Left Banner
-
Gayaneh suite€ 304,00Gayane (Gayaneh or Gayne (the e is pronounced) is a four-act ballet with music by Aram Khachaturian. Originally composed in or before 1939, when it was first produced as Happiness.
-
- Niet op voorraad
Spartakiade€ 75,20Mars voor een Spartakiade werd geschreven voor een Russisch atletisch festival, de Sartakiad, dat geïnspireerd was door de zeer gedisciplineerde krijgers van het oude Sparta.
-
Pax Triumphans€ 273,00Van der Stucken's bekendste creatie is Pax Triumphans, met een indrukwekkende finale waarin een Volkschor, begeleid door een zeer uitgebreid orkest, de hymne Nun Danket Alle Gott mit Herzen, Mund und Händen zingt. -
- Niet op voorraad
An American in Paris€ 254,49'An American in Paris' werd geïnspireerd door Gershwins Europese reis in 1928. Hij noemde het werk een rapsodisch ballet en omschreef het als programmamuziek in impressionistische stijl.
-
- Niet op voorraad
Romeo and Juliet€ 265,31In deze suite voor harmonieorkest is Johan de Meij niet uitgegaan van de bestaande orkestsuites maar heeft hij een eigen suite samengesteld uit delen van het ballet die zich goed lenen voor een bewerking. Terwille van een goede muzikale spanningsboog opent de suite met een gedeelte uit The Montagues and Capulets dat als leidmotief dient en waarmee de suite tevens besluit.
-
- Niet op voorraad
The sleeping beauty€ 106,82"Sleeping Beauty" (French: La Belle au bois dormant), or "Little Briar Rose" (German: Dornröschen), also titled in English as "The Sleeping Beauty in the Woods", is a classic fairy tale about a princess who is cursed to sleep for a hundred years by an evil fairy, to be awakened by a handsome prince at the end of them.
-
- Niet op voorraad
An American in Paris€ 201,65An American in Paris is a jazz-influenced orchestral piece by American composer George Gershwin first performed in 1928. It was inspired by the time that Gershwin had spent in Paris and evokes the sights and energy of the French capital in the Années folles.
-
Till Eulenspiegel€ 257,24Strauss's Till Eulenspiegels lustige Streiche (1895) may be read as the composer's credo of a new, antimetaphysical musical modernism that resonated with aspects of Nietzschean philosophy.