Nostradamus is probably the best-known prophet of the last 1000 years. He lived at the time of the Inquisition and his predictions and medical therapies as a physician caused him to face the wrath of the church forcing him to flee many times. Following the loss of his family to the plague he devoted himself to clairvoyancy. He predicted many events in history in coded form and although there are many ways to interpret these, many are believed to be accurate and Nostradamus is still considered to be a unique personality. Whether he is denounced as a charlatan or promoted as a myth he has surely moved humankind with his prophecies.Otto M. Schwarz, soundtrack composer since2001, wrote a cinematographic work about this man, who is probably the best-known prohet of the last 1000 years.

Verplichtwerk 3e divisie Open Nederlandse Fanfare Kampioenschappen 2023.
'Where Earth and Sky meet’ is geschreven ter gelegenheid van C.M.V. Burdine haar vijftigjarige jubileum.

Nostradamus was een van de grootste profeten der mensheid. Veel van zijn gecodeerde voorspellingen kwamen uit. Hij leefde in de tijd van de inquisitie en zijn voorspellingen en zijn in de hoedanigheid van arts verbreide geneesmethoden vielen slecht bij de kerk. Nadat hij een aantal keren was gedwongen te vluchten en hij zijn familie aan de pest had verloren, ging hij zich bezighouden met zijn helderziendheid. Hij beschreef veel historische gebeurtenissen in gecodeerde voorspellingen. Hoewel er natuurlijk meerdere interpretatiemogelijkheden zijn, blijft Nostradamus in onze samenleving een unieke persoonlijkheid. Of hij nu wordt beschouwd als charlatan of als mythe, hij heeft de mensheid in elk geval beziggehouden met zijn voorspellingen. Otto M. Schwarz, componist van soundtracks sinds 2001, schreef een filmachtig werk over deze beroemdste waarzegger van de laatste duizend jaar.

Een fanfareorkest met een lange geschiedenis, een molen met de naam De Tijd en de uit Wales afkomstige hymne Blaenwern: samen vormen ze een aansprekende basis voor zeven aaneengeschakelde tijdschetsen die thematisch gezien met elkaar verweven zijn. Een afwisselend werk vol energie, ritmiek en vrolijkheid, maar ook luisterrijke verstilling.

Een fanfareorkest met een lange geschiedenis, een molen met de naam De Tijd en de uit Wales afkomstige hymne Blaenwern: samen vormen ze een aansprekende basis voor zeven aaneengeschakelde tijdschetsen die thematisch gezien met elkaar verweven zijn. Een afwisselend werk vol energie, ritmiek en vrolijkheid, maar ook luisterrijke verstilling.

Verschillende theorieën gaan ervan uit dat de oorsprong van de Azteken in Siberië en Mongolië ligt. De vermeende voorouders kwamen over de Beringstraat en trokken via het huidige Noord-Amerika naar het zuiden, op zoek naar een nieuw thuis.Naar verluidt droeg de zonnegod Huitzilopochtli hun op hun nieuwe stad daar te stichten waar een adelaar op een cactus zou zitten met een slang in zijn bek. Na lange omzwervingen bereikten ze de Vallei van Mexico (de naam Mexico komt van metztlixcictlico: plaats in het midden - of de navel - van de maan). In het midden van deze vallei lag een zoutmeer, Texcoco genaamd, met een rotseiland erin. Op een van de rotsen zat een adelaar op een cactusmet een slang in zijn bek. Voor de Azteken was dit het teken dat ze hier hun hoofdstad moesten bouwen, met de naam Tenochtitlan: plaats waar de cactus op een steen groeit. Tegenwoordig ligt hier Mexico-Stad. Met dit gegeven als inspiratiebron componeerde Kevin Houben - in opdracht van de Koninklijke Fanfare-Brassband De Kempengalm uit Vlimmeren (België) - Lake of the Moon. De compositie bevat flarden oosterse muziek en Zuid-Amerikaanse ritmes; hier en daar lijken Russische kozakken de orde te verstoren. De tocht van noord naar zuid is niet zonder gevaren; er gaat enige dreiging van de muziek uit. In het Adagio divoto neemt de componist ons mee naar het Texcocomeer, dat door de Azteken het meer van de maan werd genoemd. In het laatste deel weerklinkt de vreugde die de Azteken voelden toen hun zwerftocht eindelijk ten einde was - de ontwikkeling van een nieuwe beschaving kon beginnen.

