Openingswerk voor het concert van de University Band tijdens de lockdown van april-mei 2020. Helaas werd het concert afgelast vanwege COVID-19. Ik was erg teleurgesteld, maar ik heb nu een middendeel toegevoegd voor de publicatie. Na een korte ouverture die klokkengeluid nabootst, begint het eerste deel met een 8-maat met bas en drums, gevolgd door een melodie met saxofoons. Het middendeel is een ballade met enkele motieven van de melodie.

Voor harmonie, werd gecomponeerd in 2020. Werk in opdracht van “Banda do Sagrado Coração de Jesus” - Toronto (Canada), voor de eerste muzikale ontmoeting met het ‘Filarmónica Minerva dos Ginetes’ - Azoren (Portugal)

Atmospheres' werd voor de Musiktage van Uster, het bekende Zwisterse blaasmuziek festival, gecomponeerd en er op 1 oktober 1989 gecreëerd. Als uitgangspunt nam de componist de idee dat een kamer steeds dezelfde blijft, terwijl de atmosfeer erin sterk kan veranderen, naargelang de sfeer verwekt door de daden en de gevoelens van de mensen die in deze kamer vertoeven. Een twist bijvoorbeeld, kan een onaangename, gespannen sfeer teweegbrengen, terwijl een gulle lach op diezelfde plaats een lichte, ontspannen atmosfeer kan verwekken. Er is in dit werk dus een 'atmosfeer akkoord' dat nauwelijks verandert in het verloop van het stuk, behalve dat het nu en dan getransponeerd wordt. Wat rond dit akkoord allemaal gebeurt verandert echter steeds volgens de heersende gevoelens in de kamer. Al wordt het stuk zonder onderbreking gespeeld, toch zijn er drie duidelijk onderscheiden delen, die elk voor zichzelf spreken: 1 - Mysterie, 2 - Kwaad en 3 - Kalmte.

'Village Talk' is gebaseerd op de geschiedenis van Ruinen en zijn muziekvereniging Crescendo. De oorspronkelijke titel was: 'De Heerlyckheid Ruinen'. Een 'Hoge Heerlyckheid' was vanaf de Middeleeuwen (ca. 500 tot ca. 1500) tot laat in de achttiende eeuw een zelfstandig gebied met eigen wetten en rechtspraak. Er is gebruik gemaakt van muziek uit de middeleeuwen en via de barok naar de hedendaagse pop- en big band bewerkt.

The Saints and the Royal werd gecomponeerd in opdracht van Koninklijke fanfare St. Willibrord Heeswijk ter gelegenheid van het 200-jarig bestaan in 2023. Als in 1823 het muziekkorps wordt opgericht krijgt het de naam ‘Harmonie Sint Cecilia’, refererend aan Sint Cecilia, de beschermheilige van de muziek. Rond 1904 wordt de naam gewijzigd in ‘Kerkelijke fanfare Willibrord’, waarmee de verbinding met de kerk in Heeswijk, waarvan Sint Willibrord de patroonheilige is, een sterke nadruk krijgt. In 1973, bij het 150-jarig bestaan, kreeg het muziekkorps het predicaat ‘koninklijk’. Vanaf die tijd spreekt men van de Koninklijke fanfare Sint Willibrord. De compositie verbeeldt op muzikale wijze zowel de heiligen Sint Cecilia en Sint Willibrord als de jubilerende koninklijke fanfare. Hoewel het een van de oudste muziekverenigingen van Nederland is, is deze fanfare springlevend en viert in 2023 haar 200-jarig bestaan. De compositie opent dan ook feestelijk en energiek. De solobugel speelt een recitatief, het gregoriaanse ‘Cantantibus organis Caecilia virgo in corde suo soli domino decantabat’ uit de vespers van de feestdag van Sint Caecilia, de beschermheilige van de muziek. Dit wordt overgenomen door de zacht koper- en sax groep. Na een kort, speels intermezzo, wordt dit gezang door het volledige orkest gespeeld, als een orgel, gelardeerd met omspelingen. Sint Willibord werd geboren in Engeland maar maakte in 690 de oversteek naar Nederland om als missionaris het evangelie te verkondigen. Dit was lang niet ongevaarlijk en hij kreeg dan ook regelmatig met opstanden te maken. Na zijn dood werd hij begraven in Echternach in Duitsland. In deze plaats wordt hij tot op de dag van vandaag herdacht met de jaarlijkse ‘Springprocessie’ of ‘Dansprocessie’. Deze processie van Echternach verliep tot 1947 als volgt: 3 stappen vooruit, 2 stappen achteruit. Vandaar dat we deze processie terughoren in een 5/8 maat: 3 + 2. Na deze processie, klinkt nog eenmaal de gregoriaanse vesper van Sint Caecilia die de compositie leidt naar een reprise van de opening: De jubilerende Koninklijke Fanfare Sint Willibord Heeswijk.

Chasing Light is eendelige compositie in 3 bewegingen. Het werk opent met een langzame inleiding, donker van sfeer, waarin de belangrijkste thematische ingrediënten geëxposeerd worden. Hierop volgt een snel deel, de jacht naar het licht, waarin eerder gehoord thematisch materiaal verwerkt wordt. Karakteristiek voor dit middendeel is de stuwende motorische beweging die bovengenoemde jacht verzinnebeeldt. Een uitgebreide Euphonium solo slaat de brug naar het slotdeel. Hierin overheersen etherische klanken. Harp en Mallets domineren het klankbeeld en staan symbool voor het licht dat uiteindelijk is bereikt.

