Aan de basis van dit verplichte werk voor de concertafdeling Brassband WMC 2001 lag de eerbied van Rob Goorhuis voor één van de grootste Nederlandse componisten uit de 20e eeuw die trouwens ook veel voor de blaasmuziekwereld heeftbetekend.

Goorhuis wilde de zachtaardige kant van de brassband belichten en zegt hierover: "De basis is een thema van 12 tonen dat Badings ooit heeft bedacht voor het Internationale Orgelimprovisatie Concours in Haarlem. Mijn orgeldocent nam destijds ook aan dat concours deel en dat thema is op één of andere manier in mijn achterhoofd blijven hangen." De componist bedacht een reeks variaties en clusterde ze in bundels van drie, zo bleef de melodiedivers, maar toch herkenbaar.

Let the mystic Wild West entrance you. (Wagons ho ....!!) De sfeer van het Wilde Westen wordt door de jonge componist Andreas Ludwig Schulte op een uiterst treffende en beeldende wijze geschetst. Een karavaan van goud- en gelukzoekers stort zich in het grote avontuur en begint de grote reis naar het westen.

Het eerste gedeelte beschrijft de eerste dagen van opgewektheid en optimisme in een vlotte mars. Bij het kampvuur komen de pioniers tot rust en worden gevoelens van romantiek, heimwee (verleden) en hoop (toekomst) muzikaal weergegeven. Een weemoedige melodie verwoordt die gevoelens op een zeer kenmerkende wijze.

De ontspanning vindt plaats in het derde deel waarin een rodeofeest muzikaal wordt verklankt. Met een flashback van het begin wordt de tocht voltooid en de compositie waardig afgesloten.

De componist, zelf Amsterdammer van geboorte, heeft in dit werkzijn herinneringen aan de toen ook al bruisende stad muzikaal verwerkt in een combinatie met het heden. De geluiden van de stad zoals Goorhuis die in de 50-er jaren hoorde zijn al dan niet abstract weergegeven in Amsterdam.

Amsterdambestaat uit drie in elkaar overgaande delen.

Het eerste deel (Allegro Moderato) beschrijft de grote drukte in de Nederlandse hoofdstad die altijd leeft, beweegt, zindert en schijnbaar nooit 'slaapt'. De voortdurende zestiende beweging in de diverse instrumenten benadrukken die immer aanwezige drukte in de stad die in de volksmond bekend staat als 'Mokum'. Zelfs de klanken van een Amsterdams draaiorgel zijn goed hoorbaar in dit eerste gedeelte. De karavaan vuilnisauto's die elke ochtend om 5 uur door de straat van de nog jonge Rob Goorhuis reed is een hoorbare herinnering aan vervlogen tijden.

Het tweede deel brengt ons in het Vondelpark aan de rand van hetcentrum. Het thema wordt voorgesteld door de bugel en voert via variaties op dit thema in diverse andere instrumenten naar een drukker gedeelte van het stadspark om vervolgens weer kort terug te keren naar de oase van rust. Het tempo en de begeleidende beweging zijn bepalend voor het bijzondere karakter van dit middendeel.

Het derde deel zet ons weer met beide benen in het bruisende hart van de stad. De euphonium introduceert het grillige thema, metkarakteristieke toonladderfiguren en kwartsprongen, dat in de verschillende stemmen canonisch wordt verwerkt.

Carl Wittrock liet zich inspireren door de grote ijsvlakte om en nabij de Zuidpool.Schilderachtige en majestueuze klanken geven deze compositie een fascinerend beeld van dit '6e'werelddeel.

Antarctica is een vrije,muzikale impressievan de spectaculaire gezichten van op de Zuidpool. Melodieën zijn aan elkaar verbonden om zo de verschillende aspecten van het landschap over te brengen. Samen met eenvoudige harmonische begeleidingen is dit werk een genotvoor zowel luisteraar als muzikant.

Het idyllisch in de Friese bossen gelegen dorp Beetsterzwaag en haar omgeving staat model in deze landelijke suite.

