The Saints and the Royal werd gecomponeerd in opdracht van Koninklijke fanfare St. Willibrord Heeswijk ter gelegenheid van het 200-jarig bestaan in 2023. Als in 1823 het muziekkorps wordt opgericht krijgt het de naam ‘Harmonie Sint Cecilia’, refererend aan Sint Cecilia, de beschermheilige van de muziek. Rond 1904 wordt de naam gewijzigd in ‘Kerkelijke fanfare Willibrord’, waarmee de verbinding met de kerk in Heeswijk, waarvan Sint Willibrord de patroonheilige is, een sterke nadruk krijgt. In 1973, bij het 150-jarig bestaan, kreeg het muziekkorps het predicaat ‘koninklijk’. Vanaf die tijd spreekt men van de Koninklijke fanfare Sint Willibrord. De compositie verbeeldt op muzikale wijze zowel de heiligen Sint Cecilia en Sint Willibrord als de jubilerende koninklijke fanfare. Hoewel het een van de oudste muziekverenigingen van Nederland is, is deze fanfare springlevend en viert in 2023 haar 200-jarig bestaan. De compositie opent dan ook feestelijk en energiek. De solobugel speelt een recitatief, het gregoriaanse ‘Cantantibus organis Caecilia virgo in corde suo soli domino decantabat’ uit de vespers van de feestdag van Sint Caecilia, de beschermheilige van de muziek. Dit wordt overgenomen door de zacht koper- en sax groep. Na een kort, speels intermezzo, wordt dit gezang door het volledige orkest gespeeld, als een orgel, gelardeerd met omspelingen. Sint Willibord werd geboren in Engeland maar maakte in 690 de oversteek naar Nederland om als missionaris het evangelie te verkondigen. Dit was lang niet ongevaarlijk en hij kreeg dan ook regelmatig met opstanden te maken. Na zijn dood werd hij begraven in Echternach in Duitsland. In deze plaats wordt hij tot op de dag van vandaag herdacht met de jaarlijkse ‘Springprocessie’ of ‘Dansprocessie’. Deze processie van Echternach verliep tot 1947 als volgt: 3 stappen vooruit, 2 stappen achteruit. Vandaar dat we deze processie terughoren in een 5/8 maat: 3 + 2. Na deze processie, klinkt nog eenmaal de gregoriaanse vesper van Sint Caecilia die de compositie leidt naar een reprise van de opening: De jubilerende Koninklijke Fanfare Sint Willibord Heeswijk.

Wilco Moerman neemt de luisteraar in A Knight's Tale mee terug naar de middeleeuwen, toen kastelen, riddertoernooien en beeldschone jonkvrouwen tot de dagelijkse realiteit behoorden. Het werk beschrijft verschillende taferelen waaronder een gevecht tussen ridders, verborgen romances en een heus slagveld. De componist laat alle instrumentgroepen aan bod komen en heeft veel koper en slagwerk in de muziek verwerkt, naast zangerige melodieën en spectaculaire virtuoze passages. Hiermee kan elk orkest voor de dag komen, zowel in een wedstrijd als op een concert!

Een mooier eerbetoon had Johann Sebastian Bach zich niet kunnen wensen. A Tribute to Bach is een gewaagde bewerking van Bachs Partita no. 2 voor pianoforte. Een hommage aan de grootmeester van de barok in een eigentijds jasje.Zo voegde arrangeur Axel Norman op verantwoorde wijze slagwerk aan de oorspronkelijke compositie toe. De hoofdrollen zijn echter voor de houtblazers van het orkest.

De muziek begint met een ritmisch en opzwepend motief dat de anticipatie van het opstijgen weerspiegelt. Cornetten en trombones nemen het voortouw terwijl de kracht van de raketmotoren tot leven komt. 

Na de ontsteking verandert de muziek in een snelle opwindende melodie, die de raket omhoog de ruimte in volgt. De repetitieve motieven doorheen heel het orkest geven de duizelingwekkende snelheid weer waarmee de raket de atmosfeer benadert. 

Het trage deel geeft een prachtig beeld van onze planeet vanuit het heelal. De bugel presenteert het hoofdthema een eerste keer vooraleer deze door heel het orkest naar een apotheose geleid zal worden. De cornetten en trombones kondigen dan met een herneming van het beginthema de reis naar huis aan.

Deze begint aan een even duizelingwekkende snelheid, de spanning van de reis wordt steeds meer opgedreven tot deze resulteert in een triomfantelijke finale met een spectaculair slot die de thuiskomst van de ruimtereizigers weerspiegelt. 

"Ignition" is een opwindend openingswerk die de kracht van menselijke exploratie viert. Laat deze muzikale reis uw verbeelding prikkelen.

Domrémy, 1412. In woelige oorlogstijden wordt Jeanne d’Arc geboren, de vrouw die een beslissende rol zal spelen in de honderdjarige oorlog tussen Frankrijk en Engeland. Al tijdens haar kindertijd hoort ze een stem, de stem van God. Die stem vraagt haar om de koning te helpen en het beleg van Orleans te breken. Ze boekt zege na zege en is zo getuige van de kroning van de koning. Jeanne wordt opgepakt en op verdenking van ketterij op de brandstapel geplaatst. Het duurt nog eeuwen, maar uiteindelijk wordt haar naam gezuiverd en wordt Jeanne d’Arc heilig verklaard.

