The Saints and the Royal werd gecomponeerd in opdracht van Koninklijke fanfare St. Willibrord Heeswijk ter gelegenheid van het 200-jarig bestaan in 2023. Als in 1823 het muziekkorps wordt opgericht krijgt het de naam ‘Harmonie Sint Cecilia’, refererend aan Sint Cecilia, de beschermheilige van de muziek. Rond 1904 wordt de naam gewijzigd in ‘Kerkelijke fanfare Willibrord’, waarmee de verbinding met de kerk in Heeswijk, waarvan Sint Willibrord de patroonheilige is, een sterke nadruk krijgt. In 1973, bij het 150-jarig bestaan, kreeg het muziekkorps het predicaat ‘koninklijk’. Vanaf die tijd spreekt men van de Koninklijke fanfare Sint Willibrord. De compositie verbeeldt op muzikale wijze zowel de heiligen Sint Cecilia en Sint Willibrord als de jubilerende koninklijke fanfare. Hoewel het een van de oudste muziekverenigingen van Nederland is, is deze fanfare springlevend en viert in 2023 haar 200-jarig bestaan. De compositie opent dan ook feestelijk en energiek. De solobugel speelt een recitatief, het gregoriaanse ‘Cantantibus organis Caecilia virgo in corde suo soli domino decantabat’ uit de vespers van de feestdag van Sint Caecilia, de beschermheilige van de muziek. Dit wordt overgenomen door de zacht koper- en sax groep. Na een kort, speels intermezzo, wordt dit gezang door het volledige orkest gespeeld, als een orgel, gelardeerd met omspelingen. Sint Willibord werd geboren in Engeland maar maakte in 690 de oversteek naar Nederland om als missionaris het evangelie te verkondigen. Dit was lang niet ongevaarlijk en hij kreeg dan ook regelmatig met opstanden te maken. Na zijn dood werd hij begraven in Echternach in Duitsland. In deze plaats wordt hij tot op de dag van vandaag herdacht met de jaarlijkse ‘Springprocessie’ of ‘Dansprocessie’. Deze processie van Echternach verliep tot 1947 als volgt: 3 stappen vooruit, 2 stappen achteruit. Vandaar dat we deze processie terughoren in een 5/8 maat: 3 + 2. Na deze processie, klinkt nog eenmaal de gregoriaanse vesper van Sint Caecilia die de compositie leidt naar een reprise van de opening: De jubilerende Koninklijke Fanfare Sint Willibord Heeswijk.

Het werk Anaphoric is geschreven voor de winnaar van de Openbare Nederlandse Fanfarekampioenschappen (ONFK) in 2022, de Bazuin Augustinusga (o.l.v. Gerk Huisma). Dit energieke openingswerk bevat een muzikale vertaling van het stijlfiguur Anafoor, een stijlfiguur die bestaat uit het herhalen van woorden aan het begin van elkaar opvolgende zinnen of zinsdelen. De naam is afgeleid van het Grieks werkwoord ἀναφέρειν, dat letterlijk "naar boven brengen" betekent. Het is tevens een knipoog naar de vereniging voor wie dit geschreven is, omdat ze op dit moment 'recordhouder' zijn in het aantal overwinningen op het ONFK.

De compositie 'Kinetic' kan worden omschreven als energiek en contrastrijk. Dit (openings)werk is opgebouwd uit hoekige en korte ritmische figuren, afgewisseld met vloeiende melodieën. Doordat verschillende secties in het orkest een eigen ritmische beweging hebben, ontstaat er een energiek totaal door een gelaagdheid van verschillende bewegingen ('Kinetic').

