The Sparta army is well-known in the time of the ancient Greek that the warriors would never lay down their weapons for any reason. The theme from the beginning of the piece strongly declares that the warriors are always willing to fight for their homeland. The slow movement reflects the feeling of the warriors when they are far away from their loved one due to their duty. The composers intently uses the harmony that gives a hopeful feeling but also painful at the same time. The audience can hear the bell during the piece. It is the symbol of the clock towers which located in every cities. Everytime that the warriors leaves a city, the sound of the bell becomes softer and softer until it disappears. Only at the end of the piece that the bell rings only one last time after the majestical theme. It's the bell of victory!

De Cake Walk is, net als de Quickstep, de Schottisch, de Rag en de Quadrille, een populaire Amerikaanse dans uit de tweede helft van de vorige eeuw. Zowel de ritmische als de melodische structuur van de Cake Walk vertoont een duidelijke verwantschap met de Ragtime en de Jazz en zelfs een componist als Claude Debussy heeft deze invloeden toegepast in zijn muziek (Le petit Nègre en Golliwogg's Cake Walk).

Dit arrangement bevat een mix van favoriete thema's van de Romantiek tot de 20e eeuw. De medley bestaat uit de volgende thema's: Triomfmars uit Aida, An der schönen Blauen Donau, The Sleeping Beauty, Die Fledermaus, Florentiner Marsch, An American in Paris, Hongaarse Dans en Ouverture 1812.

Werk in opdracht van "Filarmónica União Sertaginense" - Sertã (Portugal). Dit werk is een reis door de verbeelding: een legende die aan Celinda doet denken. Volgens de legende bestreed Celinda de Romeinen met een koekenpan (of Sertã in het Portugees) gevuld met kokende olie die ze van haar kasteel gooide. Zo gaf zij de naam aan Sertã (een dorp in het midden van Portugal).

Medieval Epic Fantasy

Fantasie geïnspireerd door de middeleeuwen. Met zijn melodieën en geluidseffecten probeert het de luisteraar terug te voeren naar die tijden van de grote koninkrijken met immense kastelen en ridders die hun leven riskeerden in de steekspelen om een ridder te worden en om de hand van de dochter van de koning te veroveren. Dat maakt van het werk een verhaal met zoete, majestueuze melodieën met een vleugje epiek en af en toe een verrassing…

Deze eerste versie uit 2010, had een ongebruikelijke instrumentatie, met o.a. twee elektrische orgels, dus herschreef ik het in 2012 als een compositie voor een groot blaasorkest en veranderde ik de titel in “Manta Scramble”. Het werk is een bossa nova, maar met een extra swingend gedeelte in de saxofoonsectie. De titel, “Manta Scramble” is de naam van een duikplek bij Ishigaki Island, Japan, dat bekend staat als een plaats waar je manta’s van dichtbij kan bewonderen.

Openingswerk voor het concert van de University Band tijdens de lockdown van april-mei 2020. Helaas werd het concert afgelast vanwege COVID-19. Ik was erg teleurgesteld, maar ik heb nu een middendeel toegevoegd voor de publicatie. Na een korte ouverture die klokkengeluid nabootst, begint het eerste deel met een 8-maat met bas en drums, gevolgd door een melodie met saxofoons. Het middendeel is een ballade met enkele motieven van de melodie.

Voor harmonie, werd gecomponeerd in 2020. Werk in opdracht van “Banda do Sagrado Coração de Jesus” - Toronto (Canada), voor de eerste muzikale ontmoeting met het ‘Filarmónica Minerva dos Ginetes’ - Azoren (Portugal)

