Tijdgeest – verandering – vertrek – naar nieuwe oorden. Het zijn modewoorden die we tegenwoordig vaak tegenkomen. In het bijzonder nu in het tijdperk van digitalisering is het belangrijk om positief te staan tegenover verandering en deze in je voordeel te gebruiken. Muziek is emotie! Dit is een slagzin waar Otto M. Schwarz veel van zijn lezingen mee begint en dit is precies wat je zal ervaren in dit nieuwe concertwerk. Snel en vol energie gaan we nieuwe tijden in; er openbaren zich nieuwe wondere werelden en nieuwe mogelijkheden. Maar verandering is niet alleen luid en baanbrekend. De creatieve kracht van de toekomst ligt nog steeds in de inventieve geest van de mens; rustig, bedachtzaam, stil, alleen! “Good Vibes” is de beste manier om de eindsequentie van dit werk te beschrijven. Duik mee in een goede toekomst en laat ons samen een nieuw tijdperk ingaan!

Wat hebben de Amerikaan Joseph Kittinger en de Oostenrijker Felix Baumgartner met elkaar gemeen? Ze maakten beiden een parachutesprong vanaf een hoogte van meer dan 30 kilometer. Terwijl Kittingers sprong op 16 augustus 1960 plaatsvond vanaf een hoogte van ‘slechts’ 31.333 meter, brak Felix Baumgartner dit record op 14 oktober 2012, toen hij een sprong waagde van de adembenemende hoogte van 38.969 meter. Schwartz’ compositie Stratosphere beschrijft het spannende avontuur – van het instappen in de capsule, die daarna met behulp van een ballon opsteeg, tot de korte pauze in de stratosfeer, en dan de sprong, de turbulentie tijdens de vrije val, en tot slot de opening van de parachute en de veilige landing.

Het werk Symphonic Dimensions is een krachtig openingsstuk met een steeds weerkerend motief. Het begint met een feestelijke fanfare waarin het leidmotief voor het eerst te horen is en gaat dan verder met de lichtheid van een 12/8 maat. De thema’s wisselen elkaar af in steeds verschillende instrumentaties en eindigen in een epische finale. Dit werk kan ook gebruikt worden als een krachtig slotstuk voor het afsluiten van een concert.

De Griekse dichter Homeros vermeldde in zijn werk ‘Ilias’ (ongeveer 800 jaar v. Chr.) de stad Troje, die in het huidige Klein-Azië ligt, alsook de Trojaanse Oorlog. Vandaag kennen we het begrip ‘trojans’ ook als de schadelijke computerprogramma’s die in iemands computer kunnen binnengebracht worden. Deze term is afgeleid van het mythische paard van Troje dat door de sluwheid van Odysseus het keerpunt in de Griekse strijd tegen de Trojanen teweegbracht. Laat ons teruggaan naar het begin van het verhaal:
Paris, zoon van de Koning van Troje, wordt door Zeus gevraagd om de schoonheid van de drie godinnen Aphrodite, Pallas Athene en Hera te beoordelen. Aphrodite, de godin van de liefde, vleit Paris door hem de mooiste vrouw ter wereld te beloven. Kort daarna, tijdens een reis naar Griekenland, ontmoet Paris de mooie Helena die op slag verliefd op hem wordt. Omdat Helena getrouwd is met de Spartaanse koning Menelaos laat ze zich gewillig ontvoeren door Paris. Om Helena terug te krijgen mobiliseren de Grieken een gigantisch leger en trekken zo ten strijde tegen Troje. De stad wordt tien jaar lang belegerd. Omdat er geen vooruitgang meer is in de strijd en de stad maar niet ingenomen geraakt komt de sluwe Odysseus op het idee om een groot houten paard te bouwen met krijgers hierin verstopt. Het paard wordt tot bij de bij de poorten van de stad geplaatst. De Trojanen denken – ondanks enkele duidelijke waarschuwingen – dat de Grieken de strijd opgeven en brengen het paard de stad in om het aan de godin Athena te wijden. ‘s Nachts gebeurt het dan; de Griekse soldaten klimmen uit het paard en openen de poort voor het Griekse leger. De troepen bestormen de stad en steken die in brand. De koninklijke familie en alle Trojaanse soldaten worden gedood; alleen Aeneas, de zoon van Aphrodite, die na jaren van omzwervingen de stamvader van de Romeinen wordt, kan ontsnappen. Er zijn verschillende versies van het lot van de mooie Helena. Ze zou met Menelaus naar Sparta zijn teruggekeerd en daar tot het einde van haar leven hebben geregeerd. Of misschien toch niet...

Dit gevoelvolle werk is geïnspireerd op het verhaal van een jonge trombonist die aan kanker stierf. Het is een emotionele rollercoaster waarin levensvreugde, het noodlot, het afscheid, verdriet en opnieuw vreugde worden verklankt. In deze intens menselijke muziek valt voor ieder van ons wel iets te herkennen. The Last Journey weerspiegelt het rouwproces, maar drukt bovenal de schoonheid van het leven uit.

