Verplichtwerk Kampioensdivisie Nederlandse Brassband Kampioenschappen 2024 
Regulier bestelbaar vanaf 10 december 2024

Jan Van der Roost is voor zijn nieuwe werk The Lost Circle geïnspireerd door het beroemde prehistorische monument Stonehenge bij de Britse stad Salisbury. Al lange tijd is bekend dat de middelste cirkel van blauw hardsteen (Waun Mawn) niet uit de regio komt maar van honderden kilometers verderop. Het verhaal over de stam die de gigantische stenen over de Preseli Hills zou hebben vervoerd naar Stonehenge vormt de basis voor The Lost Circle.

Van der Roost maakt gebruik van enkele thema's en motieven uit zijn eerdere werk Stonehenge (1992). Door de noten grafisch als een cirkel voor te stellen, zijn beide werken ook muzikaal-thematisch met elkaar verbonden.

'A Road Less Travelled' was verplichte werk is voor de bands in de Championship Section op het EBBC in Palanga in Litouwen.

Hoewel er geen specifiek thema is, haalt de titel en waardering van de componist inspiratie uit de laatste regels van het narratieve gedicht 'The Road Not Taken', geschreven door de Amerikaanse dichter Robert Frost (1874-1963) in 1915. "Two roads diverged in a wood, and I, I took the one less traveled by, And that has made all the difference."

Het stuk bestaat uit drie delen: deel 1 Moto Perpetuo, deel 2 Nocturne (waarin de solisten uitblinken in uitgebreide solo's en ensembles), en deel 3 Scherzo Finale. 

Bij zijn verklaring over het werk in 2020 benadrukte de componist eenvoudig: "Ik heb geprobeerd de focus te leggen op de 'traditionele' waarden van de brassband, zowel in het schrijven als in de instrumentatie."

Verplicht werk 5e divisie Open Nederlandse Harmonie Kampioenschappen 2020

Wat hebben de Amerikaan Joseph Kittinger en de Oostenrijker Felix Baumgartner met elkaar gemeen? Ze maakten beiden een parachutesprong vanaf een hoogte van meer dan 30 kilometer. Terwijl Kittingers sprong op 16 augustus 1960 plaatsvond vanaf een hoogte van ‘slechts’ 31.333 meter, brak Felix Baumgartner dit record op 14 oktober 2012, toen hij een sprong waagde van de adembenemende hoogte van 38.969 meter. Schwartz’ compositie Stratosphere beschrijft het spannende avontuur – van het instappen in de capsule, die daarna met behulp van een ballon opsteeg, tot de korte pauze in de stratosfeer, en dan de sprong, de turbulentie tijdens de vrije val, en tot slot de opening van de parachute en de veilige landing.

De Griekse dichter Homeros vermeldde in zijn werk ‘Ilias’ (ongeveer 800 jaar v. Chr.) de stad Troje, die in het huidige Klein-Azië ligt, alsook de Trojaanse Oorlog. Vandaag kennen we het begrip ‘trojans’ ook als de schadelijke computerprogramma’s die in iemands computer kunnen binnengebracht worden. Deze term is afgeleid van het mythische paard van Troje dat door de sluwheid van Odysseus het keerpunt in de Griekse strijd tegen de Trojanen teweegbracht. Laat ons teruggaan naar het begin van het verhaal:
Paris, zoon van de Koning van Troje, wordt door Zeus gevraagd om de schoonheid van de drie godinnen Aphrodite, Pallas Athene en Hera te beoordelen. Aphrodite, de godin van de liefde, vleit Paris door hem de mooiste vrouw ter wereld te beloven. Kort daarna, tijdens een reis naar Griekenland, ontmoet Paris de mooie Helena die op slag verliefd op hem wordt. Omdat Helena getrouwd is met de Spartaanse koning Menelaos laat ze zich gewillig ontvoeren door Paris. Om Helena terug te krijgen mobiliseren de Grieken een gigantisch leger en trekken zo ten strijde tegen Troje. De stad wordt tien jaar lang belegerd. Omdat er geen vooruitgang meer is in de strijd en de stad maar niet ingenomen geraakt komt de sluwe Odysseus op het idee om een groot houten paard te bouwen met krijgers hierin verstopt. Het paard wordt tot bij de bij de poorten van de stad geplaatst. De Trojanen denken – ondanks enkele duidelijke waarschuwingen – dat de Grieken de strijd opgeven en brengen het paard de stad in om het aan de godin Athena te wijden. ‘s Nachts gebeurt het dan; de Griekse soldaten klimmen uit het paard en openen de poort voor het Griekse leger. De troepen bestormen de stad en steken die in brand. De koninklijke familie en alle Trojaanse soldaten worden gedood; alleen Aeneas, de zoon van Aphrodite, die na jaren van omzwervingen de stamvader van de Romeinen wordt, kan ontsnappen. Er zijn verschillende versies van het lot van de mooie Helena. Ze zou met Menelaus naar Sparta zijn teruggekeerd en daar tot het einde van haar leven hebben geregeerd. Of misschien toch niet...

