Dit programmatische werk maakt gebruik van materiaal uit 'De vier jaargetijden' van Antonio Vivaldi en vertelt het volgende verhaal:

Het jaar is 2024, de aarde is binnengevallen door een groep kwaadaardige organisten genaamd 'The Buxtehudarians', waardoor het grootste deel van de mensheid is uitgeroeid. Een geheime groep zeer intelligente honden heeft echter de componist Antonio Vivaldi ontdooid, die cryogeen was ingevroren door het Vaticaanse genootschap van muziek voor gehoorzame honden. Hun belangrijkste hondenleider 'Bongo', die na jaren van luisteren naar de muziek van Vivaldi het vermogen heeft gekregen om te vliegen, gaat een missie naar Saturnus ondernemen om de gouden Fagot te bemachtigen waarmee ze de tirannieke Buxtehuderianen kunnen verslaan. Met Vivaldi stevig op Bongo stijgen ze op in volle hondendrive en breken ze door de vele satellieten en tweedehands saxofoons die de aardatmosfeer omringen. Terwijl ze door de ruimte vliegen, wordt Vivaldi helaas afgeleid door een dronken trombonist en raakt hij gescheiden van Bongo. Bongo roept nu zijn muzikale capaciteiten op om Vivaldi's tweede deel de 'Lente uit de Vier Jaargetijden' uit te voeren op een klokkenspel dat opgeslagen ligt in het internationale ruimtestation, om Antonio terug te lokken naar hun missie. Ze komen uiteindelijk aan bij Saturnus en grijpen snel de gouden Fagot, waarna ze met een dreun terugkeren naar de Aarde. Hun missie is voltooid! Maar kunnen ze die vervelende organisten verslaan?

De tijd zal het uitwijzen...

Verschillende theorieën gaan ervan uit dat de oorsprong van de Azteken in Siberië en Mongolië ligt. De vermeende voorouders kwamen over de Beringstraat en trokken via het huidige Noord-Amerika naar het zuiden, op zoek naar een nieuw thuis.Naar verluidt droeg de zonnegod Huitzilopochtli hun op hun nieuwe stad daar te stichten waar een adelaar op een cactus zou zitten met een slang in zijn bek. Na lange omzwervingen bereikten ze de Vallei van Mexico (de naam Mexico komt van metztlixcictlico: plaats in het midden - of de navel - van de maan). In het midden van deze vallei lag een zoutmeer, Texcoco genaamd, met een rotseiland erin. Op een van de rotsen zat een adelaar op een cactusmet een slang in zijn bek. Voor de Azteken was dit het teken dat ze hier hun hoofdstad moesten bouwen, met de naam Tenochtitlan: plaats waar de cactus op een steen groeit. Tegenwoordig ligt hier Mexico-Stad. Met dit gegeven als inspiratiebron componeerde Kevin Houben - in opdracht van de Koninklijke Fanfare-Brassband De Kempengalm uit Vlimmeren (België) - Lake of the Moon. De compositie bevat flarden oosterse muziek en Zuid-Amerikaanse ritmes; hier en daar lijken Russische kozakken de orde te verstoren. De tocht van noord naar zuid is niet zonder gevaren; er gaat enige dreiging van de muziek uit. In het Adagio divoto neemt de componist ons mee naar het Texcocomeer, dat door de Azteken het meer van de maan werd genoemd. In het laatste deel weerklinkt de vreugde die de Azteken voelden toen hun zwerftocht eindelijk ten einde was - de ontwikkeling van een nieuwe beschaving kon beginnen.

Reynaert de vos is de hoofdpersonage uit de fabel Van den vos Reynaerde. Hij is sluw, listig en vol snode plannen. Kevin Houben nam de fabel Van den vos Reynaerde als thema voor dit nieuwe programmatische werk. De verklankingvan de sluwe en listige vos vormt het hoofdmotief. Maar ook koning Nobel, Bruin de beer, Tibeert de kater en Grimbeert de das, de belagers van Reynaert, passeren op muzikale wijze de revue. About Reynard the Fox:spanning en avontuur van begin tot einde!

Atropos, Clotho en Lechesis. Samen bepalen deze schikgodinnen het lot van de mens. Wanneer het iemands tijd is, knipt Atropos de levensdraad door. Clotho is het die de draad ooit spon en Lachesis bepaalt de lengte. Ondanks dit watsombere gegeven, is de compositie Atropos positief van karakter. De componist geeft daarmee aan dat je van het leven kunt genieten, ook al ben je met je lot verbonden. Het filmische karakter biedt het gehele orkest uitdagingop het gebied van klankvorming en ritme. Atropos besluit in een spetterende finale. Dit is de uitdaging die u zoekt voor uw orkest!

