Welke zijn de ware kwaliteiten in een mens? Uiterlijke vertoon of innerlijke schoonheid? Of iets tussen de twee in?
Deze vraag stelt eenieder zich van tijd tot tijd. En het antwoord is zowel een persoonlijk als een heel subjectief vraagstuk. Het is tevens het thema achter deze compositie. De soldaat-dichter Cyrano de Bergerac is gekend voor zijn grote neus en zijn groot intellect. De 17e-eeuwse schrijver koestert gevoelens voor de beeldschone Roxanne maar hij is er van overtuigd dat dit niet wederzijds is. Roxanne wordt verliefd op de cadet Christian de Neuvillette, een man met ‘de looks’ maar verder zonder inhoud. Cyrano de Bergerac schrijft liefdesgedichten in naam van Christian om Roxanne’s hart te winnen. En dan is er ook nog Graaf Guiche die getrouwd is maar van Roxanne zijn minnares wil maken. Christian en Roxanne trouwen uiteindelijk en de furieuze Graaf Guiche zendt Christian en Cyrano, die samen dienen in het regiment van de Kapitein van Gascogne, naar het front en zendt hen enkele maanden later op een zelfmoordmissie. Niet lang voor de veldslag biechtte Roxanne aan haar echtgenoot op dat ze niet langer van hem houdt voor zijn schoonheid, noch voor zijn innerlijke waarden. Christian is ontzet en smeekt Cyrano om Roxanne de waarheid te vertellen, maar lukt hier niet in. Christian de Neuvillette sterft in een gevecht en Cyrano de Bergerac verzwijgt de ware afkomst van de brieven. Pas veel later komt de waarheid aan het licht; getekend door de oorlog bezoekt Cyrano Roxanne in het klooster waar ze leefde sinds de dood van Christian en bekent zijn liefde voor haar. Hij sterft uiteindelijk in de armen van Roxanne.

Na de successen van "Last Call," "Funk Attack," en "Funky Brass," presenteert Schwarz opnieuw een gedurfde mix van pop en funk, waarbij de grenzen van de orkestwereld worden verlegd. „Let's Celebrate" vangt de essentie van moderne orkestmuziek en combineert traditionele instrumentatie met eigentijdse klanken. Onderdompel uzelf in een meeslepende viering van muziek en ontdek het nieuwste meesterwerk van Schwarz dat zeker zowel uw orkest als uw publiek zal boeien!

Keizerin Elisabeth van Oostenrijk, ook bekend als Sisi, leidde een fascinerend leven, gekenmerkt door externe beperkingen en interne strijd. Geboren in 1837 in München, werd ze keizerin door haar huwelijk met keizer Frans Jozef I. Ondanks de hoogte- en dieptepunten in haar huwelijk kreeg ze vier kinderen. Sisi's buitengewone schoonheid en haar kenmerkende kledingstijl waren even bekend als haar verlangen naar vrijheid, dat haar leidde naar talrijke reizen door Europa, met een bijzondere band met Hongarije. Haar relaties met de mannen in haar leven, vooral keizer Frans Jozef I. en graaf Gyula Andrássy, zijn van betekenis. De compositie van Otto M. Schwarz verkent Sisi's liefde voor vrijheid en haar liefdes, waarbij de componist korte muzikale motieven uit haar tijd integreert.

De Juvavum Fanfare is gecomponeerd voor het slotconcert van de eerste deeltijdse universitaire opleiding tot dirigent van blaasorkesten aan de gerenommeerde Universiteit Mozarteum Salzburg, die voor het eerst plaatsvond van 2019 tot 2021. Deze feestelijke openingscompositie is opgedragen aan de gewaardeerde cursusleider en dirigent, Martin Fuchsberger, evenals aan alle afgestudeerden die dit programma succesvol hebben afgerond. De naam van de fanfare, "Juvavum", is afgeleid van de oude Romeinse naam voor Salzburg. Deze verbinding met Salzburg is niet alleen duidelijk in de première van het stuk aan de Universiteit Mozarteum Salzburg, maar ook in zijn muzikale diepte. Thematisch put de aanvankelijke fanfare en het daaropvolgende lyrische gedeelte uit de melodie van het regionale volkslied van Salzburg, "Land uns'rer Väter". De majestueuze fanfare weerspiegelt de openingstonen van dit volkslied. Vanaf maat 27 is een directe citaat van het melodische thema te horen. Zowel de fanfaremotieven als de zanglijnen van dit volkslied worden uiteindelijk samengebracht in een opwindend slotgedeelte. De Juvavum Fanfare is ideaal geschikt om concerten plechtig te openen en biedt een boeiende ervaring voor zowel luisteraars als musici, dankzij de passende lengte.