Bleak Forest is a piece for smaller concert bands and offers the musicians above all space to improve their sound and their effect playing. The technical requirements are therefore deliberately kept low. With this piece, the composer won the VLAMO International Composition Contest 2022. Thematically, the work is influenced by the composer's childhood memories. In his hometown there was a dark and mysterious forest, that seemed to the children in the small village to be magical. Without a reasonable explanation, every trip into the woods was exciting and somewhat terrifying. There were tales of dangerous animals, which can be heard at the beginning of the piece, as well as magical beasts. The magic of the forest is depicted musically from bar 70 in the andante section. The snapping of the fingers represents single raindrops. From bar 99 onwards, we hear the trek home, with the occasional moments of trepidation as the children spook each other with their fanciful tales. In the end, though, we arrive safely at home because after all, magical beasts only exist in fairy tales… don’t they? Andreas Ziegelbäck studied music education at the Mozarteum University in Salzburg, and history at the Paris Lodron Universität, Salzburg. In addition to his studies, he trained in ensemble conducting for wind orchestra with conductor and composer Thomas Doss. It was Doss who sparked Ziegelbäck’s interest in composing. In 2021, Andreas Ziegelbäck completed his composition studies with Johannes Maria Staud. In 2020, he took part in a brass band composition masterclass in Bern with Oliver Waespi, followed by a premiere by the Swiss Army Brass Band.

De titel van dit stuk weerspiegelt het opgewekte, stuwende karakter. Het begint met een soulgroove, met een opvallend thema dat spelers en luisteraars uitnodigt tot dansen. Het langzamere middendeel bevat een blues met optionele solopartijen. Na de terugkeer van de soulbeat eindigt het stuk met een opvallende herbevestiging van het oorspronkelijke thema. On a Roll kan worden uitgevoerd als een effectief openingsstuk of als een upbeat ritmestuk tijdens een concert of wedstrijd. On a Roll is geschreven in opdracht van het Zürcher Blasmusikverband voor het Zürcher Kantonalmusikfest van 2024 in Urdorf/Schlieren, Zwitserland.

Crazy Twenties vindt plaats in de jaren twintig van de 20e eeuw, een decennium dat bekendstaat als de Roaring Twenties. Het werk neemt ons mee naar een uitzonderlijke periode in sociaal, cultureel en artistiek opzicht, een tijdperk waarin een nieuwe generatie droomde van een nieuwe wereld. Het werk begint met een opgewekte, levendige passage, gevolgd door een tussenspel vol nostalgie. Een gracieus langzaam deel verklankt de Parijse wijk Montparnasse. Het volgende deel, geschreven als een instabiele blues, lijkt personages te beschrijven die in een Parijs café aan hun bloody mary’s zitten te nippen. Het werk wordt afgesloten met een fraaie fuga waarin het hoofdmotief als thema dient.

…alles begint met een intocht, een binnenkomst.
‘Pak het publiek’ met Entry! Een korte openingsfanfare, zowel statig en flitsend, waarmee je de toon zet voor het concert. 
Een aanrader!

In dit vijfdelige werk verkent Bert Appermont de mogelijkheden die driekorigheid binnen de brassband te bieden heeft. Hij gebruikte hiervoor het Canzon à 12 in echo van Giovanni Gabrieli, dat hij in 2018 al gebruikte voor een gelijknamig dubbelkorig tromboneoctet. Er valt in deze fantasie veel te genieten, met een scala aan motieven, melodische cellen en akkoorden plus contrapuntische technieken zoals de canon en imitaties. Een sfeervol en veelzijdig stuk muziek dat zorgt voor afwisseling in klank én podiumopstelling!

During their childhood, some people have the tradition to put their toys, drawings and wishes for the future into a timebox that they bury somewhere to dig up when they are adults. This has inspired Gauthier Dupertuis for the title of this work: Postcards from tomorrow. What wishes would we put in those boxes for the future; what kind of postcards would we send to our grandchildren?

To compose this work, Gauthier Dupertuis was also inspired by three pictures that have some symbolic meaning linked to the question above and that give the names to the three movements that make up this piece.

The first movement, Abandoned Blockhouses, refers to war and other horrors in the history of humanity, while Pagoda at the Lake, the second movement, was inspired by the pagoda, a religious building whose function is to house the relics of holy people in Asian worship. The third and last movement, Building Bridges, is a call for hope.

In July 2021, Postcards from Tomorrow was awarded the first prize at the “La Bacchetta d’Oro” international composition contest in Italy.