Let the mystic Wild West entrance you. (Wagons ho ....!!) De sfeer van het Wilde Westen wordt door de jonge componist Andreas Ludwig Schulte op een uiterst treffende en beeldende wijze geschetst. Een karavaan van goud- en gelukzoekers stort zich in het grote avontuur en begint de grote reis naar het westen.

Het eerste gedeelte beschrijft de eerste dagen van opgewektheid en optimisme in een vlotte mars. Bij het kampvuur komen de pioniers tot rust en worden gevoelens van romantiek, heimwee (verleden) en hoop (toekomst) muzikaal weergegeven. Een weemoedige melodie verwoordt die gevoelens op een zeer kenmerkende wijze.

De ontspanning vindt plaats in het derde deel waarin een rodeofeest muzikaal wordt verklankt. Met een flashback van het begin wordt de tocht voltooid en de compositie waardig afgesloten.

De componist, zelf Amsterdammer van geboorte, heeft in dit werkzijn herinneringen aan de toen ook al bruisende stad muzikaal verwerkt in een combinatie met het heden. De geluiden van de stad zoals Goorhuis die in de 50-er jaren hoorde zijn al dan niet abstract weergegeven in Amsterdam.

Amsterdambestaat uit drie in elkaar overgaande delen.

Het eerste deel (Allegro Moderato) beschrijft de grote drukte in de Nederlandse hoofdstad die altijd leeft, beweegt, zindert en schijnbaar nooit 'slaapt'. De voortdurende zestiende beweging in de diverse instrumenten benadrukken die immer aanwezige drukte in de stad die in de volksmond bekend staat als 'Mokum'. Zelfs de klanken van een Amsterdams draaiorgel zijn goed hoorbaar in dit eerste gedeelte. De karavaan vuilnisauto's die elke ochtend om 5 uur door de straat van de nog jonge Rob Goorhuis reed is een hoorbare herinnering aan vervlogen tijden.

Het tweede deel brengt ons in het Vondelpark aan de rand van hetcentrum. Het thema wordt voorgesteld door de bugel en voert via variaties op dit thema in diverse andere instrumenten naar een drukker gedeelte van het stadspark om vervolgens weer kort terug te keren naar de oase van rust. Het tempo en de begeleidende beweging zijn bepalend voor het bijzondere karakter van dit middendeel.

Het derde deel zet ons weer met beide benen in het bruisende hart van de stad. De euphonium introduceert het grillige thema, metkarakteristieke toonladderfiguren en kwartsprongen, dat in de verschillende stemmen canonisch wordt verwerkt.

Abaddon werd gecomponeerd in opdracht van de Noord-Limburgse Brassband (NLBB) uit België. Abaddon is de demon die over het dodenrijk heerst. In het Nieuwe Testament de Openbaring van Johannes (9:11) wordt hij de engel des afgrondsgenoemd.

Het werk Abaddon doet zijn naam eer aan. Het vormt op technisch en fysiek vlak een enorme uitdaging voor elke band in de kampioensdivisie. De compositie heeft een traditionele vormstructuur (snel langzaam snel) en bestaat volledig uitomspelingen van de letters IVAN, naar Ivan Meylemans, de dirigent die sinds 2001 grote successen met de NLBB behaalde en die ook hier essentieel is om de demon in Abaddon te temmen.

Where Angels Fly is geschreven in opdracht van de VLAMO (Vlaamse amateurmuziekorganisatie). Kevin Houben schreef dit werk voor de Europese Brassband Kampioenschappen 2017 in het Belgische Oostende. Het is een zeer technisch, krachtig en virtuoos werk met een uiterst fragiele en zachte inleiding waarin het hoofdmotief ontleend aan La Prière uit Le Retour au Pays van Paul Gilson (1865-1942) wordt ontplooid. Het bevat tevens Houbens eigen muzikale handtekening: HBE(N). Where Angels Fly is een uitdagend, indrukwekkend en virtuoos wedstrijdwerk.

Verplichtwerk Kampioensdivisie Nederlandse Brassband Kampioenschappen 2024 
Regulier bestelbaar vanaf 10 december 2024

Jan Van der Roost is voor zijn nieuwe werk The Lost Circle geïnspireerd door het beroemde prehistorische monument Stonehenge bij de Britse stad Salisbury. Al lange tijd is bekend dat de middelste cirkel van blauw hardsteen (Waun Mawn) niet uit de regio komt maar van honderden kilometers verderop. Het verhaal over de stam die de gigantische stenen over de Preseli Hills zou hebben vervoerd naar Stonehenge vormt de basis voor The Lost Circle.

Van der Roost maakt gebruik van enkele thema's en motieven uit zijn eerdere werk Stonehenge (1992). Door de noten grafisch als een cirkel voor te stellen, zijn beide werken ook muzikaal-thematisch met elkaar verbonden.

'A Road Less Travelled' was verplichte werk is voor de bands in de Championship Section op het EBBC in Palanga in Litouwen.