Eastbound, geschreven in opdracht van het Siena Wind Orchestra uit Tokio, kan worden beluisterd als een soort verkenning van een grote stad. Het werk begint met een massieve akkoordenprogressie die overgaat in een compacte, groove-gedreven expositie van een basismotief en verder wordt verkend, maar dan virtuozer, hier en daar zelfs hectisch, waarmee de altijd aanwezige bedrijvigheid van de straten in een megalopolis wordt weerspiegeld. De daaropvolgende langzamere sectie creëert een paradijselijke sfeer. Enkele solisten spelen expressieve melodielijnen voordat de muziek toewerkt naar een korte climax met een bluestintje. Na nog wat serene momenten keert de snelle muziek van het begin terug. De massieve akkoorden van de opening zijn tegen het slot weer te horen, als pilaren van de muzikale brug die het complete werk overspant. Een laatste versnelling mondt daarna uit in een turbulent slot.

Het gedicht "De Opstanding" van Friedrich Gottlieb Klopstock werd door Gustav Mahler getoonzet in het vijfde deel van zijn Tweede Symfonie, ook wel bekend als "De Opstanding". De centrale passage uit Mahlers muzikale bewerking werd opgenomen in "A Tribute to Mahler", een compositie die als eerbetoon aan Mahler werd gecreëerd, 100 jaar na zijn dood. Krachtige klanken van koperblazers en delicate houtblazersmelodieën wisselen op een mahleriaanse wijze af met hoorn- en trompetsignalen vanuit de verte. Het koor wordt daarbij op engelachtige wijze omlijst door de solo-altsaxofoon. „A Tribute to Mahler" beoogt ons, als een voortzetting "na een korte rust", een blik te gunnen in de zalige wereld waar we uiteindelijk allemaal naartoe zullen gaan.

Bleak Forest is a piece for smaller concert bands and offers the musicians above all space to improve their sound and their effect playing. The technical requirements are therefore deliberately kept low. With this piece, the composer won the VLAMO International Composition Contest 2022. Thematically, the work is influenced by the composer's childhood memories. In his hometown there was a dark and mysterious forest, that seemed to the children in the small village to be magical. Without a reasonable explanation, every trip into the woods was exciting and somewhat terrifying. There were tales of dangerous animals, which can be heard at the beginning of the piece, as well as magical beasts. The magic of the forest is depicted musically from bar 70 in the andante section. The snapping of the fingers represents single raindrops. From bar 99 onwards, we hear the trek home, with the occasional moments of trepidation as the children spook each other with their fanciful tales. In the end, though, we arrive safely at home because after all, magical beasts only exist in fairy tales… don’t they? Andreas Ziegelbäck studied music education at the Mozarteum University in Salzburg, and history at the Paris Lodron Universität, Salzburg. In addition to his studies, he trained in ensemble conducting for wind orchestra with conductor and composer Thomas Doss. It was Doss who sparked Ziegelbäck’s interest in composing. In 2021, Andreas Ziegelbäck completed his composition studies with Johannes Maria Staud. In 2020, he took part in a brass band composition masterclass in Bern with Oliver Waespi, followed by a premiere by the Swiss Army Brass Band.

Fantastic Creatures nemen ons mee naar een wereld vol fantasie, mythologie en legenden. Deze fascinerende wezens bezitten eigenschappen die de grenzen van de werkelijkheid overschrijden. In dit werk worden drie van zulke wezens beschreven in al hun pracht en mystiek: De centaur, een samensmelting van paard en mens, belichaamt de gratie en kracht van de natuur. De zeemeermin, half vis, half vrouw, betovert iedereen die haar ontmoet met haar schoonheid en mysterieuze aard. En de feniks, een onsterfelijke vogel, symboliseert eeuwige vernieuwing en hoop.

„Hero", een stuk gecomponeerd in opdracht van het Orchestre d'Harmonie de Digoin, geeft de betekenis van het begrip held in zijn meest omvattende zin weer. De compositie opent met een majestueuze inleiding, waarin het ritmische motief gespeeld door de koperblazers geleidelijk vervaagt, om plaats te maken voor een levendiger Allegro. Een nieuw thema ontvouwt zich door het vaardige gebruik van verschillende tempi, toonsoorten en klankkleuren, en mondt aan het einde van de compositie uit in een groots finale.

„Hommage!" is een feestelijk stuk dat begint met een imposante fanfare in het diepe koperregister en geleidelijk alle instrumenten van het orkest laat stralen. Een subtiele melodie in het houtblazersregister vormt het emotionele middendeel van het werk. Deze eenvoudige hymne, in de stijl van een ballade, keert terug naar het oorspronkelijke thema en mondt opnieuw uit in krachtige slotakkoorden. Het werk is een eerbetoon aan alle musici en dirigenten die zich met passie en toewijding wijden aan de wereld van de harmoniemuziek.

Geïnspireerd door het succes van de operettes van Jacques Offenbach in Wenen, begon Franz von Suppé (1819-1895) vanaf 1860 zijn eerste podiumwerken te componeren. "Isabella", zijn komische opera in één akte uit 1869, ging in première in Wenen. In de ouverture zijn zowel Spaanse als Weense melodieën te horen. Hoewel de muziek van Suppé niet altijd een typisch Weense klank heeft, heeft hij met zijn ouvertures zoals "Dichter en Boer" of "Lichte Cavalerie" een plek veroverd in concertzalen.