Of Men and Mountains was commissioned by the Netherlands Brass Band Championships for their 10th Anniversary Contest, held in Drachten in December 1990.

The title of the work and its genesis came about as a result of a train journey the composer took in July 1989 across Canada from Toronto to Vancouver. The awe-inspiring journey through the Rocky Mountains, with its high peaks and shafts of sunlight breaking through the clouds, with its canyons and ferocious rapids, made the composer understand a little more about the majesty of nature and the fragility of humanity. The eternal struggle between man and nature was personified in the building of this incredible railway, hence the title (after Blake).

The work is dedicated to the memory of Eric Ball, who died shortly before the writing of the work was commenced.

Of Men and Mountains is in one continuous movement and lasts about 17 mins. Its form is difficult to describe because of its motivic and accumulative nature, but it is essentially a symphonic tone poem in search of a theme, which eventually comes in its final and complete state in the majestic ending after an ever-increasing paced scherzo.

Commissioned by the National Youth Brass Band of Great Britain and first performed in 1990, a revised contest version was subsequently used as the set-work for the 1992 National Championships of Great Britain. It has since become one of Philip Wilby's most revered compositions and has been performed throughout the contesting world. Although initially inspired by a quotation from the Revelation of St John — "And I saw a New Heaven and a New Earth; for the first Heaven and the first Earth were passed away….", in the composer's mind it subsequently took on an almost allegorical dimension — much like Eric Ball's 'Journey into Freedom'. Revised against a backdrop of huge political change following the demise of the Soviet Union and the domino effect of collapse that occurred throughout former Eastern Block communist countries, for Wilby it came to represent "the triumph of the human spirit over oppression". As he himself wrote: "For a moment, the prophecy of St John's Revelation was suddenly highlighted in a new and quite unexpected way. The off-stage fanfares*, the turbulent nature of a large proportion of the band music and above all, the piece's life affirming end may all be seen as an optimistic vision of that social and religious rebirth".

Aan de basis van dit verplichte werk voor de concertafdeling Brassband WMC 2001 lag de eerbied van Rob Goorhuis voor één van de grootste Nederlandse componisten uit de 20e eeuw die trouwens ook veel voor de blaasmuziekwereld heeftbetekend.

Goorhuis wilde de zachtaardige kant van de brassband belichten en zegt hierover: "De basis is een thema van 12 tonen dat Badings ooit heeft bedacht voor het Internationale Orgelimprovisatie Concours in Haarlem. Mijn orgeldocent nam destijds ook aan dat concours deel en dat thema is op één of andere manier in mijn achterhoofd blijven hangen." De componist bedacht een reeks variaties en clusterde ze in bundels van drie, zo bleef de melodiedivers, maar toch herkenbaar.

De componist, zelf Amsterdammer van geboorte, heeft in dit werkzijn herinneringen aan de toen ook al bruisende stad muzikaal verwerkt in een combinatie met het heden. De geluiden van de stad zoals Goorhuis die in de 50-er jaren hoorde zijn al dan niet abstract weergegeven in Amsterdam.

Amsterdambestaat uit drie in elkaar overgaande delen.

Het eerste deel (Allegro Moderato) beschrijft de grote drukte in de Nederlandse hoofdstad die altijd leeft, beweegt, zindert en schijnbaar nooit 'slaapt'. De voortdurende zestiende beweging in de diverse instrumenten benadrukken die immer aanwezige drukte in de stad die in de volksmond bekend staat als 'Mokum'. Zelfs de klanken van een Amsterdams draaiorgel zijn goed hoorbaar in dit eerste gedeelte. De karavaan vuilnisauto's die elke ochtend om 5 uur door de straat van de nog jonge Rob Goorhuis reed is een hoorbare herinnering aan vervlogen tijden.

Het tweede deel brengt ons in het Vondelpark aan de rand van hetcentrum. Het thema wordt voorgesteld door de bugel en voert via variaties op dit thema in diverse andere instrumenten naar een drukker gedeelte van het stadspark om vervolgens weer kort terug te keren naar de oase van rust. Het tempo en de begeleidende beweging zijn bepalend voor het bijzondere karakter van dit middendeel.

Het derde deel zet ons weer met beide benen in het bruisende hart van de stad. De euphonium introduceert het grillige thema, metkarakteristieke toonladderfiguren en kwartsprongen, dat in de verschillende stemmen canonisch wordt verwerkt.

Between the Two Rivers werd gecomponeerd in opdracht van de Fanfare Prins Hendrik uit Aalst. De titel verwijst naar het feit dat Aalst tussen twee zijrivieren van de Dommel ligt. Aalst is een streng gelovige gemeente, dus was heteen voor de hand liggende keuze van Philip Sparke om het beroemde lutherse koraal Een vaste burcht te gebruiken als thema voor een viertal variaties. Variation I is een moto perpetuo, Variation II is langzamer en marsachtig van karakter,VariationIII is een sinister langzaam deel en Variation IV heeft tot slot de vorm van een fuga. Between the Two Rivers zal beslist een belangrijk concertwerk worden in het repertoire van blaasorkesten. Het werk is verplichtgesteld op het Wereld Muziek Concours 2005 te Kerkrade.