Hoewel er geen specifiek thema is, haalt de titel en waardering van de componist inspiratie uit de laatste regels van het narratieve gedicht 'The Road Not Taken', geschreven door de Amerikaanse dichter Robert Frost (1874-1963) in 1915. "Two roads diverged in a wood, and I, I took the one less traveled by, And that has made all the difference."

Het stuk bestaat uit drie delen: deel 1 Moto Perpetuo, deel 2 Nocturne (waarin de solisten uitblinken in uitgebreide solo's en ensembles), en deel 3 Scherzo Finale. 

Bij zijn verklaring over het werk in 2020 benadrukte de componist eenvoudig: "Ik heb geprobeerd de focus te leggen op de 'traditionele' waarden van de brassband, zowel in het schrijven als in de instrumentatie."

De Griekse dichter Homeros vermeldde in zijn werk ‘Ilias’ (ongeveer 800 jaar v. Chr.) de stad Troje, die in het huidige Klein-Azië ligt, alsook de Trojaanse Oorlog. Vandaag kennen we het begrip ‘trojans’ ook als de schadelijke computerprogramma’s die in iemands computer kunnen binnengebracht worden. Deze term is afgeleid van het mythische paard van Troje dat door de sluwheid van Odysseus het keerpunt in de Griekse strijd tegen de Trojanen teweegbracht. Laat ons teruggaan naar het begin van het verhaal:
Paris, zoon van de Koning van Troje, wordt door Zeus gevraagd om de schoonheid van de drie godinnen Aphrodite, Pallas Athene en Hera te beoordelen. Aphrodite, de godin van de liefde, vleit Paris door hem de mooiste vrouw ter wereld te beloven. Kort daarna, tijdens een reis naar Griekenland, ontmoet Paris de mooie Helena die op slag verliefd op hem wordt. Omdat Helena getrouwd is met de Spartaanse koning Menelaos laat ze zich gewillig ontvoeren door Paris. Om Helena terug te krijgen mobiliseren de Grieken een gigantisch leger en trekken zo ten strijde tegen Troje. De stad wordt tien jaar lang belegerd. Omdat er geen vooruitgang meer is in de strijd en de stad maar niet ingenomen geraakt komt de sluwe Odysseus op het idee om een groot houten paard te bouwen met krijgers hierin verstopt. Het paard wordt tot bij de bij de poorten van de stad geplaatst. De Trojanen denken – ondanks enkele duidelijke waarschuwingen – dat de Grieken de strijd opgeven en brengen het paard de stad in om het aan de godin Athena te wijden. ‘s Nachts gebeurt het dan; de Griekse soldaten klimmen uit het paard en openen de poort voor het Griekse leger. De troepen bestormen de stad en steken die in brand. De koninklijke familie en alle Trojaanse soldaten worden gedood; alleen Aeneas, de zoon van Aphrodite, die na jaren van omzwervingen de stamvader van de Romeinen wordt, kan ontsnappen. Er zijn verschillende versies van het lot van de mooie Helena. Ze zou met Menelaus naar Sparta zijn teruggekeerd en daar tot het einde van haar leven hebben geregeerd. Of misschien toch niet...

De titel van dit stuk weerspiegelt het opgewekte, stuwende karakter. Het begint met een soulgroove, met een opvallend thema dat spelers en luisteraars uitnodigt tot dansen. Het langzamere middendeel bevat een blues met optionele solopartijen. Na de terugkeer van de soulbeat eindigt het stuk met een opvallende herbevestiging van het oorspronkelijke thema. On a Roll kan worden uitgevoerd als een effectief openingsstuk of als een upbeat ritmestuk tijdens een concert of wedstrijd. On a Roll is geschreven in opdracht van het Zürcher Blasmusikverband voor het Zürcher Kantonalmusikfest van 2024 in Urdorf/Schlieren, Zwitserland.

Crazy Twenties vindt plaats in de jaren twintig van de 20e eeuw, een decennium dat bekendstaat als de Roaring Twenties. Het werk neemt ons mee naar een uitzonderlijke periode in sociaal, cultureel en artistiek opzicht, een tijdperk waarin een nieuwe generatie droomde van een nieuwe wereld. Het werk begint met een opgewekte, levendige passage, gevolgd door een tussenspel vol nostalgie. Een gracieus langzaam deel verklankt de Parijse wijk Montparnasse. Het volgende deel, geschreven als een instabiele blues, lijkt personages te beschrijven die in een Parijs café aan hun bloody mary’s zitten te nippen. Het werk wordt afgesloten met een fraaie fuga waarin het hoofdmotief als thema dient.

In dit vijfdelige werk verkent Bert Appermont de mogelijkheden die driekorigheid binnen de brassband te bieden heeft. Hij gebruikte hiervoor het Canzon à 12 in echo van Giovanni Gabrieli, dat hij in 2018 al gebruikte voor een gelijknamig dubbelkorig tromboneoctet. Er valt in deze fantasie veel te genieten, met een scala aan motieven, melodische cellen en akkoorden plus contrapuntische technieken zoals de canon en imitaties. Een sfeervol en veelzijdig stuk muziek dat zorgt voor afwisseling in klank én podiumopstelling!