Het eerste deel beschrijft de hoofdstraat met al haar levendigheid. Het tweede deel brengt ons in het naburige St. Hippolytus-kerkje van Olterterp terwijl het slotdeel de spelende kinderen beschrijft in het speelbos Sparjebird.

Gewoonlijk wordt filmmuziek bij de in een draaiboek vastgelegde afhandeling geschreven. Dat het ook andersom kan, bewijst Jacob de Haan met La Storia. Zonder te weten welke geschiedenis erachter schuilgaat, levert de componistrond zeven minuten meeslepende muziek. Voor één keer mag u zonder gebonden te zijn aan het commentaar van een componist een eigen verhaal bij de muziek denken. Jacob de Haan heeft La Storia opgedragen aan een van de beroemdsteschrijvers van filmmuziek, de Italiaan Ennio Morricone.

Between the Two Rivers werd gecomponeerd in opdracht van de Fanfare Prins Hendrik uit Aalst. De titel verwijst naar het feit dat Aalst tussen twee zijrivieren van de Dommel ligt. Aalst is een streng gelovige gemeente, dus was heteen voor de hand liggende keuze van Philip Sparke om het beroemde lutherse koraal Een vaste burcht te gebruiken als thema voor een viertal variaties. Variation I is een moto perpetuo, Variation II is langzamer en marsachtig van karakter,VariationIII is een sinister langzaam deel en Variation IV heeft tot slot de vorm van een fuga. Between the Two Rivers zal beslist een belangrijk concertwerk worden in het repertoire van blaasorkesten. Het werk is verplichtgesteld op het Wereld Muziek Concours 2005 te Kerkrade.

Abaddon werd gecomponeerd in opdracht van de Noord-Limburgse Brassband (NLBB) uit België. Abaddon is de demon die over het dodenrijk heerst. In het Nieuwe Testament de Openbaring van Johannes (9:11) wordt hij de engel des afgrondsgenoemd.

Het werk Abaddon doet zijn naam eer aan. Het vormt op technisch en fysiek vlak een enorme uitdaging voor elke band in de kampioensdivisie. De compositie heeft een traditionele vormstructuur (snel langzaam snel) en bestaat volledig uitomspelingen van de letters IVAN, naar Ivan Meylemans, de dirigent die sinds 2001 grote successen met de NLBB behaalde en die ook hier essentieel is om de demon in Abaddon te temmen.

Verplicht werk 4e Divisie - Nederlandse Brassband Kampionschappen 2024

Fanfares, Songs and Dances is een gezamenlijke compositieopdracht van de Stichting NBK, Brass Bands England en de Litouwse brassbandfederatie en beleeft in de vierde divisie van de NBK 2024 zijn wereldpremière.

Het werk van de bekende Britse componist Philip Sparke bestaat uit drie onderling verbonden delen waarvan de namen verwijzen naar de titel van het werk.

Fanfares opent robuust, met een reeks fanfareske passages waarin de hoorns en de euphoniums centraal staan. Hierna introduceren de cornetten een tweede melodielijn die wordt gevolgd door een derde thema, opnieuw beginnend in de hoorns. De baritons veranderen vervolgens de sfeer met een meer lyrische passage, die zich opbouwt naar een climax en uiteindelijk terugleidt naar een reprise van het oorspronkelijke fanfare-thema dat oplost en het tweede deel inleidt.

Songs begint ontspannen met een lange inleiding tot het hoofdthema uit dit deel waarin de cornet solistisch te beluisteren is. Na een verandering van toonsoort volgt een tussenpassage die leidt naar een sonore koraal dat wordt opgebouwd tot een triomfantelijke terugkeer van het eerdere cornet-thema.

Hierna leidt een vreedzaam coda-gedeelte tot het afsluitende Dances, een scherzo-achtige beweging met als basis een reeks ritmische melodieën in een driedelige maatsoort die leidt tot de majestueuze terugkeer van het koraalthema van het middendeel in de cornetsectie. Het thema uit de openingsdans keert terug en luidt een vrolijke afsluiting in.

Verplicht werk 5e divisie Open Nederlandse Harmonie Kampioenschappen 2020