Atropos, Clotho en Lechesis. Samen bepalen deze schikgodinnen het lot van de mens. Wanneer het iemands tijd is, knipt Atropos de levensdraad door. Clotho is het die de draad ooit spon en Lachesis bepaalt de lengte. Ondanks dit watsombere gegeven, is de compositie Atropos positief van karakter. De componist geeft daarmee aan dat je van het leven kunt genieten, ook al ben je met je lot verbonden. Het filmische karakter biedt het gehele orkest uitdagingop het gebied van klankvorming en ritme. Atropos besluit in een spetterende finale. Dit is de uitdaging die u zoekt voor uw orkest!

(Engels voor paladijn - ridderlijke held) herdenkt de ‘Rampsalighe Sint-Niklaesdag’ van 1648. In de eerste helft van de zeventiende eeuw

Ray of Light werd gecomponeerd ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan van Koninklijke Harmonie De Heidegalm Berkenbos. De mijncité van Berkenbos (Heusden-Zolder, B) is de getuige van wat eens één van de meest bloeiendeindustrieën van Limburg was, de mijnexploitatie. Als mijnwerker de eerste keer met de lift in de schacht afdalen was een sensatie. Het kabaal van de sluitende deuren, de schok waarmee de liftkooi zich in beweging zette om dan meteen snelheid van bijna 30km per uur suizend in de diepte te vallen. Het openingsthema van Ray of Light weerspiegelt niet enkel de moed van de afdalende kompels, maar ook de angst, de twijfel en onzekerheid. In de solo passage isde angst tijdens de lange wandeling in het duister door de mijngangen met enkel de hoofdlampen en mijnwerkerslampen duidelijk hoorbaar. Het werk in de mijnen was niet zonder gevaar. Het zeer brandbare en bij momenten explosievemijngas vormde steeds een verborgen dreiging. Daarnaast was er voortdurend instortingsgevaar. De prachtige koraalbewegingen zijn dan ook een ode aan de gestorven mijnwerkers. De Oosterse toonladder refereert naar hetmulticulturele karakter van de mijncité van Berkenbos, de vele handelszaken en de verschillende huizentypes, eigen aan de mijnarchitectuur. Het beroep van mijnwerker is nog steeds een gevaarlijk beroep, maar aan het einde van dedonkere mijngang zien ze toch steeds een straaltje licht als hoop.

Doelen. We stellen ze aan ons zelf in het leven. Sommige kunnen we vergelijken met bergen; ze zijn niet altijd gemakkelijk te bereiken… Red Mountain verbeeldt deze momenten, bezaaid met twijfels en emoties maar ook met vertrouwen en rust. Het werk won de publieksprijs op de EBBA 2012 compositiewedstrijd. Red Mountain, uw volgende doel..?

Trimbeka is een compositie die haar ontstaan dankt aan het jubileum van Muz. Ver. de Vlecke te Gorredijk.

De naam Gorredijk is afkomstig van Goor of Gor, wat moerassige plaats betekent.Langs het moerassige veengebied liepeen dijk, die Gordijk werd genoemd. De naam van het dorp zorgde voor een band met de componist, die zelf afkomstig is uit het Twentse Goor.

In het gebied rondom Gorredijk stroomden vroeger drie beken. De historische naam Trimbeets(Trimbeka) herinnert daar nog aan. Gorredijk was een bloeiende ‘Vlecke’ (groot dorp) dat op een kruispunt lag van enkele belangrijke verbindingswegen. De levendigheid die dit met zich meebracht is één van de elementen diein Trimbeka terug te horen zijn. Voorts klinken er onheilspellende klanken die een verwijzing kunnen zijn naar het moerasgebied en is er vermaak tijdens de jaarlijkse markt.

Het langzame middendeel is een ode aan de prachtigenatuur.