Bleak Forest is a piece for smaller concert bands and offers the musicians above all space to improve their sound and their effect playing. The technical requirements are therefore deliberately kept low. With this piece, the composer won the VLAMO International Composition Contest 2022. Thematically, the work is influenced by the composer's childhood memories. In his hometown there was a dark and mysterious forest, that seemed to the children in the small village to be magical. Without a reasonable explanation, every trip into the woods was exciting and somewhat terrifying. There were tales of dangerous animals, which can be heard at the beginning of the piece, as well as magical beasts. The magic of the forest is depicted musically from bar 70 in the andante section. The snapping of the fingers represents single raindrops. From bar 99 onwards, we hear the trek home, with the occasional moments of trepidation as the children spook each other with their fanciful tales. In the end, though, we arrive safely at home because after all, magical beasts only exist in fairy tales… don’t they? Andreas Ziegelbäck studied music education at the Mozarteum University in Salzburg, and history at the Paris Lodron Universität, Salzburg. In addition to his studies, he trained in ensemble conducting for wind orchestra with conductor and composer Thomas Doss. It was Doss who sparked Ziegelbäck’s interest in composing. In 2021, Andreas Ziegelbäck completed his composition studies with Johannes Maria Staud. In 2020, he took part in a brass band composition masterclass in Bern with Oliver Waespi, followed by a premiere by the Swiss Army Brass Band.

Geïnspireerd door de prachtige beelden van Wild Scandinavia en de nieuwste Planet Earth-serie, met de bekende stem van de legendarische David Attenborough, componeerde Feike van Tuinen 'Song of Nature'. Deze compositie is een eerbetoon aan de adembenemende schoonheid en grootsheid van de natuur. Maar deze schoonheid staat in scherp contrast met de kwetsbaarheid veroorzaakt door menselijk ingrijpen. In de serie waarschuwt Attenborough ons indringend dat het voor sommige plaatsen vijf voor twaalf is. Deze waarschuwing heeft de componist ook verwerkt door middel van een doordringend, klassiek, trompet- en paukensignaal.

Dus koester onze schitterende wereld, geniet van haar wonderen, en laat je meevoeren met de 'Song of Nature.'

IntroMotion is een compact en sprankelend werk, geschikt als openingswerk (introductie) of energiek intermezzo tijdens een concert. Het werk start op beweeglijke wijze en in dialoogvorm, waarbij verschillende instrumentgroepen elkaar afwisselen met korte virtuoze melodieën. Het maestoso (grootse) middengedeelte bevat een ronde en warme orkestklank die zich op een kleurrijke manier ontwikkeld naar een kleinere instrumentgroep, waarbij de dialoog tussen twee solo instrumenten centraal staat. Het slotgedeelte combineert korte gejaagde frases in dialoogvorm, een muzikale melodische lijn en warme klanken. Deze ingrediënten worden ingezet om een opbouw te creëren naar een energiek en flitsend slot.

Trimbeka is een compositie die haar ontstaan dankt aan het jubileum van Muz. Ver. de Vlecke te Gorredijk.

De naam Gorredijk is afkomstig van Goor of Gor, wat moerassige plaats betekent.Langs het moerassige veengebied liepeen dijk, die Gordijk werd genoemd. De naam van het dorp zorgde voor een band met de componist, die zelf afkomstig is uit het Twentse Goor.

In het gebied rondom Gorredijk stroomden vroeger drie beken. De historische naam Trimbeets(Trimbeka) herinnert daar nog aan. Gorredijk was een bloeiende ‘Vlecke’ (groot dorp) dat op een kruispunt lag van enkele belangrijke verbindingswegen. De levendigheid die dit met zich meebracht is één van de elementen diein Trimbeka terug te horen zijn. Voorts klinken er onheilspellende klanken die een verwijzing kunnen zijn naar het moerasgebied en is er vermaak tijdens de jaarlijkse markt.

Het langzame middendeel is een ode aan de prachtigenatuur.

…alles begint met een intocht, een binnenkomst.
‘Pak het publiek’ met Entry! Een korte openingsfanfare, zowel statig en flitsend, waarmee je de toon zet voor het concert. 
Een aanrader!

Franco Cesarini was commissioned to write A Glorious Fanfare by the Band Association of the Zug Canton in Switzerland (Zuger Blasmusikverband), to celebrate the centenary of the Association (1922-2022).

The composition is the third in a trilogy of scintillating concert opening pieces (which make up opus 38), together with A Triumphant Fanfare and A Joyful Fanfare. A majestic fanfare entrusted to the trumpets introduces the piece. Subsequently a cantabile variant of the same theme is presented leading to a finale with rich and impressive sounds.

An ideal opening piece that will delight your audience!

To see a world in a grain of sand,
And a heaven in a wild flower,
Hold infinity in the palm of your hand
And eternity in an hour.

De compositie Wild Flower, waarvan de titel afkomstig is van het bovenstaande gedicht (William Blake), werd geschreven voor Christelijke Brassband Wilhelmina Kollum (o.l.v. Koen van der Molen) ter gelegenheid van hun 125-jarige jubileum.

'A land of pure delight' (Beulah) vormt op verzoek van de opdrachtgever de basis van deze compositie, die gaat over hoop, geluk en schoonheid vinden in kleine dingen. De compositie viert dat Chr. Brassband Wilhelmina Kollum al 125 jaar lang haar musici de gelegenheid biedt om geluk en schoonheid te vinden in muziek.