Dvoráks verblijf in de Verenigde Staten wordt steevast geassocieerd met zijn 9de symfonie Uit de Nieuwe Wereld, maar ook zijn fameuze celloconcert én de pianosuite (opust 98) zijn afkomstig uit het tijdvak (1892-1895) dat Dvorák artistiek directeur van het Conservatorium te New York was. Deze suite voor piano werd door Dvorák zelf georkestreerd, een jaar na voltooiing van de pianoversie. Deze werkwijze hanteerde hij ook bij zijn beroemde Slavische Dansen (opus 46 en 72) en de Legenden. De orkestsuite kreeg als titel American Suite en verscheen onder opusnummer 98b. Dvorák heeft de orkestversie nooit kunnen horen: de première vond plaats op 1 maart 1910 in Praag, zes jaar na zijn dood. Net als zijn Nieuwe Wereld Symfonie en zijn Amerikaans strijkkwartet zijn duidelijk Amerikaanse invloeden te bespeuren in de American Suite: het veelvuldig gebruik van pentatoniek (d.w.z. gebruik makend van slechts 5 verschillende tonen) en de toepassing van gesyncopeerde ritmes. De bewerking voor harmonieorkest van de American Suite (oorspronkelijke toonsoort A-dur) omvat 3 van de 5 delen:

I. Andante con Moto

II. Moderato - Alla Polacca

III. Finale: Allegro

(Complete version)

De suite Pini di Roma is het tweede orchestrale werk uit Respighi’s Romeinse trilogie. Deze in 1923 voor symphonieorkest gecomponeerde suite beschrijft diverse plaatsen in Rome waar pijnbomen groeien. Dat dit meesterwerk overeind blijft als het bewerkt wordt voor harmonie bewijst het arrangement van Ton van Grevenbroek wel. De 4 achtereenvolgende delen zijn: I Pini di Villa Borghese, Pini Presso una Catacomba, I Pini del Gianicolo en I Pini della Via Appia.

De eerste symfonie The Lord of the Rings van Johan de Meij is gebaseerd op de gelijknamige trilogie van J.R.R. Tolkien. Dit boek, in Nederland bekend onder de titel “In de ban van de ring”, heeft sinds de verschijning in 1955 vele miljoenen lezers over de gehele wereld weten te boeien. De symfonie bestaat uit vijf afzonderlijke delen, die ieder een figuur of een belangrijke episode uit het boek illustreren.

De eerste symfonie The Lord of the Rings van Johan de Meij is gebaseerd op de gelijknamige trilogie van J.R.R. Tolkien. Dit boek, in Nederland bekend onder de titel “In de ban van de ring”, heeft sinds de verschijning in 1955 vele miljoenen lezers over de gehele wereld weten te boeien. De symfonie bestaat uit vijf afzonderlijke delen, die ieder een figuur of een belangrijke episode uit het boek illustreren.

Witch Dance is een werk dat Thomas Doss in opdracht schreef van de Stadtkapelle Rottenburg naar aanleiding van haar 150-jarig jubileum. Hij baseerde het muziekmateriaal op melodieën van de Rottenburger Narrenmarsch en verwerkte de tekst van de heksenkeukenscène uit Goethes Faust erin. De compositie, die aanvankelijk een idyllisch stadsbeeld vlak voor het jaarlijkse carnaval beschrijft, mondt uit in angstaanjagend gespook. Werkelijkheid, gebruiken en fantasie verenigen zich tot een gevaarlijk mengsel.

The Saints and the Royal werd gecomponeerd in opdracht van Koninklijke fanfare St. Willibrord Heeswijk ter gelegenheid van het 200-jarig bestaan in 2023. Als in 1823 het muziekkorps wordt opgericht krijgt het de naam ‘Harmonie Sint Cecilia’, refererend aan Sint Cecilia, de beschermheilige van de muziek. Rond 1904 wordt de naam gewijzigd in ‘Kerkelijke fanfare Willibrord’, waarmee de verbinding met de kerk in Heeswijk, waarvan Sint Willibrord de patroonheilige is, een sterke nadruk krijgt. In 1973, bij het 150-jarig bestaan, kreeg het muziekkorps het predicaat ‘koninklijk’. Vanaf die tijd spreekt men van de Koninklijke fanfare Sint Willibrord. De compositie verbeeldt op muzikale wijze zowel de heiligen Sint Cecilia en Sint Willibrord als de jubilerende koninklijke fanfare. Hoewel het een van de oudste muziekverenigingen van Nederland is, is deze fanfare springlevend en viert in 2023 haar 200-jarig bestaan. De compositie opent dan ook feestelijk en energiek. De solobugel speelt een recitatief, het gregoriaanse ‘Cantantibus organis Caecilia virgo in corde suo soli domino decantabat’ uit de vespers van de feestdag van Sint Caecilia, de beschermheilige van de muziek. Dit wordt overgenomen door de zacht koper- en sax groep. Na een kort, speels intermezzo, wordt dit gezang door het volledige orkest gespeeld, als een orgel, gelardeerd met omspelingen. Sint Willibord werd geboren in Engeland maar maakte in 690 de oversteek naar Nederland om als missionaris het evangelie te verkondigen. Dit was lang niet ongevaarlijk en hij kreeg dan ook regelmatig met opstanden te maken. Na zijn dood werd hij begraven in Echternach in Duitsland. In deze plaats wordt hij tot op de dag van vandaag herdacht met de jaarlijkse ‘Springprocessie’ of ‘Dansprocessie’. Deze processie van Echternach verliep tot 1947 als volgt: 3 stappen vooruit, 2 stappen achteruit. Vandaar dat we deze processie terughoren in een 5/8 maat: 3 + 2. Na deze processie, klinkt nog eenmaal de gregoriaanse vesper van Sint Caecilia die de compositie leidt naar een reprise van de opening: De jubilerende Koninklijke Fanfare Sint Willibord Heeswijk.

