Hypercube is een muzikale vertelling die deels is geïnspireerd op de architectuur van de Grande Arche de la Défense in Parijs, waarvan de vorm wel is vergeleken met een hyperkubus.

Dit semiprogrammatische werk over het middeleeuwse Groot-Brittannië – waarvan Albion de oudst bekende naam is – werd oorspronkelijk gecomponeerd voor brassband, maar vanwege het grote succes heeft Van der Roost twintig jaar na de uitgave voor brassband er nu ook een fraaie fanfare-instrumentatie van gemaakt. Koning Arthur, zijn ridders, het heftige strijdgewoel van weleer... al deze elementen komen voorbij, maar ook de lyriek wordt niet vergeten. Koning Arthur bracht per slot van rekening ook vrede en stabiliteit. Al met al heeft Albion bijzonder veel muzikale afwisseling te bieden, waarmee het een verrijking is voor het fanfarerepertoire.

De Sint-Elisabeths vloed is in 2021 precies 600 jaar geleden. Een ingrijpende gebeurtenis waarbij het landschap van de graafschappen Zeeland en Holland onomkeerbaar is veranderd. De dijken braken door, het water liep de dorpen binnen en de bewoners verlieten hun huizen. Enkele duizenden mensen zouden hierbij zijn omgekomen.

Het beeld van ondergelopen dorpen en de tragiek die dat met zich meebrengt is goed voor te stellen. Deze dramatische kant is duidelijk hoorbaar in dit werk, maar zeker ook de mooie kant van dit tragische verhaal verdient de aandacht. Het is immers de natuur die de overhand heeft genomen.

Een tastbaar gevolg van de ramp is het ontstaan van het prachtige gebied dat nu de Biesbosch heet. In de doorgecomponeerde delen "River", "Numb" en "Life" horen we in abstracte vorm de verklanking van de associaties bij deze gebeurtenis. De titel 1421 is de basis van het muzikale materiaal en is door de gehele compositie te horen.

Knocking at Heaven's Gate brengt ons door middel van muziek heel even in contact met de hemel. Met mooie solo’s voor eufonium en bugel, een glansrol voor de trompetten en trombones, maar ook een feest om te spelen voor het hele orkest! Etherische klanken, expressieve melodieën, machtige tutti’s en stralende akkoorden: er valt heel veel te genieten voor iedereen, niet in de laatste plaats voor het publiek.

Fanfare for an Occasion werd gecomponeerd als inzending voor de 'International Brass Band Composer Competition 2020' georganiseerd door Andrew Wainwright. De juryleden waren James Curnow, Dr. Liz Lane en Paul Hindmarsh. Er waren ongeveer 92 inzendingen en 'Fanfare for an Occasion' werd bekroond met de 2e plaats. Het is sindsdien gereviseerd en georchestreerd voor harmonieorkest en fanfareorkest.

Een stad wordt gesticht – waarbij het hart begint te kloppen. Bedrieglijk is het feit dat de stad enkel zou bestaan uit gebouwen en infrastructuur terwijl een stad in essentie is: de mensen die er gewoond hebben en degenen die er nu leven. De vibe van de stad tot leven gebracht door zijn hartslag verandert mettertijd. Wie heeft er nog geen time-lapse foto’s gezien met strepen licht van voorbij snellende auto’s op weg naar het werk, terwijl anderen staan wachten aan een verkeerslicht, en ogenschijnlijk bewegen na een druk op een knop. Deze lichtstrepen zijn als het ware levensaderen, aangedreven door een sterk hart. Leonardo da Vinci beschreef rivieren als de imaginaire bloedbanen van Moeder Aarde. In elke stad zijn het echter niet de rivieren maar de beweging en de activiteiten van de mensen die er wonen die de ware kern vormen. Het hart klopt zeker niet altijd gestadig maar het ritme van de stad wordt beïnvloed door vreugde, angst en vele andere zaken. Elke stad heeft zo zijn eigen puls. Dit geldt ook voor de universiteitsstad Marburg waar momenteel mensen van meer dan 100 nationaliteiten samen wonen in een kosmopolitische en verdraagzame gemeenschap. Deze compositie beschrijft de stad vanaf zijn stichting in 1222 en later de verwezenlijkingen van de Heilige Elisabeth, helemaal tot de dag van vandaag.

Not Before Time is één stuk van een paar waarvoor de Koninklijke Fanfare Kempenbloei Achel (dirigent Ivan Meylemans) opdracht gaf als onderdeel van hun programma voor het Wereld Muziek Concours (WMC) te Kerkrade in 2022. Het orkest werd de glorieuze winnaar van de Concertdivisie Fanfare. Het stuk is verwant aan Philip Sparkes Music of the Spheres (dat before time, oftewel voor het ontstaan van tijd, opent als t=0) en begint met chaotische toonladders en dichte clusterakkoorden die herinneren aan dat eerdere werk. Na een ritmische, multimetrische passage beginnen de saxofoons een ‘diabolische’ melodie in 7/8 maat te spelen, die door het volledige orkest wordt overgenomen. De textuur vervliegt plotseling om een reeks aanzwellende bugelclusters te introduceren onder een snel saxofoonostinato. Onderbrekingen door de lagere koperblazers zwellen aan tot nieuw materiaal dat leidt tot een koraal in mineur met bloemrijke saxofoonfiguraties. De openingspassages worden opnieuw geïntroduceerd tot het koraal weer wordt gespeeld, nu door het volledige orkest. Het mondt uit in een triomfantelijke slotfrase. Dit stuk kan worden geprogrammeerd om meteen voor het partnerstuk Elegy: Echoes of Lives Past (AMP 506-020) te worden gespeeld, dat het koraalmateriaal ermee deelt.

