Omaggio is geschreven in opdracht van Steven Mead ter gelegenheid van zijn 60e verjaardag en ter nagedachtenis aan zijn vader, Rex. In maart 2022 vond in Rome de première van de brassbandversie plaats. Daarbij werd Mead begeleid door de ‘Italian Brass Band’ onder leiding van Filippo Cangiamilla.

De première voor harmonieorkest vond plaats op 6 juli als onderdeel van de Spaanse International Tuba ¬Euphonium Conference van 2022 en werd begeleid door de ‘Banda municipal de música de Málaga’. Het concerto bestaat uit drie doorlopende delen, die met elkaar worden verbonden door een terugkerende gesyncopeerde kwint.

Het eerste deel, FANTASIA, opent met dit motief als begeleiding van een uitvoerige monoloog voor de solist. Dit wordt gevolgd door een lange brugpassage door de band (piano), waarbij de solist uiteindelijk weer aansluit om de muziek terug te leiden naar de openingssolo en een energiek middendeel. Dit ontwikkelt zich verder totdat het openingsmateriaal terugkeert en de inleiding vormt naar het tweede deel, BALLAD. Dat draait om een expressieve melodie voor solist die wordt afgewisseld met begeleidende cadensen. Het derde deel, THE KING TRIUMPHANT, is een eerbetoon aan Stevens overleden vader, Rex. De titel verwijst zowel naar de naam Rex (rex is Latijn voor koning) als naar Meads liefde voor Eric Balls meesterwerk voor het Leger des Heils, The Kingdom Triumphant. De finale is een energieke tour-de-force met een acrobatische 6/8 melodie, die twee keer wordt onderbroken door de prachtige hymne Helmsley, die Ball zo effectief gebruikt in The Kingdom Triumphant. Een “galopperend” coda sluit het werk af.

Verplicht werk Kampioensdivisie NBK 2025

Rococo Variations was commissioned by the British Open Championships for their 2008 contest in Symphony Hall, Birmingham, and co-commissioned by the Norwegian Band Federation, for their National Championship in Bergen in 2009.

The title of the work has been used before, of course, most notably by Tchaikovsky in his work for cello and orchestra. My set of variations follows the Tchaikovskian model in that it is based on a quasi-Baroque original theme, and has certain ‘dance-like’ characteristics in the variations, but beyond that all comparisons end.

There are six variations: Toccata, Siciliana, Waltz, Moto Perpetuo, Lament, and Fugal Scherzo, followed by a triumphant re-statement of the theme. Throughout, there is considerable contrast in the music, with the fast variations being rather virtuoso in character, sometimes with constantly changing time patterns, whilst the two slow variations (Siciliana and Lament) are in turn lyrical and pensive in mood with prominent solos and duets for a number of instruments.

Although the work overall is dedicated by my brother, each of the six variations pays tribute to a different composer whose contribution to the brass band repertoire during the second half of the twentieth century has been of great significance. To this end, all six composers have their own ‘musical signature’ embraced within the particular variation, a process which reaches its zenith, contrapuntally speaking, during the final variation and reprise of the theme.

- Edward Gregson

Testpiece WMC 2026 - Brass Band Concert Division
available: September 1, 2025

Verplichtwerk Kampioensdivisie Nederlandse Brassband Kampioenschappen 2024 

Jan Van der Roost is voor zijn nieuwe werk The Lost Circle geïnspireerd door het beroemde prehistorische monument Stonehenge bij de Britse stad Salisbury. Al lange tijd is bekend dat de middelste cirkel van blauw hardsteen (Waun Mawn) niet uit de regio komt maar van honderden kilometers verderop. Het verhaal over de stam die de gigantische stenen over de Preseli Hills zou hebben vervoerd naar Stonehenge vormt de basis voor The Lost Circle.

Van der Roost maakt gebruik van enkele thema's en motieven uit zijn eerdere werk Stonehenge (1992). Door de noten grafisch als een cirkel voor te stellen, zijn beide werken ook muzikaal-thematisch met elkaar verbonden.

