een moto perpetuo, Variation II is langzamer en marsachtig van karakter,VariationIII is een sinister langzaam deel en Variation IV heeft tot slot de vorm van een fuga. Between the Two Rivers zal beslist een belangrijk concertwerk worden in het repertoire van blaasorkesten. Het werk is verplichtgesteld op het Wereld Muziek Concours 2005 te Kerkrade.

De letters uit de titel staan voor vier begrippen binnen een orkest: de C voor consensus, de O voor onafhankelijkheid, de D voor doorzettingsvermogen en de N voor nieuw (vernieuwing). Verder is ‘codon’ een begrip uit de moleculairegenetica (de studie van het leven): een groep van drie nucleotiden. In dit werk symboliseert ‘codon’ de drievoudige interactie tussen dirigent, muzikanten en bestuur. De drie hoofdthema’s in Codon zijn gebaseerd op het tertsinterval,tritonale samenklanken en tertsrelaties. Het werk bestaat uit drie delen, die symbool staan voor de fasen die een mens, maar ook een muziekvereniging, ondergaat: de geboorte, de groei in het leven en de overgang naarde eeuwigheid.

In The Lost Labyrinth beschrijft Kevin Houben de aanhoudende zoektocht naar een Oud-Egyptische dodentempel. De verwijzing naar Gregorio Allegri's aangrijpende psalm Miserere staat voor het speurwerk van de onderzoekers en vormt indit werk het leidmotief in een aantal moderne variaties. Zo worden verleden en heden met elkaar verbonden.