Test piece 1st Division Brass Band - World Music Contest 2022

The hymn tune on which these variations are based is the third of nine that Thomas Tallis wrote in 1567 as part of a psalter for the first Anglican Archbishop of Canterbury, Matthew Parker. It was later used by Vaughan Williams in the English Hymnal and as the basis for his Fantasia.

Carl Wittrock heeft voor het 100 jarig jubileum van fanfare Euterpe uit Halle in 2012 ‘Lady Tullamore’ geschreven. De compositie heeft een speciale betekenis voor Euterpe, maar is nog niet uitgegeven voor het grote publiek. Daar komt nu verandering in!
Lady Tullamore is het verplichte werk voor het Gouden Spiker Festival 2020 4e divisie Fanfare.

Saint Lambert was commissioned by Chr. Muziekvereniging Jeduthun Oldemarkt for their 110th anniversary (1905-2015). The piece is based on the legend of Saint Lambert.

Opzwepende, uitdagende en inspirerende Ierse volksmuziek in een continentaal jasje! Dat is Lord Tullamore, een rijk gevarieerde driedelige compositie waarmee Carl Wittrock zijn visie op de Ierse volksmuziek geeft. De compositie bevat zowel briljante, technische passages als ook lyrische momenten van rust. Lord Tullamore: aanstekelijke dansmuziek met een vleugje romantiek…

Dit semiprogrammatische werk over het middeleeuwse Groot-Brittannië – waarvan Albion de oudst bekende naam is – werd oorspronkelijk gecomponeerd voor brassband, maar vanwege het grote succes heeft Van der Roost twintig jaar na de uitgave voor brassband er nu ook een fraaie fanfare-instrumentatie van gemaakt. Koning Arthur, zijn ridders, het heftige strijdgewoel van weleer... al deze elementen komen voorbij, maar ook de lyriek wordt niet vergeten. Koning Arthur bracht per slot van rekening ook vrede en stabiliteit. Al met al heeft Albion bijzonder veel muzikale afwisseling te bieden, waarmee het een verrijking is voor het fanfarerepertoire.

Geschreven in opdracht van de Stichting Nederlandse Brassband Kampioenschappen, was de compositie GREEN het Verplichte werk in de 4e divisie NBK 2021.

Of Men and Mountains was commissioned by the Netherlands Brass Band Championships for their 10th Anniversary Contest, held in Drachten in December 1990.

The title of the work and its genesis came about as a result of a train journey the composer took in July 1989 across Canada from Toronto to Vancouver. The awe-inspiring journey through the Rocky Mountains, with its high peaks and shafts of sunlight breaking through the clouds, with its canyons and ferocious rapids, made the composer understand a little more about the majesty of nature and the fragility of humanity. The eternal struggle between man and nature was personified in the building of this incredible railway, hence the title (after Blake).

The work is dedicated to the memory of Eric Ball, who died shortly before the writing of the work was commenced.

Of Men and Mountains is in one continuous movement and lasts about 17 mins. Its form is difficult to describe because of its motivic and accumulative nature, but it is essentially a symphonic tone poem in search of a theme, which eventually comes in its final and complete state in the majestic ending after an ever-increasing paced scherzo.

Commissioned by the National Youth Brass Band of Great Britain and first performed in 1990, a revised contest version was subsequently used as the set-work for the 1992 National Championships of Great Britain. It has since become one of Philip Wilby's most revered compositions and has been performed throughout the contesting world. Although initially inspired by a quotation from the Revelation of St John — "And I saw a New Heaven and a New Earth; for the first Heaven and the first Earth were passed away….", in the composer's mind it subsequently took on an almost allegorical dimension — much like Eric Ball's 'Journey into Freedom'. Revised against a backdrop of huge political change following the demise of the Soviet Union and the domino effect of collapse that occurred throughout former Eastern Block communist countries, for Wilby it came to represent "the triumph of the human spirit over oppression". As he himself wrote: "For a moment, the prophecy of St John's Revelation was suddenly highlighted in a new and quite unexpected way. The off-stage fanfares*, the turbulent nature of a large proportion of the band music and above all, the piece's life affirming end may all be seen as an optimistic vision of that social and religious rebirth".