In dit vijfdelige werk verkent Bert Appermont de mogelijkheden die driekorigheid binnen de brassband te bieden heeft. Hij gebruikte hiervoor het Canzon à 12 in echo van Giovanni Gabrieli, dat hij in 2018 al gebruikte voor een gelijknamig dubbelkorig tromboneoctet. Er valt in deze fantasie veel te genieten, met een scala aan motieven, melodische cellen en akkoorden plus contrapuntische technieken zoals de canon en imitaties. Een sfeervol en veelzijdig stuk muziek dat zorgt voor afwisseling in klank én podiumopstelling!

Crazy Twenties vindt plaats in de jaren twintig van de 20e eeuw, een decennium dat bekendstaat als de Roaring Twenties. Het werk neemt ons mee naar een uitzonderlijke periode in sociaal, cultureel en artistiek opzicht, een tijdperk waarin een nieuwe generatie droomde van een nieuwe wereld. Het werk begint met een opgewekte, levendige passage, gevolgd door een tussenspel vol nostalgie. Een gracieus langzaam deel verklankt de Parijse wijk Montparnasse. Het volgende deel, geschreven als een instabiele blues, lijkt personages te beschrijven die in een Parijs café aan hun bloody mary’s zitten te nippen. Het werk wordt afgesloten met een fraaie fuga waarin het hoofdmotief als thema dient.

'A Road Less Travelled' was verplichte werk is voor de bands in de Championship Section op het EBBC in Palanga in Litouwen.

Hoewel er geen specifiek thema is, haalt de titel en waardering van de componist inspiratie uit de laatste regels van het narratieve gedicht 'The Road Not Taken', geschreven door de Amerikaanse dichter Robert Frost (1874-1963) in 1915. "Two roads diverged in a wood, and I, I took the one less traveled by, And that has made all the difference."

Het stuk bestaat uit drie delen: deel 1 Moto Perpetuo, deel 2 Nocturne (waarin de solisten uitblinken in uitgebreide solo's en ensembles), en deel 3 Scherzo Finale. 

Bij zijn verklaring over het werk in 2020 benadrukte de componist eenvoudig: "Ik heb geprobeerd de focus te leggen op de 'traditionele' waarden van de brassband, zowel in het schrijven als in de instrumentatie."

Verplichtwerk Kampioensdivisie Nederlandse Brassband Kampioenschappen 2024 
Regulier bestelbaar vanaf 10 december 2024

Jan Van der Roost is voor zijn nieuwe werk The Lost Circle geïnspireerd door het beroemde prehistorische monument Stonehenge bij de Britse stad Salisbury. Al lange tijd is bekend dat de middelste cirkel van blauw hardsteen (Waun Mawn) niet uit de regio komt maar van honderden kilometers verderop. Het verhaal over de stam die de gigantische stenen over de Preseli Hills zou hebben vervoerd naar Stonehenge vormt de basis voor The Lost Circle.

Van der Roost maakt gebruik van enkele thema's en motieven uit zijn eerdere werk Stonehenge (1992). Door de noten grafisch als een cirkel voor te stellen, zijn beide werken ook muzikaal-thematisch met elkaar verbonden.

Where Angels Fly is geschreven in opdracht van de VLAMO (Vlaamse amateurmuziekorganisatie). Kevin Houben schreef dit werk voor de Europese Brassband Kampioenschappen 2017 in het Belgische Oostende. Het is een zeer technisch, krachtig en virtuoos werk met een uiterst fragiele en zachte inleiding waarin het hoofdmotief ontleend aan La Prière uit Le Retour au Pays van Paul Gilson (1865-1942) wordt ontplooid. Het bevat tevens Houbens eigen muzikale handtekening: HBE(N). Where Angels Fly is een uitdagend, indrukwekkend en virtuoos wedstrijdwerk.

Abaddon werd gecomponeerd in opdracht van de Noord-Limburgse Brassband (NLBB) uit België. Abaddon is de demon die over het dodenrijk heerst. In het Nieuwe Testament de Openbaring van Johannes (9:11) wordt hij de engel des afgrondsgenoemd.

