Guardian Angels verklankt de legende van dominee Louis Henri Antoine Bähler en in combinatie met het gebruik van Psalm 34. De Noordwest-Veluwe en in het bijzonder Oldebroek (Nederland) kent een rijke religieuze traditie. Dit is te zien aan de monumentale kerkgebouwen. Ze vertellen het verhaal van een roerige geschiedenis. Dominee Bähler heeft daarin een bijzondere rol gespeeld. Geïnspireerd door zijn komst als predikant in 1870 in het naburige Oosterwolde, zijn twee grote kerkgemeenschappen met kenmerkende kerkgebouwen ontstaan, maar is er ook grote maatschappelijke onrust geweest. Met deze compositie wordt stilgestaan bij deze markante persoonlijkheid en in het bijzonder bij de geschiedenis van de Engelenwacht.

Hypercube is een muzikale vertelling die deels is geïnspireerd op de architectuur van de Grande Arche de la Défense in Parijs, waarvan de vorm wel is vergeleken met een hyperkubus.

Dit semiprogrammatische werk over het middeleeuwse Groot-Brittannië – waarvan Albion de oudst bekende naam is – werd oorspronkelijk gecomponeerd voor brassband, maar vanwege het grote succes heeft Van der Roost twintig jaar na de uitgave voor brassband er nu ook een fraaie fanfare-instrumentatie van gemaakt. Koning Arthur, zijn ridders, het heftige strijdgewoel van weleer... al deze elementen komen voorbij, maar ook de lyriek wordt niet vergeten. Koning Arthur bracht per slot van rekening ook vrede en stabiliteit. Al met al heeft Albion bijzonder veel muzikale afwisseling te bieden, waarmee het een verrijking is voor het fanfarerepertoire.

Knocking at Heaven's Gate brengt ons door middel van muziek heel even in contact met de hemel. Met mooie solo’s voor eufonium en bugel, een glansrol voor de trompetten en trombones, maar ook een feest om te spelen voor het hele orkest! Etherische klanken, expressieve melodieën, machtige tutti’s en stralende akkoorden: er valt heel veel te genieten voor iedereen, niet in de laatste plaats voor het publiek.

Not Before Time is één stuk van een paar waarvoor de Koninklijke Fanfare Kempenbloei Achel (dirigent Ivan Meylemans) opdracht gaf als onderdeel van hun programma voor het Wereld Muziek Concours (WMC) te Kerkrade in 2022. Het orkest werd de glorieuze winnaar van de Concertdivisie Fanfare. Het stuk is verwant aan Philip Sparkes Music of the Spheres (dat before time, oftewel voor het ontstaan van tijd, opent als t=0) en begint met chaotische toonladders en dichte clusterakkoorden die herinneren aan dat eerdere werk. Na een ritmische, multimetrische passage beginnen de saxofoons een ‘diabolische’ melodie in 7/8 maat te spelen, die door het volledige orkest wordt overgenomen. De textuur vervliegt plotseling om een reeks aanzwellende bugelclusters te introduceren onder een snel saxofoonostinato. Onderbrekingen door de lagere koperblazers zwellen aan tot nieuw materiaal dat leidt tot een koraal in mineur met bloemrijke saxofoonfiguraties. De openingspassages worden opnieuw geïntroduceerd tot het koraal weer wordt gespeeld, nu door het volledige orkest. Het mondt uit in een triomfantelijke slotfrase. Dit stuk kan worden geprogrammeerd om meteen voor het partnerstuk Elegy: Echoes of Lives Past (AMP 506-020) te worden gespeeld, dat het koraalmateriaal ermee deelt.