Een mooier eerbetoon had Johann Sebastian Bach zich niet kunnen wensen. A Tribute to Bach is een gewaagde bewerking van Bachs Partita no. 2 voor pianoforte. Een hommage aan de grootmeester van de barok in een eigentijds jasje.Zo voegde arrangeur Axel Norman op verantwoorde wijze slagwerk aan de oorspronkelijke compositie toe. De hoofdrollen zijn echter voor de houtblazers van het orkest.

Analecta Varia bestaat uit acht klankstudies die ook afzonderlijk utgevoerd kunnen worden. In iedere deel wordt een bepaald orkestraal facet centraal gesteld.

Harrie Janssen componeerde Analecta Varia ter nagedachtenis aan Henkvan Lijnschooten (1928-2006). Henk van Lijnschooten heeft zich bijzonder verdienstelijk gemaakt voor de Nederlandse blaasmuziek, als dirigent, jurylid maar vooral als zeer toonaangevend componist.

De muziek begint met een ritmisch en opzwepend motief dat de anticipatie van het opstijgen weerspiegelt. Cornetten en trombones nemen het voortouw terwijl de kracht van de raketmotoren tot leven komt. 

Na de ontsteking verandert de muziek in een snelle opwindende melodie, die de raket omhoog de ruimte in volgt. De repetitieve motieven doorheen heel het orkest geven de duizelingwekkende snelheid weer waarmee de raket de atmosfeer benadert. 

Het trage deel geeft een prachtig beeld van onze planeet vanuit het heelal. De bugel presenteert het hoofdthema een eerste keer vooraleer deze door heel het orkest naar een apotheose geleid zal worden. De cornetten en trombones kondigen dan met een herneming van het beginthema de reis naar huis aan.

Deze begint aan een even duizelingwekkende snelheid, de spanning van de reis wordt steeds meer opgedreven tot deze resulteert in een triomfantelijke finale met een spectaculair slot die de thuiskomst van de ruimtereizigers weerspiegelt. 

"Ignition" is een opwindend openingswerk die de kracht van menselijke exploratie viert. Laat deze muzikale reis uw verbeelding prikkelen.

Between the Two Rivers werd gecomponeerd in opdracht van de Fanfare Prins Hendrik uit Aalst. De titel verwijst naar het feit dat Aalst tussen twee zijrivieren van de Dommel ligt. Aalst is een streng gelovige gemeente, dus was heteen voor de hand liggende keuze van Philip Sparke om het beroemde lutherse koraal Een vaste burcht te gebruiken als thema voor een viertal variaties. Variation I is een moto perpetuo, Variation II is langzamer en marsachtig van karakter,VariationIII is een sinister langzaam deel en Variation IV heeft tot slot de vorm van een fuga. Between the Two Rivers zal beslist een belangrijk concertwerk worden in het repertoire van blaasorkesten. Het werk is verplichtgesteld op het Wereld Muziek Concours 2005 te Kerkrade.

Verschillende theorieën gaan ervan uit dat de oorsprong van de Azteken in Siberië en Mongolië ligt. De vermeende voorouders kwamen over de Beringstraat en trokken via het huidige Noord-Amerika naar het zuiden, op zoek naar een nieuw thuis.Naar verluidt droeg de zonnegod Huitzilopochtli hun op hun nieuwe stad daar te stichten waar een adelaar op een cactus zou zitten met een slang in zijn bek. Na lange omzwervingen bereikten ze de Vallei van Mexico (de naam Mexico komt van metztlixcictlico: plaats in het midden - of de navel - van de maan). In het midden van deze vallei lag een zoutmeer, Texcoco genaamd, met een rotseiland erin. Op een van de rotsen zat een adelaar op een cactusmet een slang in zijn bek. Voor de Azteken was dit het teken dat ze hier hun hoofdstad moesten bouwen, met de naam Tenochtitlan: plaats waar de cactus op een steen groeit. Tegenwoordig ligt hier Mexico-Stad. Met dit gegeven als inspiratiebron componeerde Kevin Houben - in opdracht van de Koninklijke Fanfare-Brassband De Kempengalm uit Vlimmeren (België) - Lake of the Moon. De compositie bevat flarden oosterse muziek en Zuid-Amerikaanse ritmes; hier en daar lijken Russische kozakken de orde te verstoren. De tocht van noord naar zuid is niet zonder gevaren; er gaat enige dreiging van de muziek uit. In het Adagio divoto neemt de componist ons mee naar het Texcocomeer, dat door de Azteken het meer van de maan werd genoemd. In het laatste deel weerklinkt de vreugde die de Azteken voelden toen hun zwerftocht eindelijk ten einde was - de ontwikkeling van een nieuwe beschaving kon beginnen.

Reynaert de vos is de hoofdpersonage uit de fabel Van den vos Reynaerde. Hij is sluw, listig en vol snode plannen. Kevin Houben nam de fabel Van den vos Reynaerde als thema voor dit nieuwe programmatische werk. De verklankingvan de sluwe en listige vos vormt het hoofdmotief. Maar ook koning Nobel, Bruin de beer, Tibeert de kater en Grimbeert de das, de belagers van Reynaert, passeren op muzikale wijze de revue. About Reynard the Fox:spanning en avontuur van begin tot einde!