Het werk Abaddon doet zijn naam eer aan. Het vormt op technisch en fysiek vlak een enorme uitdaging voor elke band in de kampioensdivisie. De compositie heeft een traditionele vormstructuur (snel langzaam snel) en bestaat volledig uitomspelingen van de letters IVAN, naar Ivan Meylemans, de dirigent die sinds 2001 grote successen met de NLBB behaalde en die ook hier essentieel is om de demon in Abaddon te temmen.

De componist, zelf Amsterdammer van geboorte, heeft in dit werkzijn herinneringen aan de toen ook al bruisende stad muzikaal verwerkt in een combinatie met het heden. De geluiden van de stad zoals Goorhuis die in de 50-er jaren hoorde zijn al dan niet abstract weergegeven in Amsterdam.

Amsterdambestaat uit drie in elkaar overgaande delen.

Het eerste deel (Allegro Moderato) beschrijft de grote drukte in de Nederlandse hoofdstad die altijd leeft, beweegt, zindert en schijnbaar nooit 'slaapt'. De voortdurende zestiende beweging in de diverse instrumenten benadrukken die immer aanwezige drukte in de stad die in de volksmond bekend staat als 'Mokum'. Zelfs de klanken van een Amsterdams draaiorgel zijn goed hoorbaar in dit eerste gedeelte. De karavaan vuilnisauto's die elke ochtend om 5 uur door de straat van de nog jonge Rob Goorhuis reed is een hoorbare herinnering aan vervlogen tijden.

Het tweede deel brengt ons in het Vondelpark aan de rand van hetcentrum. Het thema wordt voorgesteld door de bugel en voert via variaties op dit thema in diverse andere instrumenten naar een drukker gedeelte van het stadspark om vervolgens weer kort terug te keren naar de oase van rust. Het tempo en de begeleidende beweging zijn bepalend voor het bijzondere karakter van dit middendeel.

Het derde deel zet ons weer met beide benen in het bruisende hart van de stad. De euphonium introduceert het grillige thema, metkarakteristieke toonladderfiguren en kwartsprongen, dat in de verschillende stemmen canonisch wordt verwerkt.

Aan de basis van dit verplichte werk voor de concertafdeling Brassband WMC 2001 lag de eerbied van Rob Goorhuis voor één van de grootste Nederlandse componisten uit de 20e eeuw die trouwens ook veel voor de blaasmuziekwereld heeftbetekend.

Goorhuis wilde de zachtaardige kant van de brassband belichten en zegt hierover: "De basis is een thema van 12 tonen dat Badings ooit heeft bedacht voor het Internationale Orgelimprovisatie Concours in Haarlem. Mijn orgeldocent nam destijds ook aan dat concours deel en dat thema is op één of andere manier in mijn achterhoofd blijven hangen." De componist bedacht een reeks variaties en clusterde ze in bundels van drie, zo bleef de melodiedivers, maar toch herkenbaar.

Based on the Dominican Republic pianist/composer Michel Camilo's popular 'On Fire' this arrangement was used as part of Cory Band's 'Treasure Island' set.

A challenge for any band!

Included as part of Cory Band’s Dr Who programmes of 2023, this piece is an exciting finale which taps into the spirit of Dr Who and the Daleks, whilst quoting from diabolical music from Liszt and Holst.

The ultimate Dr Who Tribute! 

The comination of these two titles (Dr Who Theme and Exterminate), which are both clearly marked with the cut from/to points includes the Dr Who Theme alongside Philip Harper's original driving music portraying the final battle with the Daleks, as played by cory Band.

Not to be missed!

Verwachte beschikbaarheid v.a. 7 mei 2023

Sand and Stars beschrijft de reis van piloot en schrijver Antoine de Saint-Exupéry bij diens poging het snelheidsrecord voor de vlucht Parijs-Saigon te breken. Na een start zoals gepland, eindigt de reis voortijdig midden in de Libische Woestijn met een gecrasht vliegtuig en de redding – net op tijd –¬ van de piloot en zijn navigator. Dit zeer kleurrijke stuk, geschreven in zes delen, varieert tussen een mysterieuze sfeer, het oorverdovende geluid van een vliegtuig dat de grond raakt en de levendigheid van een Arabische dans, onderbroken door kornet- en eufoniumsolo’s, om te eindigen met spectaculair muzikaal vuurwerk.