Elegy: Echoes of Lives Past is één stuk van een paar waarvoor de Koninklijke Fanfare Kempenbloei Achel (dirigent Ivan Meylemans) opdracht gaf als onderdeel van hun programma voor het Wereld Muziek Concours (WMC) te Kerkrade in 2022. Het orkest werd de glorieuze winnaar van de Concertdivisie Fanfare. Het stuk opent met een somber koraal voor saxofoonkwintet (naar keuze backstage gespeeld) dat wordt afgewisseld met expressieve bugel- en baritonsolo’s. Een kort intermezzo van de koperblazers leidt tot een tweede, optimistischer koraal voor de volledige saxofoonsectie, begeleid door arpeggio’s. Dit wordt door het koper onder florissante saxofoonfiguraties opgepakt, tot het tot een dramatische climax komt die abrupt wordt onderbroken door een stemmingswisseling die herinnert aan de openingssolo’s van de bugel en bariton. Er zijn twee mogelijke eindes, afhankelijk van het gegeven of het openingskwintet op het podium of backstage wordt gespeeld. Dit stuk kan worden geprogrammeerd om meteen na het partnerstuk Not Before Time (AMP 505-020) te worden gespeeld, dat het koraalmateriaal ermee deelt.

In deze compositie voelde de componist de verleiding om kleine motieven, ritmes of korte ideeën uit eerdere stukken in dit nieuwe stuk te verwerken. De kunst is om deze verleidingen weliswaar in een nieuw werk te laten vloeien, maar toch – of juist uit deze verleidingen – om iets nieuws en zelfstandigs te creëren.

De compositie is geïnspireerd op het Romeinse verleden van de stad Utrecht én een belangrijke episode uit haar muzikale geschiedenis. Allereerst is daar de titel van het werk die verwijst naar het Romeinse fort aan de rivier de Rijn, destijds de noordgrens van het Imperium Romanum. Trajectum staat voor de plek waar een rivier gemakkelijk kon worden overgestoken. Trajectum veranderde in de loop der eeuwen in Trecht en later in Utrecht.

Chasing Light is eendelige compositie in 3 bewegingen. Het werk opent met een langzame inleiding, donker van sfeer, waarin de belangrijkste thematische ingrediënten geëxposeerd worden. Hierop volgt een snel deel, de jacht naar het licht, waarin eerder gehoord thematisch materiaal verwerkt wordt. Karakteristiek voor dit middendeel is de stuwende motorische beweging die bovengenoemde jacht verzinnebeeldt. Een uitgebreide Euphonium solo slaat de brug naar het slotdeel. Hierin overheersen etherische klanken. Harp en Mallets domineren het klankbeeld en staan symbool voor het licht dat uiteindelijk is bereikt.

De titel Chasing Light kan als een metafoor gezien worden voor het streven naar een oplossing van grote problemen waarvoor de wereld zich vandaag de dag gesteld ziet, zoals o.a. de Corona pandemie en het klimaatprobleem.

Chasing Light werd gecomponeerd in opdracht van Stadsfanfaren Izegem, olv Hans Demeurisse ten behoeve van het Wereld Muziek Concours 2022 te Kerkrade.

De letters uit de titel staan voor vier begrippen binnen een orkest: de C voor consensus, de O voor onafhankelijkheid, de D voor doorzettingsvermogen en de N voor nieuw (vernieuwing). Verder is ‘codon’ een begrip uit de moleculairegenetica (de studie van het leven): een groep van drie nucleotiden. In dit werk symboliseert ‘codon’ de drievoudige interactie tussen dirigent, muzikanten en bestuur. De drie hoofdthema’s in Codon zijn gebaseerd op het tertsinterval,tritonale samenklanken en tertsrelaties. Het werk bestaat uit drie delen, die symbool staan voor de fasen die een mens, maar ook een muziekvereniging, ondergaat: de geboorte, de groei in het leven en de overgang naarde eeuwigheid.

In The Lost Labyrinth beschrijft Kevin Houben de aanhoudende zoektocht naar een Oud-Egyptische dodentempel. De verwijzing naar Gregorio Allegri's aangrijpende psalm Miserere staat voor het speurwerk van de onderzoekers en vormt indit werk het leidmotief in een aantal moderne variaties. Zo worden verleden en heden met elkaar verbonden.