Welke zijn de ware kwaliteiten in een mens? Uiterlijke vertoon of innerlijke schoonheid? Of iets tussen de twee in?
Deze vraag stelt eenieder zich van tijd tot tijd. En het antwoord is zowel een persoonlijk als een heel subjectief vraagstuk. Het is tevens het thema achter deze compositie. De soldaat-dichter Cyrano de Bergerac is gekend voor zijn grote neus en zijn groot intellect. De 17e-eeuwse schrijver koestert gevoelens voor de beeldschone Roxanne maar hij is er van overtuigd dat dit niet wederzijds is. Roxanne wordt verliefd op de cadet Christian de Neuvillette, een man met ‘de looks’ maar verder zonder inhoud. Cyrano de Bergerac schrijft liefdesgedichten in naam van Christian om Roxanne’s hart te winnen. En dan is er ook nog Graaf Guiche die getrouwd is maar van Roxanne zijn minnares wil maken. Christian en Roxanne trouwen uiteindelijk en de furieuze Graaf Guiche zendt Christian en Cyrano, die samen dienen in het regiment van de Kapitein van Gascogne, naar het front en zendt hen enkele maanden later op een zelfmoordmissie. Niet lang voor de veldslag biechtte Roxanne aan haar echtgenoot op dat ze niet langer van hem houdt voor zijn schoonheid, noch voor zijn innerlijke waarden. Christian is ontzet en smeekt Cyrano om Roxanne de waarheid te vertellen, maar lukt hier niet in. Christian de Neuvillette sterft in een gevecht en Cyrano de Bergerac verzwijgt de ware afkomst van de brieven. Pas veel later komt de waarheid aan het licht; getekend door de oorlog bezoekt Cyrano Roxanne in het klooster waar ze leefde sinds de dood van Christian en bekent zijn liefde voor haar. Hij sterft uiteindelijk in de armen van Roxanne.

Na de successen van "Last Call," "Funk Attack," en "Funky Brass," presenteert Schwarz opnieuw een gedurfde mix van pop en funk, waarbij de grenzen van de orkestwereld worden verlegd. „Let's Celebrate" vangt de essentie van moderne orkestmuziek en combineert traditionele instrumentatie met eigentijdse klanken. Onderdompel uzelf in een meeslepende viering van muziek en ontdek het nieuwste meesterwerk van Schwarz dat zeker zowel uw orkest als uw publiek zal boeien!

Keizerin Elisabeth van Oostenrijk, ook bekend als Sisi, leidde een fascinerend leven, gekenmerkt door externe beperkingen en interne strijd. Geboren in 1837 in München, werd ze keizerin door haar huwelijk met keizer Frans Jozef I. Ondanks de hoogte- en dieptepunten in haar huwelijk kreeg ze vier kinderen. Sisi's buitengewone schoonheid en haar kenmerkende kledingstijl waren even bekend als haar verlangen naar vrijheid, dat haar leidde naar talrijke reizen door Europa, met een bijzondere band met Hongarije. Haar relaties met de mannen in haar leven, vooral keizer Frans Jozef I. en graaf Gyula Andrássy, zijn van betekenis. De compositie van Otto M. Schwarz verkent Sisi's liefde voor vrijheid en haar liefdes, waarbij de componist korte muzikale motieven uit haar tijd integreert.

De Juvavum Fanfare is gecomponeerd voor het slotconcert van de eerste deeltijdse universitaire opleiding tot dirigent van blaasorkesten aan de gerenommeerde Universiteit Mozarteum Salzburg, die voor het eerst plaatsvond van 2019 tot 2021. Deze feestelijke openingscompositie is opgedragen aan de gewaardeerde cursusleider en dirigent, Martin Fuchsberger, evenals aan alle afgestudeerden die dit programma succesvol hebben afgerond. De naam van de fanfare, "Juvavum", is afgeleid van de oude Romeinse naam voor Salzburg. Deze verbinding met Salzburg is niet alleen duidelijk in de première van het stuk aan de Universiteit Mozarteum Salzburg, maar ook in zijn muzikale diepte. Thematisch put de aanvankelijke fanfare en het daaropvolgende lyrische gedeelte uit de melodie van het regionale volkslied van Salzburg, "Land uns'rer Väter". De majestueuze fanfare weerspiegelt de openingstonen van dit volkslied. Vanaf maat 27 is een directe citaat van het melodische thema te horen. Zowel de fanfaremotieven als de zanglijnen van dit volkslied worden uiteindelijk samengebracht in een opwindend slotgedeelte. De Juvavum Fanfare is ideaal geschikt om concerten plechtig te openen en biedt een boeiende ervaring voor zowel luisteraars als musici, dankzij de passende lengte.

„Outburst“ is een spectaculaire opening voor elk concert. Het hele orkest kan meer dan drie minuten lang zijn indrukwekkende vaardigheden tonen. De aanvankelijke fanfare wordt abrupt onderbroken door een pulserend, sneller tempo, gedreven door krachtige drumslagen en orkestrale ritmes. Vervolgens klinken de eerste vier noten van de fanfare in verschillende variaties. Elke instrumentensectie heeft zijn glorieus moment en draagt gezamenlijk bij aan de indrukwekkende finale.

Het gedicht "De Opstanding" van Friedrich Gottlieb Klopstock werd door Gustav Mahler getoonzet in het vijfde deel van zijn Tweede Symfonie, ook wel bekend als "De Opstanding". De centrale passage uit Mahlers muzikale bewerking werd opgenomen in "A Tribute to Mahler", een compositie die als eerbetoon aan Mahler werd gecreëerd, 100 jaar na zijn dood. Krachtige klanken van koperblazers en delicate houtblazersmelodieën wisselen op een mahleriaanse wijze af met hoorn- en trompetsignalen vanuit de verte. Het koor wordt daarbij op engelachtige wijze omlijst door de solo-altsaxofoon. „A Tribute to Mahler" beoogt ons, als een voortzetting "na een korte rust", een blik te gunnen in de zalige wereld waar we uiteindelijk allemaal naartoe zullen gaan.

