Met deze compositie geeft Jan Van der Roost een muzikaal sfeerbeeld van Stonehenge: een beroemde historische Engelse stenencirkel die al zo’n 3500 jaar bestaat.

Time for Outrage is geen programmatische muziek maar eerder te zien als uiting van ongenoegen van de componist over alle huidige crises en onrecht - van welke aard dan ook - in de wereld.

Philip Sparke schreef Three Extraordinary Journeys t.g.v. het honderdste sterfjaar van Jules Verne. Deze schrijver woonde een groot deel van zijn leven in de Franse stad Amiens, waar in 2005 de première van het werk plaatsvond. De muziek, gebaseerd op drie romans uit Jules Verne’s serie reisverhalen Voyages Extraordinaires, geeft de spanning en het avontuur van deze beroemde boeken weer.

I Shall Love But Thee is in de letterlijke zin van het woord een gelegenheidswerk, want het werd oorspronkelijk geschreven naar aanleiding van het huwelijk van de jongste zoon van de componist.

From Ancient Times is een mijlpaal in het oeuvre van Jan Van der Roost. Doorgaans vinden zijn werken hun oorsprong veelal in de Vlaamse vocaalpolyfonie uit de renaissancetijd. Maar met gregoriaans gezang en middeleeuwse dansen grijpt hij nu terug naar nog eerdere tijden. De basis voor dit grootse werk mag dan in ‘ancient times’ liggen, de toonspraak is dat zeer zeker niet..!

'Toccata Festiva’ was commissioned in 1994 by the Dutch Brass Band Championships. The wind band version was made a year later by the composer himself. Historically speaking, the toccata is considered to be one of the first independent instrumental forms for keyboard instruments.

Between light and dark is inspired by the early baroque opera L’Orfeo, composed by Claudio Monteverdi in 1609. This opera tells the story of the greek legend Orpheus and his attempt to bring his dead bride Eurydice back to the living world.

Earthquake is een indrukwekkende en contrastrijke programmatische compositie over de impact van een zware aardbeving. De muziek is net zo imposant als het natuurgeweld zelf - en net zo aangrijpend als de ervaring van de mensen die het meemaken. Earthquake was het verplichte werk voor de hoogste divisie van de Nederlandse Brassbandkampioenschappen 2005.

Dit semiprogrammatische werk over het middeleeuwse Groot-Brittannië – waarvan Albion de oudst bekende naam is – werd oorspronkelijk gecomponeerd voor brassband, maar vanwege het grote succes heeft Van der Roost twintig jaar na de uitgave voor brassband er nu ook een fraaie fanfare-instrumentatie van gemaakt. Koning Arthur, zijn ridders, het heftige strijdgewoel van weleer... al deze elementen komen voorbij, maar ook de lyriek wordt niet vergeten. Koning Arthur bracht per slot van rekening ook vrede en stabiliteit. Al met al heeft Albion bijzonder veel muzikale afwisseling te bieden, waarmee het een verrijking is voor het fanfarerepertoire.

Verschillende theorieën gaan ervan uit dat de oorsprong van de Azteken in Siberië en Mongolië ligt. De vermeende voorouders kwamen over de Beringstraat en trokken via het huidige Noord-Amerika naar het zuiden, op zoek naar een nieuw thuis.Naar verluidt droeg de zonnegod Huitzilopochtli hun op hun nieuwe stad daar te stichten waar een adelaar op een cactus zou zitten met een slang in zijn bek. Na lange omzwervingen bereikten ze de Vallei van Mexico (de naam Mexico komt van metztlixcictlico: plaats in het midden - of de navel - van de maan). In het midden van deze vallei lag een zoutmeer, Texcoco genaamd, met een rotseiland erin. Op een van de rotsen zat een adelaar op een cactusmet een slang in zijn bek. Voor de Azteken was dit het teken dat ze hier hun hoofdstad moesten bouwen, met de naam Tenochtitlan: plaats waar de cactus op een steen groeit. Tegenwoordig ligt hier Mexico-Stad. Met dit gegeven als inspiratiebron componeerde Kevin Houben - in opdracht van de Koninklijke Fanfare-Brassband De Kempengalm uit Vlimmeren (België) - Lake of the Moon. De compositie bevat flarden oosterse muziek en Zuid-Amerikaanse ritmes; hier en daar lijken Russische kozakken de orde te verstoren. De tocht van noord naar zuid is niet zonder gevaren; er gaat enige dreiging van de muziek uit. In het Adagio divoto neemt de componist ons mee naar het Texcocomeer, dat door de Azteken het meer van de maan werd genoemd. In het laatste deel weerklinkt de vreugde die de Azteken voelden toen hun zwerftocht eindelijk ten einde was - de ontwikkeling van een nieuwe beschaving kon beginnen.