Aan de basis van dit verplichte werk voor de concertafdeling Brassband WMC 2001 lag de eerbied van Rob Goorhuis voor één van de grootste Nederlandse componisten uit de 20e eeuw die trouwens ook veel voor de blaasmuziekwereld heeftbetekend.

Goorhuis wilde de zachtaardige kant van de brassband belichten en zegt hierover: "De basis is een thema van 12 tonen dat Badings ooit heeft bedacht voor het Internationale Orgelimprovisatie Concours in Haarlem. Mijn orgeldocent nam destijds ook aan dat concours deel en dat thema is op één of andere manier in mijn achterhoofd blijven hangen." De componist bedacht een reeks variaties en clusterde ze in bundels van drie, zo bleef de melodiedivers, maar toch herkenbaar.

De componist, zelf Amsterdammer van geboorte, heeft in dit werkzijn herinneringen aan de toen ook al bruisende stad muzikaal verwerkt in een combinatie met het heden. De geluiden van de stad zoals Goorhuis die in de 50-er jaren hoorde zijn al dan niet abstract weergegeven in Amsterdam.

Amsterdambestaat uit drie in elkaar overgaande delen.

Het eerste deel (Allegro Moderato) beschrijft de grote drukte in de Nederlandse hoofdstad die altijd leeft, beweegt, zindert en schijnbaar nooit 'slaapt'. De voortdurende zestiende beweging in de diverse instrumenten benadrukken die immer aanwezige drukte in de stad die in de volksmond bekend staat als 'Mokum'. Zelfs de klanken van een Amsterdams draaiorgel zijn goed hoorbaar in dit eerste gedeelte. De karavaan vuilnisauto's die elke ochtend om 5 uur door de straat van de nog jonge Rob Goorhuis reed is een hoorbare herinnering aan vervlogen tijden.

Het tweede deel brengt ons in het Vondelpark aan de rand van hetcentrum. Het thema wordt voorgesteld door de bugel en voert via variaties op dit thema in diverse andere instrumenten naar een drukker gedeelte van het stadspark om vervolgens weer kort terug te keren naar de oase van rust. Het tempo en de begeleidende beweging zijn bepalend voor het bijzondere karakter van dit middendeel.

Het derde deel zet ons weer met beide benen in het bruisende hart van de stad. De euphonium introduceert het grillige thema, metkarakteristieke toonladderfiguren en kwartsprongen, dat in de verschillende stemmen canonisch wordt verwerkt.

Carl Wittrock liet zich inspireren door de grote ijsvlakte om en nabij de Zuidpool.Schilderachtige en majestueuze klanken geven deze compositie een fascinerend beeld van dit '6e'werelddeel.

Antarctica is een vrije,muzikale impressievan de spectaculaire gezichten van op de Zuidpool. Melodieën zijn aan elkaar verbonden om zo de verschillende aspecten van het landschap over te brengen. Samen met eenvoudige harmonische begeleidingen is dit werk een genotvoor zowel luisteraar als muzikant.

Gewoonlijk wordt filmmuziek bij de in een draaiboek vastgelegde afhandeling geschreven. Dat het ook andersom kan, bewijst Jacob de Haan met La Storia. Zonder te weten welke geschiedenis erachter schuilgaat, levert de componistrond zeven minuten meeslepende muziek. Voor één keer mag u zonder gebonden te zijn aan het commentaar van een componist een eigen verhaal bij de muziek denken. Jacob de Haan heeft La Storia opgedragen aan een van de beroemdsteschrijvers van filmmuziek, de Italiaan Ennio Morricone.