Ancient Tales werd door componist Kevin Houben geschreven ter ere van het 100-jarig jubileum van Fanfare Ellona, een rasechte dorpsvereniging uit Ell die samenhorigheid en plezier hoog in het vaandel draagt. Het werk is een muzikale weergave van enkele sagen en legenden die zich afspeelden in en rondom het landelijke dorpje Ell, dat haar naam wellicht dankt aan de vele elzenbomen die rond de 15de eeuw het landschap bepaalden. Zo verwijst de ietwat mysterieuze opening van dit werk naar het verhaal van de verzonken kerk in de Weerbroekskuil, waar men volgens de legende tijdens Kerstnacht klokken hoort luiden en geesten in de vorm van lichtjes ziet vliegen boven het moeras. Hier wordt het koraal gepresenteerd dat Houben voor dit werk componeerde en dat als een rode draad doorheen de hele compositie verweven zit in de vorm van melodische cellen en motivische ontwikkelingen. In het vervolg van het werk worden vrolijke, energieke passages afgewisseld met enkele lyrische en meer rustige gedeelten. Met enkele verrassende melodische wendingen en metrische variaties geeft Houben een knipoog naar de turbulente geschiedenis die de Ellenaars kenden ten tijde van de 80-jarige oorlog toen het boerenland geteisterd werd door plunderende soldaten en boevenbendes. Dat de Ellenaars zich o.a. door de bouw van de Ellerschans kranig verweerden, laat Houben in dit werk horen door steeds opnieuw terug te keren naar opgewekte en dansbare thema’s die door de verfrissende keuze van maatsoort het geheel een erg opgewekt karakter geven. Ancient Tales is een sfeervolle en energieke compositie die bij menig orkestlid het speelplezier zal aanwakkeren en bijgevolg in de smaak zal vallen bij een breed publiek. Bovendien biedt het werk elke instrumentengroep voldoende uitdaging waardoor het ook uitermate geschikt is als wedstrijdwerk. Zo werd Ancient Times door Vlamo geselecteerd als plichtwerk voor het VLOF 2024.

De muziek begint met een ritmisch en opzwepend motief dat de anticipatie van het opstijgen weerspiegelt. Cornetten en trombones nemen het voortouw terwijl de kracht van de raketmotoren tot leven komt. 

Na de ontsteking verandert de muziek in een snelle opwindende melodie, die de raket omhoog de ruimte in volgt. De repetitieve motieven doorheen heel het orkest geven de duizelingwekkende snelheid weer waarmee de raket de atmosfeer benadert. 

Het trage deel geeft een prachtig beeld van onze planeet vanuit het heelal. De bugel presenteert het hoofdthema een eerste keer vooraleer deze door heel het orkest naar een apotheose geleid zal worden. De cornetten en trombones kondigen dan met een herneming van het beginthema de reis naar huis aan.

Deze begint aan een even duizelingwekkende snelheid, de spanning van de reis wordt steeds meer opgedreven tot deze resulteert in een triomfantelijke finale met een spectaculair slot die de thuiskomst van de ruimtereizigers weerspiegelt. 

"Ignition" is een opwindend openingswerk die de kracht van menselijke exploratie viert. Laat deze muzikale reis uw verbeelding prikkelen.

Centennial Overture is geschreven ter gelegenheid van het honderdjarig bestaan van K.F. St. Cecilia uit Deerlijk (B). Het werk opent met een korte fanfare, wat het feest van deze eeuwling voorstelt. Hierop volgt een rustige hymne waarin het fanfareorkest alle warmte en kleur kan laten horen. Na een speels tussenstuk keert de hymne terug vol glans en energie, als symbool voor de levendigheid van de vereniging.