Of Men and Mountains was commissioned by the Netherlands Brass Band Championships for their 10th Anniversary Contest, held in Drachten in December 1990.

The title of the work and its genesis came about as a result of a train journey the composer took in July 1989 across Canada from Toronto to Vancouver. The awe-inspiring journey through the Rocky Mountains, with its high peaks and shafts of sunlight breaking through the clouds, with its canyons and ferocious rapids, made the composer understand a little more about the majesty of nature and the fragility of humanity. The eternal struggle between man and nature was personified in the building of this incredible railway, hence the title (after Blake).

The work is dedicated to the memory of Eric Ball, who died shortly before the writing of the work was commenced.

Of Men and Mountains is in one continuous movement and lasts about 17 mins. Its form is difficult to describe because of its motivic and accumulative nature, but it is essentially a symphonic tone poem in search of a theme, which eventually comes in its final and complete state in the majestic ending after an ever-increasing paced scherzo.

Verwachte beschikbaarheid v.a. 7 mei 2023

Sand and Stars beschrijft de reis van piloot en schrijver Antoine de Saint-Exupéry bij diens poging het snelheidsrecord voor de vlucht Parijs-Saigon te breken. Na een start zoals gepland, eindigt de reis voortijdig midden in de Libische Woestijn met een gecrasht vliegtuig en de redding – net op tijd –¬ van de piloot en zijn navigator. Dit zeer kleurrijke stuk, geschreven in zes delen, varieert tussen een mysterieuze sfeer, het oorverdovende geluid van een vliegtuig dat de grond raakt en de levendigheid van een Arabische dans, onderbroken door kornet- en eufoniumsolo’s, om te eindigen met spectaculair muzikaal vuurwerk.

De compositie 'Monolith' is geschreven in opdracht van NEW MUSIC NOW Files en is gebaseerd op het Groninger Forum: de architectuur en hoe dit gebouw positie inneemt in het centrum van de stad Groningen. Het ontwerp en de eigenschappen van dit gebouw vormden, in een vertaalslag naar muzikaal materiaal, het startpunt van het compositieproces. 

De compositie 'Monolith' is geschreven in opdracht van NEW MUSIC NOW Files en is gebaseerd op het Groninger Forum: de architectuur en hoe dit gebouw positie inneemt in het centrum van de stad Groningen. Het ontwerp en de eigenschappen van dit gebouw vormden, in een vertaalslag naar muzikaal materiaal, het startpunt van het compositieproces. 

No Man’s Land werd geschreven in opdracht van de ‘Noordlimburgse Brass Band’ uit België. Thierry Deleruyelle schreef dit werk in 2018, exact 100 jaar na het einde van Wereldoorlog 1. Het idee achter dit werk sluit aan bij zijn allereerste werk voor brassband, Fraternity, dat verhaalt over de mijnramp in Courrières, Frankrijk. Daarbij kregen ze enorm veel hulp en steun van buurlanden België en Duitsland. Acht jaar later brak Wereldoorlog 1 uit. In plaats van elkaar te helpen ontstond er een Niemandsland.

Dit semiprogrammatische werk over het middeleeuwse Groot-Brittannië – waarvan Albion de oudst bekende naam is – werd oorspronkelijk gecomponeerd voor brassband, maar vanwege het grote succes heeft Van der Roost twintig jaar na de uitgave voor brassband er nu ook een fraaie fanfare-instrumentatie van gemaakt. Koning Arthur, zijn ridders, het heftige strijdgewoel van weleer... al deze elementen komen voorbij, maar ook de lyriek wordt niet vergeten. Koning Arthur bracht per slot van rekening ook vrede en stabiliteit. Al met al heeft Albion bijzonder veel muzikale afwisseling te bieden, waarmee het een verrijking is voor het fanfarerepertoire.