Verschillende theorieën gaan ervan uit dat de oorsprong van de Azteken in Siberië en Mongolië ligt. De vermeende voorouders kwamen over de Beringstraat en trokken via het huidige Noord-Amerika naar het zuiden, op zoek naar een nieuw thuis.Naar verluidt droeg de zonnegod Huitzilopochtli hun op hun nieuwe stad daar te stichten waar een adelaar op een cactus zou zitten met een slang in zijn bek. Na lange omzwervingen bereikten ze de Vallei van Mexico (de naam Mexico komt van metztlixcictlico: plaats in het midden - of de navel - van de maan). In het midden van deze vallei lag een zoutmeer, Texcoco genaamd, met een rotseiland erin. Op een van de rotsen zat een adelaar op een cactusmet een slang in zijn bek. Voor de Azteken was dit het teken dat ze hier hun hoofdstad moesten bouwen, met de naam Tenochtitlan: plaats waar de cactus op een steen groeit. Tegenwoordig ligt hier Mexico-Stad. Met dit gegeven als inspiratiebron componeerde Kevin Houben - in opdracht van de Koninklijke Fanfare-Brassband De Kempengalm uit Vlimmeren (België) - Lake of the Moon. De compositie bevat flarden oosterse muziek en Zuid-Amerikaanse ritmes; hier en daar lijken Russische kozakken de orde te verstoren. De tocht van noord naar zuid is niet zonder gevaren; er gaat enige dreiging van de muziek uit. In het Adagio divoto neemt de componist ons mee naar het Texcocomeer, dat door de Azteken het meer van de maan werd genoemd. In het laatste deel weerklinkt de vreugde die de Azteken voelden toen hun zwerftocht eindelijk ten einde was - de ontwikkeling van een nieuwe beschaving kon beginnen.

Reynaert de vos is de hoofdpersonage uit de fabel Van den vos Reynaerde. Hij is sluw, listig en vol snode plannen. Kevin Houben nam de fabel Van den vos Reynaerde als thema voor dit nieuwe programmatische werk. De verklankingvan de sluwe en listige vos vormt het hoofdmotief. Maar ook koning Nobel, Bruin de beer, Tibeert de kater en Grimbeert de das, de belagers van Reynaert, passeren op muzikale wijze de revue. About Reynard the Fox:spanning en avontuur van begin tot einde!

Atropos, Clotho en Lechesis. Samen bepalen deze schikgodinnen het lot van de mens. Wanneer het iemands tijd is, knipt Atropos de levensdraad door. Clotho is het die de draad ooit spon en Lachesis bepaalt de lengte. Ondanks dit watsombere gegeven, is de compositie Atropos positief van karakter. De componist geeft daarmee aan dat je van het leven kunt genieten, ook al ben je met je lot verbonden. Het filmische karakter biedt het gehele orkest uitdagingop het gebied van klankvorming en ritme. Atropos besluit in een spetterende finale. Dit is de uitdaging die u zoekt voor uw orkest!

(Engels voor paladijn - ridderlijke held) herdenkt de ‘Rampsalighe Sint-Niklaesdag’ van 1648. In de eerste helft van de zeventiende eeuw

Ray of Light werd gecomponeerd ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan van Koninklijke Harmonie De Heidegalm Berkenbos. De mijncité van Berkenbos (Heusden-Zolder, B) is de getuige van wat eens één van de meest bloeiendeindustrieën van Limburg was, de mijnexploitatie. Als mijnwerker de eerste keer met de lift in de schacht afdalen was een sensatie. Het kabaal van de sluitende deuren, de schok waarmee de liftkooi zich in beweging zette om dan meteen snelheid van bijna 30km per uur suizend in de diepte te vallen. Het openingsthema van Ray of Light weerspiegelt niet enkel de moed van de afdalende kompels, maar ook de angst, de twijfel en onzekerheid. In de solo passage isde angst tijdens de lange wandeling in het duister door de mijngangen met enkel de hoofdlampen en mijnwerkerslampen duidelijk hoorbaar. Het werk in de mijnen was niet zonder gevaar. Het zeer brandbare en bij momenten explosievemijngas vormde steeds een verborgen dreiging. Daarnaast was er voortdurend instortingsgevaar. De prachtige koraalbewegingen zijn dan ook een ode aan de gestorven mijnwerkers. De Oosterse toonladder refereert naar hetmulticulturele karakter van de mijncité van Berkenbos, de vele handelszaken en de verschillende huizentypes, eigen aan de mijnarchitectuur. Het beroep van mijnwerker is nog steeds een gevaarlijk beroep, maar aan het einde van dedonkere mijngang zien ze toch steeds een straaltje licht als hoop.

Ready Steady Brass behoort tot een reeks succesvolle werken die Otto M. Schwarz creëerde, met onder andere Last Call, Funky Brass, Glory Fanfare en Groove Machine. Het werk opent met een fanfareachtig deel, waarna de muziek ons via melodische gedeelten en technisch uitdagende solistische passages meeneemt naar een krachtig slot.