(Engels voor paladijn - ridderlijke held) herdenkt de ‘Rampsalighe Sint-Niklaesdag’ van 1648. In de eerste helft van de zeventiende eeuw

Ray of Light werd gecomponeerd ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan van Koninklijke Harmonie De Heidegalm Berkenbos. De mijncité van Berkenbos (Heusden-Zolder, B) is de getuige van wat eens één van de meest bloeiendeindustrieën van Limburg was, de mijnexploitatie. Als mijnwerker de eerste keer met de lift in de schacht afdalen was een sensatie. Het kabaal van de sluitende deuren, de schok waarmee de liftkooi zich in beweging zette om dan meteen snelheid van bijna 30km per uur suizend in de diepte te vallen. Het openingsthema van Ray of Light weerspiegelt niet enkel de moed van de afdalende kompels, maar ook de angst, de twijfel en onzekerheid. In de solo passage isde angst tijdens de lange wandeling in het duister door de mijngangen met enkel de hoofdlampen en mijnwerkerslampen duidelijk hoorbaar. Het werk in de mijnen was niet zonder gevaar. Het zeer brandbare en bij momenten explosievemijngas vormde steeds een verborgen dreiging. Daarnaast was er voortdurend instortingsgevaar. De prachtige koraalbewegingen zijn dan ook een ode aan de gestorven mijnwerkers. De Oosterse toonladder refereert naar hetmulticulturele karakter van de mijncité van Berkenbos, de vele handelszaken en de verschillende huizentypes, eigen aan de mijnarchitectuur. Het beroep van mijnwerker is nog steeds een gevaarlijk beroep, maar aan het einde van dedonkere mijngang zien ze toch steeds een straaltje licht als hoop.

Ready Steady Brass behoort tot een reeks succesvolle werken die Otto M. Schwarz creëerde, met onder andere Last Call, Funky Brass, Glory Fanfare en Groove Machine. Het werk opent met een fanfareachtig deel, waarna de muziek ons via melodische gedeelten en technisch uitdagende solistische passages meeneemt naar een krachtig slot.

Doelen. We stellen ze aan ons zelf in het leven. Sommige kunnen we vergelijken met bergen; ze zijn niet altijd gemakkelijk te bereiken… Red Mountain verbeeldt deze momenten, bezaaid met twijfels en emoties maar ook met vertrouwen en rust. Het werk won de publieksprijs op de EBBA 2012 compositiewedstrijd. Red Mountain, uw volgende doel..?

Na het megasucces van Coldplay in Symphony creëerde Bert Appermont met zijn filmische schrijfstijl een symfonisch arrangement met muziek van Adele. Voor deze medley gebruikte hij fraaie melodische elementen van haar grootste hits, zoals ‘Set Fire to the Rain’, ‘Hello’, ‘Someone Like You’ en Rolling in the Deep’.

Een Jiddisch thema wordt door de componist op een buitengewoon spectaculaire wijze uitgebouwd tot een verrassende concert-uitsmijter. Van der Reijden's ervaring als trompettist en arrangeur van de Klezmerband 'Di Gojim' komt goedvan pas. Een heerlijk werk vol uitdaging voor alle secties van het fanfare -orkest!

Welke zijn de ware kwaliteiten in een mens? Uiterlijke vertoon of innerlijke schoonheid? Of iets tussen de twee in?
Deze vraag stelt eenieder zich van tijd tot tijd. En het antwoord is zowel een persoonlijk als een heel subjectief vraagstuk. Het is tevens het thema achter deze compositie. De soldaat-dichter Cyrano de Bergerac is gekend voor zijn grote neus en zijn groot intellect. De 17e-eeuwse schrijver koestert gevoelens voor de beeldschone Roxanne maar hij is er van overtuigd dat dit niet wederzijds is. Roxanne wordt verliefd op de cadet Christian de Neuvillette, een man met ‘de looks’ maar verder zonder inhoud. Cyrano de Bergerac schrijft liefdesgedichten in naam van Christian om Roxanne’s hart te winnen. En dan is er ook nog Graaf Guiche die getrouwd is maar van Roxanne zijn minnares wil maken. Christian en Roxanne trouwen uiteindelijk en de furieuze Graaf Guiche zendt Christian en Cyrano, die samen dienen in het regiment van de Kapitein van Gascogne, naar het front en zendt hen enkele maanden later op een zelfmoordmissie. Niet lang voor de veldslag biechtte Roxanne aan haar echtgenoot op dat ze niet langer van hem houdt voor zijn schoonheid, noch voor zijn innerlijke waarden. Christian is ontzet en smeekt Cyrano om Roxanne de waarheid te vertellen, maar lukt hier niet in. Christian de Neuvillette sterft in een gevecht en Cyrano de Bergerac verzwijgt de ware afkomst van de brieven. Pas veel later komt de waarheid aan het licht; getekend door de oorlog bezoekt Cyrano Roxanne in het klooster waar ze leefde sinds de dood van Christian en bekent zijn liefde voor haar. Hij sterft uiteindelijk in de armen van Roxanne.