Abaddon werd gecomponeerd in opdracht van de Noord-Limburgse Brassband (NLBB) uit België. Abaddon is de demon die over het dodenrijk heerst. In het Nieuwe Testament de Openbaring van Johannes (9:11) wordt hij de engel des afgrondsgenoemd.

Het werk Abaddon doet zijn naam eer aan. Het vormt op technisch en fysiek vlak een enorme uitdaging voor elke band in de kampioensdivisie. De compositie heeft een traditionele vormstructuur (snel langzaam snel) en bestaat volledig uitomspelingen van de letters IVAN, naar Ivan Meylemans, de dirigent die sinds 2001 grote successen met de NLBB behaalde en die ook hier essentieel is om de demon in Abaddon te temmen.

Arcana is het meervoud van het Latijnse woord ‘arcanum’, dat geheim betekent. Hier wordt de titel gebruikt in de betekenis van het ontrafelen van de rijke geschiedenis van een muziekvereniging.

The Battle on the Heath Op 24 januari 1597 was de ‘Thielsche Heyde’, gelegen bij het Belgische dorpje Tielen, ten zuiden van Turnhout , het toneel van een grote veldslag. Prins Maurits van Nassau, aanvoerder van het leger der Noordelijke Nederlanden, bracht hier een verpletterende nederlaag toe aan graaf Varax, Bourgondisch veldheer in Spaanse dienst. In militaire kringen baarde de Slag bij Turnhout veel opzien: een Spaans leger van vijfduizend manwerd eerst urenlang opgehouden door gedurfde prikacties van een vijftiental ruiters en een paar honderd voetknechten - en vervolgens werd dit Spaanse leger door amper duizend ruiters, zonder hulp van het voetvolk, verslagen. Een nieuwe bewapening bewees die dag zijn nut. De ruiters van de prins waren namelijk niet, zoals tot dan toe gebruikelijk was, met lansen gewapend, maar met zinkroeren, een soort heel lange pistolen of karabijnen. Voordat de piekeniers van het Spaanse leger hun geduchte zes meter lange pieken konden vellen (schuin in de grond steken) tegen de aanstormende paarden, werden zij overhoop geschoten en omvergereden. De staatse troepen maakten tijdens de veldslag een aantal vaandels buit , die nog jarenlang de Ridderzaal in Den Haag zouden sieren .In een Nederlands militair tijdschrift uit onze tijd is de overwinning op de Tielenheide omschreven als “de zwaarste klap die ooit door de Nederlandse cavalerie is uitgedeeld”. Het gebied waar de slag plaatsvond, is inmiddels geen heidegebied meer. Het is een dennenbos dat in de vorige eeuw werd aangelegd om te voldoen aan de vraag naar hout voor de vroegere Limburgse steenkoolmijnen. Het bos is nu deels militair domein van het Derde Bataljon Para en deels natuurgebied De Waal: het is niet toegankelijk voor het publiek. In Tielen is er nog wel een straat die de Tielenheide heet en vlak bij de vroegere heide gelegen is.

Around the World in 80 Days (De reis om de wereld in 80 dagen) is een bekende avonturenroman uit 1873, van de Franse schrijver Jules Verne. Het boek verhaalt over de Engelsman Phileas Fogg, die zich opmaakt voor een reis om de wereld. Otto M. Schwarz zette dit verhaal om in een spannend werk voor orkest. Resultaat: een prachtig muziekstuk in filmmuziekachtige stijl.

De opdrachtgever van dit werk, Brassband Gloria Deï, is gevestigd in het Friese dorp Gerkesklooster, waar vroeger de nederzetting Wigerathorp lag. In de 13e eeuw werd hier een klooster gesticht dat de naam Jeruzalem meekreeg. Dit gegeven inspireerde de componist ertoe om het werk te baseren op de bekende melodieuze hymne Jerusalem van Sir Hubert Parry. Na Gercke’s Overture – het klooster werd indertijd gebouwd in opdracht van grootgrondbezitter Gercke Harkema – volgt een langzaam gedeelte waarin de stichters van het klooster, The The Monks of Claercamp, gestalte krijgen met het gregoriaanse gezang Veni creator spiritus. In het laatste deel, Monastery Jerusalem, komt het hoofdthema in al zijn glorie tot volle wasdom.

Trimbeka is een compositie die haar ontstaan dankt aan het jubileum van Muz. Ver. de Vlecke te Gorredijk.

De naam Gorredijk is afkomstig van Goor of Gor, wat moerassige plaats betekent.Langs het moerassige veengebied liepeen dijk, die Gordijk werd genoemd. De naam van het dorp zorgde voor een band met de componist, die zelf afkomstig is uit het Twentse Goor.

In het gebied rondom Gorredijk stroomden vroeger drie beken. De historische naam Trimbeets(Trimbeka) herinnert daar nog aan. Gorredijk was een bloeiende ‘Vlecke’ (groot dorp) dat op een kruispunt lag van enkele belangrijke verbindingswegen. De levendigheid die dit met zich meebracht is één van de elementen diein Trimbeka terug te horen zijn. Voorts klinken er onheilspellende klanken die een verwijzing kunnen zijn naar het moerasgebied en is er vermaak tijdens de jaarlijkse markt.

Het langzame middendeel is een ode aan de prachtigenatuur.