Verschillende theorieën gaan ervan uit dat de oorsprong van de Azteken in Siberië en Mongolië ligt. De vermeende voorouders kwamen over de Beringstraat en trokken via het huidige Noord-Amerika naar het zuiden, op zoek naar een nieuw thuis.Naar verluidt droeg de zonnegod Huitzilopochtli hun op hun nieuwe stad daar te stichten waar een adelaar op een cactus zou zitten met een slang in zijn bek. Na lange omzwervingen bereikten ze de Vallei van Mexico (de naam Mexico komt van metztlixcictlico: plaats in het midden - of de navel - van de maan). In het midden van deze vallei lag een zoutmeer, Texcoco genaamd, met een rotseiland erin. Op een van de rotsen zat een adelaar op een cactusmet een slang in zijn bek. Voor de Azteken was dit het teken dat ze hier hun hoofdstad moesten bouwen, met de naam Tenochtitlan: plaats waar de cactus op een steen groeit. Tegenwoordig ligt hier Mexico-Stad. Met dit gegeven als inspiratiebron componeerde Kevin Houben - in opdracht van de Koninklijke Fanfare-Brassband De Kempengalm uit Vlimmeren (België) - Lake of the Moon. De compositie bevat flarden oosterse muziek en Zuid-Amerikaanse ritmes; hier en daar lijken Russische kozakken de orde te verstoren. De tocht van noord naar zuid is niet zonder gevaren; er gaat enige dreiging van de muziek uit. In het Adagio divoto neemt de componist ons mee naar het Texcocomeer, dat door de Azteken het meer van de maan werd genoemd. In het laatste deel weerklinkt de vreugde die de Azteken voelden toen hun zwerftocht eindelijk ten einde was - de ontwikkeling van een nieuwe beschaving kon beginnen.

Atropos, Clotho en Lechesis. Samen bepalen deze schikgodinnen het lot van de mens. Wanneer het iemands tijd is, knipt Atropos de levensdraad door. Clotho is het die de draad ooit spon en Lachesis bepaalt de lengte. Ondanks dit watsombere gegeven, is de compositie Atropos positief van karakter. De componist geeft daarmee aan dat je van het leven kunt genieten, ook al ben je met je lot verbonden. Het filmische karakter biedt het gehele orkest uitdagingop het gebied van klankvorming en ritme. Atropos besluit in een spetterende finale. Dit is de uitdaging die u zoekt voor uw orkest!

'Vita Iter', wat Latijn is voor 'Levensreis', is geschreven ter gelegenheid van het 40-jarige huwelijk van Zwannie en Frits Werkman. De compositie is gebaseerd op psalm 121, een psalm die van speciale betekenis is voor ze. De melodie en motieven van de psalm komen in verschillende gedaanten voorbij, bijvoorbeeld in energieke en vlotte bewegingen en ook in een meer gedragen setting, dit als weerspiegeling van het onderwerp 'Levensreis'. Ook klinken er lange (bourdon) tonen die worden omspeeld door warme samenklanken, als metafoor voor iets wat tijdloos/eeuwig is en altijd blijft bestaan. In het middendeel klinkt psalm 121 (optioneel) in zijn originele vorm.

A Tallis Fanfare is een feestelijk en virtuoos klankwerk van Rodney Newton, gebaseerd op de welbekende canon van de 16e-eeuwse componist Thomas Tallis. Het werk van Newton fungeert uitstekend als de ultieme concertopener, en kenmerkt zich door de verrassende modulaties en het prachtige kleurenpalet. Het kundige fanfare arrangement is van de hand van Marten van der Wal. Veel ruimte is er voor de saxofoonsectie.

De hymne in het middendeel wordt voorafgegaan door een snelle feestelijke passage die aan het einde weerkeert. A Tallis Fanfare bevat vele contrasten en is een dankbaar gelegenheidswerk bij diverse evenementen. Na een feestelijke inleiding door het gehele orkest wordt het kopthema van Tallis geëtaleerd door de trombonesectie waarna de saxofoongroep het muzikale heft van deze hymne in handen neemt. De afsluiting is een afspiegeling van het begin; groots en verheven.

Ready Steady Brass behoort tot een reeks succesvolle werken die Otto M. Schwarz creëerde, met onder andere Last Call, Funky Brass, Glory Fanfare en Groove Machine. Het werk opent met een fanfareachtig deel, waarna de muziek ons via melodische gedeelten en technisch uitdagende solistische passages meeneemt naar een krachtig slot.