The Saints and the Royal werd gecomponeerd in opdracht van Koninklijke fanfare St. Willibrord Heeswijk ter gelegenheid van het 200-jarig bestaan in 2023. Als in 1823 het muziekkorps wordt opgericht krijgt het de naam ‘Harmonie Sint Cecilia’, refererend aan Sint Cecilia, de beschermheilige van de muziek. Rond 1904 wordt de naam gewijzigd in ‘Kerkelijke fanfare Willibrord’, waarmee de verbinding met de kerk in Heeswijk, waarvan Sint Willibrord de patroonheilige is, een sterke nadruk krijgt. In 1973, bij het 150-jarig bestaan, kreeg het muziekkorps het predicaat ‘koninklijk’. Vanaf die tijd spreekt men van de Koninklijke fanfare Sint Willibrord. De compositie verbeeldt op muzikale wijze zowel de heiligen Sint Cecilia en Sint Willibrord als de jubilerende koninklijke fanfare. Hoewel het een van de oudste muziekverenigingen van Nederland is, is deze fanfare springlevend en viert in 2023 haar 200-jarig bestaan. De compositie opent dan ook feestelijk en energiek. De solobugel speelt een recitatief, het gregoriaanse ‘Cantantibus organis Caecilia virgo in corde suo soli domino decantabat’ uit de vespers van de feestdag van Sint Caecilia, de beschermheilige van de muziek. Dit wordt overgenomen door de zacht koper- en sax groep. Na een kort, speels intermezzo, wordt dit gezang door het volledige orkest gespeeld, als een orgel, gelardeerd met omspelingen. Sint Willibord werd geboren in Engeland maar maakte in 690 de oversteek naar Nederland om als missionaris het evangelie te verkondigen. Dit was lang niet ongevaarlijk en hij kreeg dan ook regelmatig met opstanden te maken. Na zijn dood werd hij begraven in Echternach in Duitsland. In deze plaats wordt hij tot op de dag van vandaag herdacht met de jaarlijkse ‘Springprocessie’ of ‘Dansprocessie’. Deze processie van Echternach verliep tot 1947 als volgt: 3 stappen vooruit, 2 stappen achteruit. Vandaar dat we deze processie terughoren in een 5/8 maat: 3 + 2. Na deze processie, klinkt nog eenmaal de gregoriaanse vesper van Sint Caecilia die de compositie leidt naar een reprise van de opening: De jubilerende Koninklijke Fanfare Sint Willibord Heeswijk.

Een mooier eerbetoon had Johann Sebastian Bach zich niet kunnen wensen. A Tribute to Bach is een gewaagde bewerking van Bachs Partita no. 2 voor pianoforte. Een hommage aan de grootmeester van de barok in een eigentijds jasje.Zo voegde arrangeur Axel Norman op verantwoorde wijze slagwerk aan de oorspronkelijke compositie toe. De hoofdrollen zijn echter voor de houtblazers van het orkest.

De muziek begint met een ritmisch en opzwepend motief dat de anticipatie van het opstijgen weerspiegelt. Cornetten en trombones nemen het voortouw terwijl de kracht van de raketmotoren tot leven komt. 

Na de ontsteking verandert de muziek in een snelle opwindende melodie, die de raket omhoog de ruimte in volgt. De repetitieve motieven doorheen heel het orkest geven de duizelingwekkende snelheid weer waarmee de raket de atmosfeer benadert. 

Het trage deel geeft een prachtig beeld van onze planeet vanuit het heelal. De bugel presenteert het hoofdthema een eerste keer vooraleer deze door heel het orkest naar een apotheose geleid zal worden. De cornetten en trombones kondigen dan met een herneming van het beginthema de reis naar huis aan.

Deze begint aan een even duizelingwekkende snelheid, de spanning van de reis wordt steeds meer opgedreven tot deze resulteert in een triomfantelijke finale met een spectaculair slot die de thuiskomst van de ruimtereizigers weerspiegelt. 

"Ignition" is een opwindend openingswerk die de kracht van menselijke exploratie viert. Laat deze muzikale reis uw verbeelding prikkelen.

Verschillende theorieën gaan ervan uit dat de oorsprong van de Azteken in Siberië en Mongolië ligt. De vermeende voorouders kwamen over de Beringstraat en trokken via het huidige Noord-Amerika naar het zuiden, op zoek naar een nieuw thuis.Naar verluidt droeg de zonnegod Huitzilopochtli hun op hun nieuwe stad daar te stichten waar een adelaar op een cactus zou zitten met een slang in zijn bek. Na lange omzwervingen bereikten ze de Vallei van Mexico (de naam Mexico komt van metztlixcictlico: plaats in het midden - of de navel - van de maan). In het midden van deze vallei lag een zoutmeer, Texcoco genaamd, met een rotseiland erin. Op een van de rotsen zat een adelaar op een cactusmet een slang in zijn bek. Voor de Azteken was dit het teken dat ze hier hun hoofdstad moesten bouwen, met de naam Tenochtitlan: plaats waar de cactus op een steen groeit. Tegenwoordig ligt hier Mexico-Stad. Met dit gegeven als inspiratiebron componeerde Kevin Houben - in opdracht van de Koninklijke Fanfare-Brassband De Kempengalm uit Vlimmeren (België) - Lake of the Moon. De compositie bevat flarden oosterse muziek en Zuid-Amerikaanse ritmes; hier en daar lijken Russische kozakken de orde te verstoren. De tocht van noord naar zuid is niet zonder gevaren; er gaat enige dreiging van de muziek uit. In het Adagio divoto neemt de componist ons mee naar het Texcocomeer, dat door de Azteken het meer van de maan werd genoemd. In het laatste deel weerklinkt de vreugde die de Azteken voelden toen hun zwerftocht eindelijk ten einde was - de ontwikkeling van een nieuwe beschaving kon beginnen.