De titel Chasing Light kan als een metafoor gezien worden voor het streven naar een oplossing van grote problemen waarvoor de wereld zich vandaag de dag gesteld ziet, zoals o.a. de Corona pandemie en het klimaatprobleem.

Chasing Light werd gecomponeerd in opdracht van Stadsfanfaren Izegem, olv Hans Demeurisse ten behoeve van het Wereld Muziek Concours 2022 te Kerkrade.

Een mooier eerbetoon had Johann Sebastian Bach zich niet kunnen wensen. A Tribute to Bach is een gewaagde bewerking van Bachs Partita no. 2 voor pianoforte. Een hommage aan de grootmeester van de barok in een eigentijds jasje.Zo voegde arrangeur Axel Norman op verantwoorde wijze slagwerk aan de oorspronkelijke compositie toe. De hoofdrollen zijn echter voor de houtblazers van het orkest.

“Saving Private Ryan is beslist een van de meest indrukwekkende films van Steven Spielberg. De effecten van zijn grootse fotografie en de uitmuntende acteerprestaties in de film creëren samen een emotioneel schokeffect, metname in de laatste momenten van de film”, aldus John Williams in zijn voorwoord bij de orkestscore van de filmmuziek. Deze transcriptie van Philip Sparke benadert de originele score zo dicht mogelijk. De optionele koorpartijen zijnafzonderlijk verkrijgbaar.

De muziek begint met een ritmisch en opzwepend motief dat de anticipatie van het opstijgen weerspiegelt. Cornetten en trombones nemen het voortouw terwijl de kracht van de raketmotoren tot leven komt. 

Na de ontsteking verandert de muziek in een snelle opwindende melodie, die de raket omhoog de ruimte in volgt. De repetitieve motieven doorheen heel het orkest geven de duizelingwekkende snelheid weer waarmee de raket de atmosfeer benadert. 

Het trage deel geeft een prachtig beeld van onze planeet vanuit het heelal. De bugel presenteert het hoofdthema een eerste keer vooraleer deze door heel het orkest naar een apotheose geleid zal worden. De cornetten en trombones kondigen dan met een herneming van het beginthema de reis naar huis aan.

Deze begint aan een even duizelingwekkende snelheid, de spanning van de reis wordt steeds meer opgedreven tot deze resulteert in een triomfantelijke finale met een spectaculair slot die de thuiskomst van de ruimtereizigers weerspiegelt. 

"Ignition" is een opwindend openingswerk die de kracht van menselijke exploratie viert. Laat deze muzikale reis uw verbeelding prikkelen.

De letters uit de titel staan voor vier begrippen binnen een orkest: de C voor consensus, de O voor onafhankelijkheid, de D voor doorzettingsvermogen en de N voor nieuw (vernieuwing). Verder is ‘codon’ een begrip uit de moleculairegenetica (de studie van het leven): een groep van drie nucleotiden. In dit werk symboliseert ‘codon’ de drievoudige interactie tussen dirigent, muzikanten en bestuur. De drie hoofdthema’s in Codon zijn gebaseerd op het tertsinterval,tritonale samenklanken en tertsrelaties. Het werk bestaat uit drie delen, die symbool staan voor de fasen die een mens, maar ook een muziekvereniging, ondergaat: de geboorte, de groei in het leven en de overgang naarde eeuwigheid.

Verschillende theorieën gaan ervan uit dat de oorsprong van de Azteken in Siberië en Mongolië ligt. De vermeende voorouders kwamen over de Beringstraat en trokken via het huidige Noord-Amerika naar het zuiden, op zoek naar een nieuw thuis.Naar verluidt droeg de zonnegod Huitzilopochtli hun op hun nieuwe stad daar te stichten waar een adelaar op een cactus zou zitten met een slang in zijn bek. Na lange omzwervingen bereikten ze de Vallei van Mexico (de naam Mexico komt van metztlixcictlico: plaats in het midden - of de navel - van de maan). In het midden van deze vallei lag een zoutmeer, Texcoco genaamd, met een rotseiland erin. Op een van de rotsen zat een adelaar op een cactusmet een slang in zijn bek. Voor de Azteken was dit het teken dat ze hier hun hoofdstad moesten bouwen, met de naam Tenochtitlan: plaats waar de cactus op een steen groeit. Tegenwoordig ligt hier Mexico-Stad. Met dit gegeven als inspiratiebron componeerde Kevin Houben - in opdracht van de Koninklijke Fanfare-Brassband De Kempengalm uit Vlimmeren (België) - Lake of the Moon. De compositie bevat flarden oosterse muziek en Zuid-Amerikaanse ritmes; hier en daar lijken Russische kozakken de orde te verstoren. De tocht van noord naar zuid is niet zonder gevaren; er gaat enige dreiging van de muziek uit. In het Adagio divoto neemt de componist ons mee naar het Texcocomeer, dat door de Azteken het meer van de maan werd genoemd. In het laatste deel weerklinkt de vreugde die de Azteken voelden toen hun zwerftocht eindelijk ten einde was - de ontwikkeling van een nieuwe beschaving kon beginnen.

In The Lost Labyrinth beschrijft Kevin Houben de aanhoudende zoektocht naar een Oud-Egyptische dodentempel. De verwijzing naar Gregorio Allegri's aangrijpende psalm Miserere staat voor het speurwerk van de onderzoekers en vormt indit werk het leidmotief in een aantal moderne variaties. Zo worden verleden en heden met elkaar verbonden.