In Concerto d’Amore worden drie verschillende stijlen gecombineerd: barok, pop en jazz. De maestoso introductie van de compositie klinkt als een barokouverture. Dan volgt een energiek gedeelte in popstijl, dat uitmondt in een adagio. Een motief daaruit is daarna te horen in een swingende passage, waarna het werk besluit met de terugkeer van het adagio in een nieuw jasje.

Carl Wittrock heeft voor het 100 jarig jubileum van fanfare Euterpe uit Halle in 2012 ‘Lady Tullamore’ geschreven. De compositie heeft een speciale betekenis voor Euterpe, maar is nog niet uitgegeven voor het grote publiek. Daar komt nu verandering in!
Lady Tullamore is het verplichte werk voor het Gouden Spiker Festival 2020 4e divisie Fanfare.

In The Essence of Youth geeft de componist zijn visie op de kindertijd en de jeugd. Zijn eigen dochter vormde hierbij een belangrijke inspiratiebron.

Bellum et Pax is een compositie die twee oeroude begrippen verklankt: ‘oorlog’ en ‘vrede’. Qua structuur is het werk op te vatten als een eendelig muziekstuk met vier in elkaar overlopende onderdelen. Het geheel begint met mysterieus en dreigend slagwerk om via een kort recitatief van de sopraansaxofoon uit te monden in een klaagzang, vertolkt door de bugel.

Earthquake is een indrukwekkende en contrastrijke programmatische compositie over de impact van een zware aardbeving. De muziek is net zo imposant als het natuurgeweld zelf - en net zo aangrijpend als de ervaring van de mensen die het meemaken. Earthquake was het verplichte werk voor de hoogste divisie van de Nederlandse Brassbandkampioenschappen 2005.

Opzwepende, uitdagende en inspirerende Ierse volksmuziek in een continentaal jasje! Dat is Lord Tullamore, een rijk gevarieerde driedelige compositie waarmee Carl Wittrock zijn visie op de Ierse volksmuziek geeft. De compositie bevat zowel briljante, technische passages als ook lyrische momenten van rust. Lord Tullamore: aanstekelijke dansmuziek met een vleugje romantiek…

Dit semiprogrammatische werk over het middeleeuwse Groot-Brittannië – waarvan Albion de oudst bekende naam is – werd oorspronkelijk gecomponeerd voor brassband, maar vanwege het grote succes heeft Van der Roost twintig jaar na de uitgave voor brassband er nu ook een fraaie fanfare-instrumentatie van gemaakt. Koning Arthur, zijn ridders, het heftige strijdgewoel van weleer... al deze elementen komen voorbij, maar ook de lyriek wordt niet vergeten. Koning Arthur bracht per slot van rekening ook vrede en stabiliteit. Al met al heeft Albion bijzonder veel muzikale afwisseling te bieden, waarmee het een verrijking is voor het fanfarerepertoire.

The Saga of Haakon the Good werd geschreven in opdracht van Frei Hornmusikk uit Noorwegen, ter gelegenheid van het samengaan van de twee Kommuner (gemeenten) Frei en Kristiansund op 1 januari 2008. Deze brassband gebruikte het werk bij het Noorse Nationale Brassbandkampioenschap in februari. De compositie is gebaseerd op belangrijke gebeurtenissen in het leven van Haakon de Goede (ca. 920-961), die koning Haakon 1 van Noorwegen werd - THE FUTURE KING.

Carl Wittrock liet zich inspireren door de grote ijsvlakte om en nabij de Zuidpool.Schilderachtige en majestueuze klanken geven deze compositie een fascinerend beeld van dit '6e'werelddeel.

Antarctica is een vrije,muzikale impressievan de spectaculaire gezichten van op de Zuidpool. Melodieën zijn aan elkaar verbonden om zo de verschillende aspecten van het landschap over te brengen. Samen met eenvoudige harmonische begeleidingen is dit werk een genotvoor zowel luisteraar als muzikant.

Gewoonlijk wordt filmmuziek bij de in een draaiboek vastgelegde afhandeling geschreven. Dat het ook andersom kan, bewijst Jacob de Haan met La Storia. Zonder te weten welke geschiedenis erachter schuilgaat, levert de componistrond zeven minuten meeslepende muziek. Voor één keer mag u zonder gebonden te zijn aan het commentaar van een componist een eigen verhaal bij de muziek denken. Jacob de Haan heeft La Storia opgedragen aan een van de beroemdsteschrijvers van filmmuziek, de Italiaan Ennio Morricone.

Between the Two Rivers werd gecomponeerd in opdracht van de Fanfare Prins Hendrik uit Aalst. De titel verwijst naar het feit dat Aalst tussen twee zijrivieren van de Dommel ligt. Aalst is een streng gelovige gemeente, dus was heteen voor de hand liggende keuze van Philip Sparke om het beroemde lutherse koraal Een vaste burcht te gebruiken als thema voor een viertal variaties. Variation I is een moto perpetuo, Variation II is langzamer en marsachtig van karakter,VariationIII is een sinister langzaam deel en Variation IV heeft tot slot de vorm van een fuga. Between the Two Rivers zal beslist een belangrijk concertwerk worden in het repertoire van blaasorkesten. Het werk is verplichtgesteld op het Wereld Muziek Concours 2005 te Kerkrade.

Verschillende theorieën gaan ervan uit dat de oorsprong van de Azteken in Siberië en Mongolië ligt. De vermeende voorouders kwamen over de Beringstraat en trokken via het huidige Noord-Amerika naar het zuiden, op zoek naar een nieuw thuis.Naar verluidt droeg de zonnegod Huitzilopochtli hun op hun nieuwe stad daar te stichten waar een adelaar op een cactus zou zitten met een slang in zijn bek. Na lange omzwervingen bereikten ze de Vallei van Mexico (de naam Mexico komt van metztlixcictlico: plaats in het midden - of de navel - van de maan). In het midden van deze vallei lag een zoutmeer, Texcoco genaamd, met een rotseiland erin. Op een van de rotsen zat een adelaar op een cactusmet een slang in zijn bek. Voor de Azteken was dit het teken dat ze hier hun hoofdstad moesten bouwen, met de naam Tenochtitlan: plaats waar de cactus op een steen groeit. Tegenwoordig ligt hier Mexico-Stad. Met dit gegeven als inspiratiebron componeerde Kevin Houben - in opdracht van de Koninklijke Fanfare-Brassband De Kempengalm uit Vlimmeren (België) - Lake of the Moon. De compositie bevat flarden oosterse muziek en Zuid-Amerikaanse ritmes; hier en daar lijken Russische kozakken de orde te verstoren. De tocht van noord naar zuid is niet zonder gevaren; er gaat enige dreiging van de muziek uit. In het Adagio divoto neemt de componist ons mee naar het Texcocomeer, dat door de Azteken het meer van de maan werd genoemd. In het laatste deel weerklinkt de vreugde die de Azteken voelden toen hun zwerftocht eindelijk ten einde was - de ontwikkeling van een nieuwe beschaving kon beginnen.