In 'Afterlife', the composer describes his impressions at death and the afterlife. 

The work is based on the Dies Irae motif, which has often been used throughout music history to represent death. Different emotions associated with death are expressed in various forms and inversions of the theme.

The Saga of Haakon the Good werd geschreven in opdracht van Frei Hornmusikk uit Noorwegen, ter gelegenheid van het samengaan van de twee Kommuner (gemeenten) Frei en Kristiansund op 1 januari 2008. Deze brassband gebruikte het werk bij het Noorse Nationale Brassbandkampioenschap in februari. De compositie is gebaseerd op belangrijke gebeurtenissen in het leven van Haakon de Goede (ca. 920-961), die koning Haakon 1 van Noorwegen werd - THE FUTURE KING.

Commissioned by the National Youth Brass Band of Great Britain and first performed in 1990, a revised contest version was subsequently used as the set-work for the 1992 National Championships of Great Britain. It has since become one of Philip Wilby's most revered compositions and has been performed throughout the contesting world. Although initially inspired by a quotation from the Revelation of St John — "And I saw a New Heaven and a New Earth; for the first Heaven and the first Earth were passed away….", in the composer's mind it subsequently took on an almost allegorical dimension — much like Eric Ball's 'Journey into Freedom'. Revised against a backdrop of huge political change following the demise of the Soviet Union and the domino effect of collapse that occurred throughout former Eastern Block communist countries, for Wilby it came to represent "the triumph of the human spirit over oppression". As he himself wrote: "For a moment, the prophecy of St John's Revelation was suddenly highlighted in a new and quite unexpected way. The off-stage fanfares*, the turbulent nature of a large proportion of the band music and above all, the piece's life affirming end may all be seen as an optimistic vision of that social and religious rebirth".

Elegy I ‘Jealousy’ werd genoemd naar het gelijknamige gedicht van John Donne. Jaloezie (Jealousy) roept een hele rij emoties op. Van teleurstelling, treurnis en verdriet tot boosheid en woede.

Between the Two Rivers werd gecomponeerd in opdracht van de Fanfare Prins Hendrik uit Aalst. De titel verwijst naar het feit dat Aalst tussen twee zijrivieren van de Dommel ligt. Aalst is een streng gelovige gemeente, dus was heteen voor de hand liggende keuze van Philip Sparke om het beroemde lutherse koraal Een vaste burcht te gebruiken als thema voor een viertal variaties. Variation I is een moto perpetuo, Variation II is langzamer en marsachtig van karakter,VariationIII is een sinister langzaam deel en Variation IV heeft tot slot de vorm van een fuga. Between the Two Rivers zal beslist een belangrijk concertwerk worden in het repertoire van blaasorkesten. Het werk is verplichtgesteld op het Wereld Muziek Concours 2005 te Kerkrade.

Arcana is het meervoud van het Latijnse woord ‘arcanum’, dat geheim betekent. Hier wordt de titel gebruikt in de betekenis van het ontrafelen van de rijke geschiedenis van een muziekvereniging.

The Battle on the Heath Op 24 januari 1597 was de ‘Thielsche Heyde’, gelegen bij het Belgische dorpje Tielen, ten zuiden van Turnhout , het toneel van een grote veldslag. Prins Maurits van Nassau, aanvoerder van het leger der Noordelijke Nederlanden, bracht hier een verpletterende nederlaag toe aan graaf Varax, Bourgondisch veldheer in Spaanse dienst. In militaire kringen baarde de Slag bij Turnhout veel opzien: een Spaans leger van vijfduizend manwerd eerst urenlang opgehouden door gedurfde prikacties van een vijftiental ruiters en een paar honderd voetknechten - en vervolgens werd dit Spaanse leger door amper duizend ruiters, zonder hulp van het voetvolk, verslagen. Een nieuwe bewapening bewees die dag zijn nut. De ruiters van de prins waren namelijk niet, zoals tot dan toe gebruikelijk was, met lansen gewapend, maar met zinkroeren, een soort heel lange pistolen of karabijnen. Voordat de piekeniers van het Spaanse leger hun geduchte zes meter lange pieken konden vellen (schuin in de grond steken) tegen de aanstormende paarden, werden zij overhoop geschoten en omvergereden. De staatse troepen maakten tijdens de veldslag een aantal vaandels buit , die nog jarenlang de Ridderzaal in Den Haag zouden sieren .In een Nederlands militair tijdschrift uit onze tijd is de overwinning op de Tielenheide omschreven als “de zwaarste klap die ooit door de Nederlandse cavalerie is uitgedeeld”. Het gebied waar de slag plaatsvond, is inmiddels geen heidegebied meer. Het is een dennenbos dat in de vorige eeuw werd aangelegd om te voldoen aan de vraag naar hout voor de vroegere Limburgse steenkoolmijnen. Het bos is nu deels militair domein van het Derde Bataljon Para en deels natuurgebied De Waal: het is niet toegankelijk voor het publiek. In Tielen is er nog wel een straat die de Tielenheide heet en vlak bij de vroegere heide gelegen is.

Dit gevoelvolle werk is geïnspireerd op het verhaal van een jonge trombonist die aan kanker stierf. Het is een emotionele rollercoaster waarin levensvreugde, het noodlot, het afscheid, verdriet en opnieuw vreugde worden verklankt. In deze intens menselijke muziek valt voor ieder van ons wel iets te herkennen. The Last Journey weerspiegelt het rouwproces, maar drukt bovenal de schoonheid van het leven uit.

Dit werk bouwt voort op eerdere muzikale verkenningen van de componist; wat betreft de moeilijkheidsgraad en de vorm is het nauw verwant aan diens Sinfonietta No. 3. Het is gebaseerd op verschillende relatief korte motieven, die in de eerste minuten worden geïntroduceerd en vervolgens op symfonische wijze worden doorontwikkeld. De muziek varieert tussen momenten van grote vitaliteit en uitbundigheid en eerder zorgelijke, sombere of dramatische passages. Hoewel het geen programmatische compositie betreft, heeft de muziek wel steeds een beschrijvend karakter. Sinfonietta No. 5 is geschreven in opdracht van de kantonnale muziekverenigingen van Wallis, Bern, Jura, Genève, Solothurn en Centraal-Zwitserland, voor het Kantonale Musikfest van 2024, als het verplichte werk voor brassbands in de eerste divisie.

While admiring many masterpieces at the Louvre Museum in Paris, Gauthier Dupertuis’ attention was drawn to a less famous painting: Magdalena Bay, by French painter François-Auguste Biard (1799-1882).

The work depicts a magnificent snowy landscape on the Norwegian island of Spitsbergen. However, in the foreground, the presence of the wreckage of a ship, bodies covered in snow and a visibly dying character make us understand that tragic events took place there. Thus, a strong contrast is formed between death and the sublime, between the desolation of the survivors of the shipwreck and the magnificence of the landscape. When we look in more detail at the painting, we notice that footprints have been made in the snow: so, could someone have gone to get help? This little glimmer of hope makes the picture even more touching.

In this work, Gauthier Dupertuis tried to describe the different elements of the painting, using contrasting sections and dissonances (in particular, the conflict between the minor and the major) to convey the duality between death and the sublime. The work also attempts to highlight a wide palette of orchestral colors, from the most shimmering lines to the darkest low brass colours.

In 2024, Magdalena Bay was awarded the first Prize as well as the band Prize at the 9th European Composition Competition for Brass Band, which was held in Palanga (LT). It was premiered on May 2, 2024 by The Cory Band, conducted by Philip Harper.