Elegy: Echoes of Lives Past is één stuk van een paar waarvoor de Koninklijke Fanfare Kempenbloei Achel (dirigent Ivan Meylemans) opdracht gaf als onderdeel van hun programma voor het Wereld Muziek Concours (WMC) te Kerkrade in 2022. Het orkest werd de glorieuze winnaar van de Concertdivisie Fanfare. Het stuk opent met een somber koraal voor saxofoonkwintet (naar keuze backstage gespeeld) dat wordt afgewisseld met expressieve bugel- en baritonsolo’s. Een kort intermezzo van de koperblazers leidt tot een tweede, optimistischer koraal voor de volledige saxofoonsectie, begeleid door arpeggio’s. Dit wordt door het koper onder florissante saxofoonfiguraties opgepakt, tot het tot een dramatische climax komt die abrupt wordt onderbroken door een stemmingswisseling die herinnert aan de openingssolo’s van de bugel en bariton. Er zijn twee mogelijke eindes, afhankelijk van het gegeven of het openingskwintet op het podium of backstage wordt gespeeld. Dit stuk kan worden geprogrammeerd om meteen na het partnerstuk Not Before Time (AMP 505-020) te worden gespeeld, dat het koraalmateriaal ermee deelt.

The Saga of Haakon the Good werd geschreven in opdracht van Frei Hornmusikk uit Noorwegen, ter gelegenheid van het samengaan van de twee Kommuner (gemeenten) Frei en Kristiansund op 1 januari 2008. Deze brassband gebruikte het werk bij het Noorse Nationale Brassbandkampioenschap in februari. De compositie is gebaseerd op belangrijke gebeurtenissen in het leven van Haakon de Goede (ca. 920-961), die koning Haakon 1 van Noorwegen werd - THE FUTURE KING.

Sergei Prokofiev werd in de Oekraïne geboren. Als twaalfjarig wonderkind componeerde hij al een opera. Het muzieksprookje Peter en de wolf uit 1936 is bij het grote luisterpubliek misschien wel het meest bekende werk van Sergei Prokofiev. 

Het werk werd geschreven om kinderen vertrouwd te maken met de klanken van de muziekinstrumenten. Prokofiev schreef het in opdracht voor een jeugdtheater.

Het verhaal: Peter woont met zijn opa aan de rand van het bos. Van zijn opa mag Peter niet buiten het hek spelen. Er zijn gevaarlijke dieren in het bos. Maar Peter is eigenwijs en helemaal niet bang. Op een mooie dag speelt hij, ondanks opa’s waarschuwingen, met zijn dierenvriendjes buiten het tuinhek.  Dan verschijnt er een grote wolf die achter ze aankomt. Peter vangt de wolf en zorgt ervoor dat hij niet wordt doodgeschoten door de jagers, maar naar de dierentuin gaat…

Sergei Prokofiev werd in de Oekraïne geboren. Als twaalfjarig wonderkind componeerde hij al een opera. Het muzieksprookje Peter en de wolf uit 1936 is bij het grote luisterpubliek misschien wel het meest bekende werk van Sergei Prokofiev. 

Het werk werd geschreven om kinderen vertrouwd te maken met de klanken van de muziekinstrumenten. Prokofiev schreef het in opdracht voor een jeugdtheater.

Het verhaal: Peter woont met zijn opa aan de rand van het bos. Van zijn opa mag Peter niet buiten het hek spelen. Er zijn gevaarlijke dieren in het bos. Maar Peter is eigenwijs en helemaal niet bang. Op een mooie dag speelt hij, ondanks opa’s waarschuwingen, met zijn dierenvriendjes buiten het tuinhek.  Dan verschijnt er een grote wolf die achter ze aankomt. Peter vangt de wolf en zorgt ervoor dat hij niet wordt doodgeschoten door de jagers, maar naar de dierentuin gaat…

Concordia was de Romeinse godin van de eendracht. Om de eensgezindheid van hun muzikanten uit te drukken kozen veel muziekverenigingen, waaronder de opdrachtgever van deze compositie, in de loop der tijd voor deze naam. De letterlijke vertaling van Color Concordia is kleurharmonie. De componist maakt in dit werk qua instrumentatie dan ook dankbaar gebruik van de vele kleurschakeringen die het fanfareorkest te bieden heeft. Het thematische materiaal baseerde hij op de vier notennamen in Concordia: C, C, D en A. Met het klinkende resultaat kan elk orkest voor de dag kan komen.