Het werk "Fragments" is een uiterst krachtig en energiek Concertino voor trombone, vol verschillende klankkleuren en gebaseerd op twee motieven die worden opgesplitst in hun fragmenten en verder verwerkt. Het licht speelse hoofdmotief wordt na een imposante inleiding door de solist gepresenteerd en ontwikkelt geleidelijk jazzy elementen zonder de eigentijdse geest te verlaten. Gedurende het hele werk worden de laatste drie noten van het inleidende motief gepresenteerd als een kort, schel fragment en als een lyrisch thema, dat de constante afwisseling tussen leggero en marcato ondersteunt. Een ostinato, dat door alle registers wordt gedragen, geeft het werk de nodige stuwing en dient als een rode draad om de verschillende delen met elkaar te verbinden. "Fragments" werd geschreven in opdracht van het Luxemburgse Ministerie van Cultuur in samenwerking met het "De klenge Maarnicher Festival" en was een verplicht stuk voor de eindronde van de "1st Michel Becquet International Trombone Competition".

„Hommage!" is een feestelijk stuk dat begint met een imposante fanfare in het diepe koperregister en geleidelijk alle instrumenten van het orkest laat stralen. Een subtiele melodie in het houtblazersregister vormt het emotionele middendeel van het werk. Deze eenvoudige hymne, in de stijl van een ballade, keert terug naar het oorspronkelijke thema en mondt opnieuw uit in krachtige slotakkoorden. Het werk is een eerbetoon aan alle musici en dirigenten die zich met passie en toewijding wijden aan de wereld van de harmoniemuziek.

Geïnspireerd door het succes van de operettes van Jacques Offenbach in Wenen, begon Franz von Suppé (1819-1895) vanaf 1860 zijn eerste podiumwerken te componeren. "Isabella", zijn komische opera in één akte uit 1869, ging in première in Wenen. In de ouverture zijn zowel Spaanse als Weense melodieën te horen. Hoewel de muziek van Suppé niet altijd een typisch Weense klank heeft, heeft hij met zijn ouvertures zoals "Dichter en Boer" of "Lichte Cavalerie" een plek veroverd in concertzalen.

A moving composition portraying the beauty but also ephemeral nature of life itself. Based on a simple seven tone idea, the work develops from a gentle almost intimate mood towards a life- affirming climax. Robin Hoffmann, born 1984, studied composition and arranging at the Dresden College of Music. Since 2006, he has worked as composer, orchestrator and arranger for international film and concert productions. In 2010, the London Symphony Orchestra recorded his violin concerto at Abbey Road studios. His film music for Hero and A Father’s Job won numerous international prizes. He was awarded a gold record in 2022 as arranger for Alex Christensen.

Deze ouverture is oorspronkelijk bedacht als openingsstuk van de Wind Symphony, die bestaat uit 4 delen die de 4 verschillende karakters van de 4 oude goden van de windrichtingen oproepen. In de Griekse mythologie was Aiolos de goddelijke bewaker van de winden en ook koning van het mythische, drijvende eiland Aiolia. Hij hield de winden (Boreas, de noordenwind / Zephyros, de westenwind / Euros, de oostenwind en Notos, de zuidenwind) veilig opgesloten in het grotachtige interieur van zijn eiland, en liet ze alleen los op bevel van de grootste goden om verwoesting over de wereld te brengen. Aiolos was een zoon van de god van de zee, Poseidon, en stond bekend om zijn grote macht over de winden en zijn vermogen om stormen te creëren. Deze compositie is perfect geschikt als opening van elk concertprogramma.

"Rising into a New Era" werd gecomponeerd in 2023 in opdracht van de stad Landeck ter gelegenheid van haar 100-jarig bestaan als stad. Het werk vormt het inleidende deel van een trilogie en beslaat de jaren 1923 tot 1956, waarin Landeck zich ontwikkelde van een marktplaats tot een stad. Het begin van het stuk wordt gekenmerkt door een terughoudende en stille sfeer, die de aanvankelijke onzekerheid weerspiegelt tijdens een periode van economische uitdagingen. Het optimisme voor een nieuw begin wordt alleen weerspiegeld door het geluid van de nieuwe klokken van de stad. Het centrale motief, dat door het hele stuk loopt, is afgeleid van de naam van de stad: LAnDECk (A-D-E-C). Dit motief klinkt aan het begin in het klokgelui, waarna het zich geleidelijk ontwikkelt tot het hoofdthema door de zachte tonen van de klarinetten. Na de eerste jaren van de jonge stad, waarin een positieve maatschappelijke verandering en nieuwe veiligheid worden gesymboliseerd door een tweede muzikaal thema, onderbreekt de plotselinge uitbraak van de Tweede Wereldoorlog deze vooruitgang. Een treurige melodie, ontleend aan het vrolijke tweede thema van het stuk, spreekt van verdriet, weemoed, maar ook troost en hoop op vrede en vrijheid. Een "Vivace furioso" vangt de onzekerheden en heftige turbulentie van de oorlog in. Deze emotionele onrust kalmeert geleidelijk en mondt na een subtiel hobo- en saxofoonsolo uit in het nu machtige hoofdthema in de vorm van een majestueuze koraal. Een "Vivace con bravura" brengt het werk stralend ten einde en wijst op een versterkte toekomst voor de stad Landeck.